Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (2007).
Pracownik nauki, informatyk, twórca szkoły naukowej z zakresu inżynierii oprogramowania, systemów równoległych i rozproszonych, projektant wdrożonych aplikacji informatycznych. Organizator życia akademickiego, dziekan Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, rektor Politechniki Gdańskiej (2008–2016).
Henryk Krawczyk urodził się 20 maja 1946 roku w Dybowie na Mazurach, po tym jak jego rodzice emigrowali z Białorusi do Polski. Jako młodzieniec znalazł się w Gdańsku, gdzie ukończył VIII Liceum Ogólnokształcące. Wybrał studia na Politechnice Gdańskiej i z oceną bardzo dobrą uzyskał tytuł magistra inżyniera w zakresie informatyki. Następnie podjął pracę w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacyjnym, z którym wcześniej podpisał tzw. umowę przedwstępną. Niecały rok zajmował się tam systemami bezkolizyjnej żeglugi statków, by zatęsknić za uczelnią i 1 marca 1970 roku powrócić na nią w charakterze studenta doktoranta. Dwa lata później rozpoczął pracę na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1976 roku uzyskał doktorat, a w 1987 habilitację. Na stanowisko docenta został powołany w 1989 roku, na stanowisko profesora nadzwyczajnego w 1991, profesora zwyczajnego w roku 1999. Tytuł profesora otrzymał w 1996 roku. W roku 2007 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (PAN).
Informatyka stała się jego pasją, zwłaszcza w zakresie komputerowych systemów rozproszonych,
inżynierii oprogramowania i wiarygodności przetwarzania. Na te tematy opublikował ponad 300 artykułów, które ukazały się między innymi w czasopismach: „IEEE Transaction on Computers”, „IEEE Security & Privacy”, „Future Generation Systems” czy „Signal, Image and Video Processing” (Springer). Poza tym wydał dwie monografie w Wielkiej Brytanii (John Wiley & Sons and Research Studies Press Ltd. oraz Cambridge Scholars Publishing) i jedną w Polsce (PWN). Prowadził ponad 400 prac magisterskich, wypromował 27 doktorów, w tym trzech zagranicznych i czterech dla firmy Intel Technology Poland SA. Odbył też kilka staży zagranicznych, między innymi w USA, Anglii, Francji, Hiszpanii, Portugalii oraz we Włoszech i Turcji, gdzie oprócz badań prowadził zajęcia dla doktorantów. Przez semestr wykładał również w University of Bashra. Był członkiem Rady Naukowej IPI PAN (2004–2016), wiceprzewodniczącym Komitetu Informatyki PAN (1993–2014), członkiem Sekcji Informatyki Komitetu Badań Naukowych (1993–2002). Obecnie pełni funkcję wiceprzewodniczącego PAN Oddział Gdańsk.
Jest twórcą cenionej szkoły naukowej w zakresie informatyki dotyczącej metod wytwarzania wiarygodnych aplikacji informatycznych i rozproszonych systemów komputerowych, która z czasem rozwinęła się w kierunku współczesnych systemów IT integrujących trzy kluczowe technologie: cloud computing, internet of things oraz big data. W swoich publikacjach wykazał formalnie istniejące zależności pomiędzy liczbą serwerów zachowujących się nieprawidłowo w systemie komputerowym a możliwościami ich automatycznej identyfikacji i eliminacji z systemu. Okazuje się, że im uszkodzone serwery zachowują się bardziej losowo, tym ostrzejsze są warunki ich samolokalizacji w systemie. Istnieją jednak zawsze pewne warunki graniczne, w których system staje się bezradny, i to prowadzi do całkowitego jego upadku. Wyniki te można odnieść również do systemów społecznych, w których istotną rolę odgrywa mądrość człowieka. Sformułował też koncepcję zagrożeń nadciągających i procedur ich predykcji, co ma istotne znaczenie dla działań wyprzedzających. Uwzględniając te wyniki, opracował metodologię projektowania systemów i aplikacji z uwzględnieniem wymagań wiarygodnościowych oraz rozwinął koncepcję obliczeń zespołowych (human centric computing).Poza tym wdrożył metodę wytwarzania aplikacji internetowych, tzw. SOSE (service oriented software engineering).
Zaprojektował i zrealizował wraz ze swoim zespołem kilkanaście systemów informatycznych, z których kilka zostało wdrożonych w praktyce: system selektywnego wywołania w niebezpieczeństwie do zastosowań morskich, system rekomendacji wspomagający badania endoskopowe, system ochrony własności intelektualnej oparty na porównywaniu dokumentów cyfrowych (nagrodzony specjalnym wyróżnieniem Prezesa Urzędu Patentowego na Targach Technicon-Innowacje 2012), rozproszona platforma wytwarzania oraz analizy usług i aplikacji multimedialnych do zastosowań medycznych i do monitorowania bezpieczeństwa publicznego, chmura obliczeniowa funkcjonująca na poziomie IaaS (trzy ostanie rozwiązania uzyskały Grand Prix Smart Metropolia za innowacyjne dokonania, a także Polską Nagrodę Inteligentnego Rozwoju i Polską Nagrodą Innowacyjności). Poza tym był kierownikiem kilkunastu projektów badawczych oraz strukturalnych finansowanych z funduszy Unii Europejskiej.
