Biblioteka Politechniki Gdańskiej powstała w 1904 r. wraz z Politechniką (wówczas Königliche Technische Hochschule zu Danzig, w okresie Wolnego Miasta i pod okupacją o zmiennej nazwie). Posiadała zróżnicowany księgozbiór, odpowiadający różnorodności oferty edukacyjnej uczelni, która kształciła zarówno w zakresie przedmiotów technicznych, jak i humanistycznych.

Pomieszczenia biblioteczne znajdowały się na parterze głównego budynku TH Danzig pośrodku tylnej części. Magazyn miał powierzchnię około 200 m2 (trzy kondygnacje z podwójnymi regałami Lipmanna, powierzchnia użytkowa dla ok. 50 do 58 000 woluminów), czytelnia posiadała 36 stanowisk pracy (ok. 90 m2), wypożyczalnia książek była jednocześnie biurem urzędnika biblioteki (ok. 45 m2), a na końcu znajdował się pokój dla wykładowców (ok. 28 m2).

W 1923 r. decyzją Senatu Wolnego Miasta Gdańska Biblioteka Politechniki otrzymała składający się z około 30-35 000 woluminów księgozbiór założonego w 1742 Towarzystwa Przyrodniczego w Gdańsku. Zawierał on m.in. cenne starodruki oraz rękopisy, nierzadko białe kruki. W tym momencie zbiory Biblioteki jako całości wynosiły 100 tys. woluminów.

W 1924 r. podjęła współpracę międzybiblioteczną z Biblioteką Miejską Wolnego Miasta: książki można było czytać, zamawiać i zwracać wzajemnie w obu instytucjach. Współpraca z Biblioteką Miejską rozwiązywała problem braku większej ilości pozycji z nauk humanistycznych.

W miarę rozrastania się Biblioteki korytarze zapełniały się książkami. Do czytelni dobudowano dwa dodatkowe pomieszczenia, tak, że w roku akademickim 1929/30 dostępnych było około 100 stanowisk pracy.

Obok biblioteki głównej swoje zbiory biblioteczne posiadało 29 instytutów uczelnianych. W 1945 r. w ślad za opuszczającymi miasto profesorami, ewakuowano drogą morską archiwum, część politechnicznej aparatury i cenne książki ze zbiorów Biblioteki. Zapakowane w 500 skrzyń, odpłynęły 27 stycznia na statku "Deutschland" do Kilonii. Zbiory, które wywieziono do Niemiec trafiły w większości do Schmalkalden w Turyngii. Część, głównie rękopisów i wczesnych druków ze zbiorów biblioteki Towarzystwa Przyrodniczego, odnalazło się w bibliotece państwowej (potem uczelnianej) w Bremie. W głównym budynku spłonęły zbiory liczące ponad 100 000 woluminów, których nie wywieziono. To samo dotyczy większości bibliotek podręcznych katedr i instytutów.