Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2012).
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor, pracownik nauki, nauczyciel akademicki. Pierwszy dziekan Wydziału Chemii Uniwersytetu Gdańskiego (1991–1996). Przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (2003–2009), prezes Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2016–2018), prezes (od 2013) i sekretarz generalny (2001–2013) Gdańskiego Towarzystwa Naukowego.
Jerzy Błażejowski urodził się 10 listopada 1945 roku w Wąbrzeźnie. Szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące ukończył w Golubiu-Dobrzyniu. Studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej w latach 1963–1969, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera chemika. Stopnie naukowe doktora (1977) i doktora habilitowanego (1984) nauk chemicznych otrzymał na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1992 roku został profesorem nauk chemicznych. W latach 1969–1970 pracował jako nauczyciel akademicki na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Od 1970 jest związany z Uniwersytetem Gdańskim; w latach 1994–2016 był profesorem zwyczajnym na Wydziale Chemii. Odbył trzy długoterminowe staże naukowe na Uniwersytecie Stanowym Pensylwanii (USA) – w latach 1979–1981, 1985–1986 i 1989.
Pracował w Zakładzie, a później w Katedrze Chemii Fizycznej Uniwersytetu Gdańskiego, którą kierował w latach 1994–2016. Był ponadto dyrektorem Instytutu Chemii (1987–1991) i pierwszym dziekanem Wydziału Chemii (1991–1996), a także członkiem Senatu (1991–2016) i przewodniczącym Rady Bibliotecznej (1996–2016).
Jako autor lub współautor napisał ponad dwieście oryginalnych i przeglądowych artykułów, jest również współautorem czterech patentów i redaktorem pięciu wydań książkowych. Brał udział w pracach rad redakcyjnych i programowych: czasopisma naukowego „Wiadomości Chemiczne” (1997–2015) i pisma „Forum Akademickie” (2003–2012), a od 2006 roku jest członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma naukowego „Problemy Ekorozwoju / Problems of Sustainable Development” Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki (Salzburg). Wygłosił ponad sto wykładów w ośrodkach i na konferencjach naukowych. Wypromował dwudziestu jeden doktorów.
Uczestniczył w pracach Rady do spraw Edukacji i Badań Naukowych przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej (2008–2009). Czterokrotnie wybierano go do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1996–2009), której dwukrotnie przewodniczył (2003–2009). Był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (2013–2016), Zespołu Odwoławczego (2014–2017) i Konwentu Rzeczników (2015–2018) przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komitetu Chemii Polskiej Akademii Nauk (1996–2002 i 2016–2018), prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2016–2018), prezesem (od 2013) i sekretarzem generalnym (2001–2013) Gdańskiego Towarzystwa Naukowego oraz członkiem prezydium Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Analizy Termicznej (1997–2002).
Jego zainteresowania naukowe dotyczą zachowania i reaktywności nieorganicznych i organicznych połączeń chemicznych, właściwości chemiluminogennych i zastosowań analitycznych kationów akrydyniowych, właściwości spektralnych i zastosowań flawonoli i diflawonoli, rentgenografii i energetyki sieciowej kryształów, laserowej fotochemii w podczerwieni, struktury i fizykochemii pochodnych akrydyny o znaczeniu biologicznym, relacji struktura/właściwości fizykochemiczne–cechy biologiczne, chemii układów istotnych pod kątem środowiska przyrodniczego oraz opisu organizacji i zachowania przyrody na gruncie termodynamiki. Jest odkrywcą podstawowych równań fenomenologicznych kinetyki nieizotermicznej i prekursorem unikalnego opisu zachowania przyrody na gruncie termodynamiki.
W 2012 roku otrzymał prestiżowe wyróżnienie Międzynarodowej Konfederacji Analizy Termicznej i Kalorymetrii: The 2012 TA Instruments-ICTAC Award, przyznawane od 1977 roku (jest dwunastą osobą w gronie laureatów – jedyną z Polski), a w 2017 roku wyróżnienie Distinguished TA&C Researcher in Central & Eastern Europe. Został uhonorowany wieloma nagrodami ministra, Nagrodą Wojewody Gdańskiego w Dziedzinie Nauki i Kultury (1990), Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2012) oraz Nagrodą Rektora Uniwersytetu Gdańskiego im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza (2015).
W 2015 roku otrzymał Medal im. Jana Zawidzkiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego oraz Medal im. Wojciecha Świętosławskiego Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Analizy Termicznej, a w 2016 roku Złoty Medal Janusza Sokołowskiego – De Chemia Gedanensis Bene Meritus (Wydziału Chemii) oraz Złoty Medal Uniwersytetu Gdańskiego. Został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1995), Złotym Krzyżem Zasługi (2004) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderem Odrodzenia Polski (2014) „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej w zakresie chemii fizycznej”.
