W Polsce naturalnie występują dwa gatunki dębów: dąb bezszypułkowy oraz dąb szypułkowy. Dąb bezszypułkowy preferuje siedliska uboższe, bardziej suche i cieplejsze. Kwitnie także około dwóch tygodni później niż jego szypułkowy krewniak. Kwiaty męskie tworzą zielonkawe, zwisające kotki, natomiast żeńskie — niewielkie, siedzące — osadzone są tuż przy pędzie. Po przekwitnięciu powstają żołędzie, najczęściej w skupieniach po 3–7 sztuk, będące ważnym źródłem pokarmu dla wielu gatunków ptaków i ssaków.
Dąb bezszypułkowy rośnie przede wszystkim w borach mieszanych lub tworzy dąbrowy. Najlepiej odnajduje się na glebach lekkich, kamienistych lub gliniastych. Jest charakterystycznym gatunkiem pogórza oraz niższych partii gór, natomiast na nizinach i w lasach łęgowych ustępuje miejsca dębowi szypułkowemu.
Warto wiedzieć: Zimą, kiedy dąb bezszypułkowy jest bezlistny, łatwo go rozpoznać po długim, prostym pniu sięgającym głęboko w głąb korony.
Źródło: Lasy Państwowe
