Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1975–1978.
Profesor specjalizował się w dziedzinie naukowej obejmującej gospodarkę wodną i energetykę wodną.

Tomasz Biernacki urodził się 12 marca 1924 roku w Grodźcu koło Będzina. Jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w Powstaniu Warszawskim. W okresie od października 1944 roku do marca 1945 był więziony w obozie jenieckim Stalag XB Sanbostel. Po wyzwoleniu służył w II Korpusie Armii Polskiej gen. Władysława Andersa we Włoszech.

Studia wyższe rozpoczął w ramach tajnego nauczania na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Ukończył je w 1947 roku na Wydziale Przemysłowym Politechniki w Mediolanie w specjalności elektrownie wodne. Po powrocie z Włoch w 1948 roku pracował w latach 1948–1950 w Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Górnośląskiego, a w latach 1950–1953 w Głównym Biurze Studiów i Projektów Energetycznych „Energoprojekt” w Warszawie.

W 1953 roku rozpoczął pracę w Katedrze Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej, gdzie w roku 1960 uzyskał doktorat, a w roku1965 habilitację. W 1965 roku został powołany na stanowisko docenta. W 1970 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1966–1969 był prodziekanem Wydziału Budownictwa Wodnego. Zapoczątkował w Polsce badania naukowe nad metodami programowania liniowego i dynamicznego systemów wodno-gospodarczych. Był również wykładowcą w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (1952–1953) oraz na Politechnice Warszawskiej.

Na Politechnice Gdańskiej był w latach 1970–1971 prorektorem ds. ogólnych, w latach 1972–1975 prorektorem ds. nauki i I zastępcą rektora, a w latach 1975–1978 rektorem. W latach 1978–1981 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.

Autor 90 publikacji, w tym 3 samodzielnych książek, na temat gospodarki wodnej i hydroenergetyki oraz autor ekspertyz dotyczących elektrowni pompowych w Polsce. Był głównym projektantem elektrowni Czchów. Promotor 5 doktorów.

Był członkiem Komitetu Gospodarki Wodnej PAN, Komitetu Problemów Energetyki przy Prezydium PAN, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem korespondentem Akademii Nauk i Literatury w Tuluzie oraz Towarzystwa Hydrotechnicznego we Francji.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi, resortowymi i regionalnymi.

Zmarł 15 maja 1989 roku w Gdańsku.