Naturalny zasięg dębu czerwonego obejmuje wschodnią część Ameryki Północnej — od południowo-wschodniej Kanady po wschodnie stany USA. Do Europy trafił w XVII wieku jako cenione drzewo ozdobne, a z czasem zaczęto wprowadzać go także do upraw leśnych. Dziś należy do ważniejszych gatunków lasotwórczych o znaczeniu gospodarczym i jest jednym z najpowszechniej spotykanych drzew obcego pochodzenia na kontynencie.
W Polsce dąb czerwony był chętnie sadzony w lasach w XX wieku, z wyjątkiem najwyższych partii Karpat i Sudetów. Obecnie uznaje się go za gatunek dobrze zadomowiony w środowisku przyrodniczym, nadal powszechnie wykorzystywany w gospodarce leśnej.
Źródła: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