W okresie historycznych przemian w roku 1990 został wybrany na dziekana Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki i sprawował tę funkcję przez dwie kadencje, do 1996 roku. Dokonał zmiany struktury organizacyjnej z instytutowej na katedralną, unowocześnił programy kształcenia i wdrożył mechanizmy racjonalnego gospodarowania wydziału, a także zmienił jego nazwę z Wydziału Elektroniki na Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki. Jako kierownik Katedry Architektury Systemów Komputerowych wprowadził najbardziej popularną na wydziale specjalność dydaktyczną: aplikacje rozproszone i systemy informatyczne, przeznaczoną dla studentów kierunku informatyka. W 2002 roku został ponownie wybrany na dziekana Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki i pełnił tę funkcję przez następne dwie kadencje (2002–2008). Uzyskał wówczas krajową akredytację dla wszystkich kierunków studiów, a po wejściu Polski do Unii Europejskiej podjął wiele kolejnych inicjatyw, między innymi rozpoczął budowę nowego gmachu mieszczącego Centrum Dydaktyczno-Badawcze Technologii Informacyjnych (zakończona w 2008 roku).
W roku 2008 został wybrany na rektora Politechniki Gdańskiej i po ponownej reelekcji sprawował tę funkcję do 2016 roku. Dużym sukcesem w pierwszej kadencji było poprawienie pozycji Politechniki Gdańskiej w rankingu uczelni: z 27. miejsca na miejsce 11. pośród wszystkich uczelni akademickich. Poza tym wprowadził studia w języku angielskim, inicjując je najpierw na kierunku informatyka. Pod jego nadzorem przygotowano też kilka nowych projektów z programów strukturalnych dotyczących takich newralgicznych obszarów działania jak ICT, nanotechnologie oraz energetyka, których realizacja przyczyniła się do dalszego rozwoju uczelni. Zmodernizował kompleksowo Centrum Sportu Akademickiego PG. Nadzorował również realizację projektu e-Uczelnia, który dotyczył kompleksowej informatyzacji Politechniki Gdańskiej; w tym celu przekształcił Ośrodek Obliczeniowy Politechniki Gdańskiej w Centrum Usług Informatycznych z nowoczesnym helpdeskiem.
Za jego kadencji powstały dwa nowe budynki, między innymi dla Studium Matematyki i Kształcenia na Odległość oraz Centrum Nanotechnologii, nowoczesny magazyn odpadów chemicznych, basen na Wydziale Oceanotechniki i Okrętownictwa czy magazyn odpadów i czynników szkodliwych. Zmodernizowano też obiekty w Ośrodku Wypoczynkowym Politechniki Gdańskiej w Czarlinie, rozpoczęto remont Zatoki w Sopocie i budynku Hydromechaniki. Przygotowano projekt budowlany Centrum Ekoinnowacji.
Jednocześnie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (KRPUT) oraz przewodniczącego Komisji ds. Infrastruktury Informatycznej Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP). Jest również członkiem Komitetu Monitorującego Program Operacyjny Polska Cyfrowa, a także przewodniczącym Komisji KRPUT ds. Cyfryzacji.
Otrzymał kilka wyróżnień za działalność organizacyjną, w tym prestiżową nagrodę lidera zarządzania uczelnią. Kierując uczelnią, opracował uznaną w świecie strategię rozwoju: Politechnika Gdańska – Smart University, kompatybilną z rozwojem Smart Cities, ukierunkowaną na nowoczesne rozwiązania i działanie wspomagane techniką komputerową. Uczelnia uzyskała też międzynarodowy certyfikat ECTS Labels oraz
kilkanaście międzynarodowych certyfikatów dla kierunków studiów, a także tytuł uczelni innowacyjnej – dzięki temu została przyjęta do stowarzyszenia Caesar. Warto podkreślić, że wyraźnie wzrósł na politechnice stopień internacjonalizacji i komercjalizacji (na przykład dziesięciokrotnie zwiększyła się liczba studentów zagranicznych).
Aktualnie od roku 2016 jest dyrektorem Centrum Informatycznego Trójmiejskiej Akademickiej Sieci Komputerowej (CI TASK) oraz kierownikiem dwóch centrów badawczo-rozwojowych: Centrum Doskonałości Naukowej Infrastruktury Wytwarzania Aplikacji (CD NIWA) oraz Centrum Kompetencji Smart and Transdysciplinary knOwledge Services (CK STOS), związanych z wytwarzaniem aplikacji rozproszonych i przetwarzaniem dużych zbiorów danych, a także z budową inteligentnych usług IT. Zrealizował tam też kilka projektów, na przykład MayDay2012 (superkomputerowa platforma kontekstowej analizy strumieni danych multimedialnych do identyfikacji wyspecyfikowanych obiektów lub niebezpiecznych zdarzeń), KRICO (Komponent Rekomendacji Inteligentnej Chmury Obliczeniowej). Nadzorował projekt CK STOS, którego głównym celem była budowa samodzielnej siedziby dla CI TASK, zrealizowany w 2023 roku.
Za swoją działalność otrzymywał nagrody Rektora Politechniki Gdańskiej i Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ponadto został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1992), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1994), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2019). Wyróżniono go również Medalem Jana Heweliusza (2008), nagrodą Homo Popularis (2010), Medalem im. prof. Alfonsa Hoffmanna (2014), Medalem 70-lecia Polskiego Towarzystwa Informatycznego (2018). Jest honorowym członkiem British Broadcasting Corporation (BBC).