Zasadnicze zmiany w funkcjonowaniu biblioteki przyniosła informatyzacja zapoczątkowana w 1990, kiedy to Pracownicy Biblioteki Wojciech Charkin i Lech Zięborak opracowali "Koncepcję komputeryzacji procesów biblioteczno-informacyjnych w Bibliotece Głównej". Dokonano wyboru oprogramowania, konfiguracji i montażu komputerów IBM PC oraz opracowano schemat sieci komputerowej w bibliotece.
Od 1991 r. Biblioteka Główna wdrażała i rozwijała własny zintegrowany system komputerowy APIS, który umożliwiał tworzenie baz danych dotyczących wydawnictw zwartych i ciągłych. System gwarantował pełny dostęp do informacji o zasobach biblioteki, jak również ich udostępnianie. W 1997 r. został zainstalowany i uruchomiony system sieciowego udostępniania baz danych na CD-ROM-ach o nazwie Infoware CD/HD firmy Info Technology Supply. System umożliwiał dostęp do baz CD-ROM znajdujących się w Bibliotece przez sieć komputerową Politechniki oraz Trójmiejską Akademicką Sieć Komputerową (TASK).
Pierwotnie zbiory na CD były tańsze od Internetu, bo ten opierał się na telefonii, co z czasem uległo zmianie, dlatego najpierw pojawiły się czasopisma, normy i patenty na płytach CD, które nadal jednak zajmowały sporo miejsca. Później część zbiorów (czasopisma, książki czy patenty) została udostępniona w sieci, osobno lub coraz częściej w postaci naukowych baz danych – bibliograficznych, abstraktowych i pełnotekstowych (z możliwością pobrania bądź wydruku poszczególnych tekstów, artykułów czy rozdziałów książek).
W kolejnych latach rozwijano systemy komputerowe, katalogi i zasoby zbiorów cyfrowych. Coraz większą rolę grały media społecznościowe, organizowano szkolenia od podstawowych – dla studentów zaczynających naukę – po wysokospecjalistyczne dla doktorantów i pracowników Politechniki. Biblioteka organizowała wystawy, spotkania i konferencje naukowe. Jednocześnie rozwijano zbiory tradycyjne, tworzono nowe pomieszczenia dla filii Biblioteki i przekształcano czytelnie w Bibliotece Głównej, dostosowując je do zmieniających się potrzeb.
