Doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej (1985).
Specjalista w dziedzinie fizyki medycznej, twórca tzw. wzoru Adamczewskiego oraz gdańskiej szkoły ciekłych dielektryków, profesor Politechniki Gdańskiej i Akademii Medycznej w Gdańsku, dziekan Wydziału Chemicznego PG. Honorowy Obywatel Miasta Gdańska.
Ignacy Adamczewski urodził się 25 stycznia 1907 roku w Warszawie. W latach 1927–1931 pracował w Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Warszawie. Studia wyższe ukończył w 1932 roku na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego uzyskując dyplom magistra filozofii w zakresie fizyki. W latach 1932–1939 pracował w Zakładzie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1936 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim.
Był żołnierzem Wojny Obronnej 1939 roku w randze podporucznika, dowódcą kompanii 81 Pułku Piechoty Strzelców Grodzieńskich im. króla Stefana Batorego. W 1940 roku aresztowany podczas „łapanki” w Warszawie i więziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau (wrzesień–grudzień 1940). W latach 1940–1944 był konserwatorem przyrządów fizycznych i aparatury medycznej w szpitalach, współwłaścicielem sklepu metalowego w Warszawie. W latach 1943–1944 brał udział w tajnym nauczaniu na Uniwersytecie Warszawskim. Po upadku Powstania Warszawskiego w październiku 1944 roku wyjechał do wsi Karsznice Duże pod Łowiczem. Od października 1944 roku do stycznia 1945 roku był robotnikiem w Cukrowni „Irena’ w Łowiczu.
Od lutego do sierpnia 1945 roku pracował na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1945–1971 pracował na Politechnice Gdańskiej, gdzie pełnił funkcje: w latach 1945–1969 kierownika Katedry Fizyki II, w latach 1953–1954 oraz 1965–1969 dziekana Wydziału Chemicznego, w latach 1969–1971 dyrektora Międzywydziałowego Instytutu Fizyki.
W 1945 roku został mianowany zastępcą profesora, tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1946 roku, a w 1962 roku profesora zwyczajnego. W latach 1945–1968 pracował w Akademii Medycznej (do 1950 roku Akademii Lekarskiej), gdzie pełnił funkcję kierownika Zakładu Fizyki Medycznej. W latach 1946–1952 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Na emeryturę przeszedł w 1974 roku.
W latach 1971–1974 był profesorem, później visiting professor (1975–1987) na University of Salford (Anglia).
Prowadził badania naukowe nad: jonizacją i przewodnictwem elektrycznym ciekłych dielektryków, wpływem promieniowania jądrowego na organizmy żywe, detekcji i dozymetrii promieniowania i zastosowania w medycynie, fizyki morza.
Autor ponad 150 publikacji, w tym 7 książek i 13 skryptów na temat fizyki i biofizyki. Był twórcą tzw. wzoru Adamczewskiego oraz „gdańskiej szkoły ciekłych dielektryków”. Promotor 23 doktorów. W latach 1967–1971 prowadził wykłady z fizyki w ramach Politechniki Telewizyjnej w TV Gdańsk.
Członek Instytutu Fizyki Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem organizacji naukowych m.in.: Polskiego Towarzystwa Fizycznego (współzałożyciel w 1947 roku oddziału gdańskiego i prezes w latach: 1949–1950, 1952–1956, 1960, 1969–1971), Komitetu Narodowego Międzynarodowej Pokojowej Grupy Naukowców PUGWASH, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej, Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych.
Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1968–1990), Związku Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych – koło na Politechnice Gdańskiej (1991–2000).
Został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej – 24 maja 1985 roku „w uznaniu wiedzy naukowej i kreowania nowych możliwości edukacji w prowadzeniu międzynarodowych badań naukowych i współpracy naukowej” (promotorem był prof. dr hab. Olgierd Gzowski) i Akademii Medycznej w Gdańsku (1992). Uhonorowany tytułem honorowego Obywatela Miasta Gdańska.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Oświęcimskim, Medalem Kopernika Polskiej Akademii Nauk, Medalem Marii Skłodowskiej-Curie, odznaką „Zasłużony dla Politechniki Gdańskiej”, „Zasłużony dla Akademii Medycznej w Gdańsku”, „Za zasługi dla Gdańska” oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi.
Zmarł 23 czerwca 2000 roku w Gdańsku.