Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1956–1960. 
Dyscypliną naukową, w której specjalizował się Profesor było budownictwo wodne.

Wacław Balcerski urodził się 18 sierpnia 1904 roku w Skierniewicach. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego. W 1939 roku uczestniczył także w wojnie obronnej.

Studia wyższe ukończył w 1934 roku na Wydziale Inżynierii Wodnej Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa wodnego.

Działalność zawodową rozpoczął w 1934 roku, projektując między innymi pochylnię dla Marynarki Wojennej w Gdyni, zaporę i elektrownię w Rożnowie, przy czym w tych dwóch ostatnich został zastępcą kierownika budowy. W 1944 roku ukrył większość dokumentów elektrowni, dzięki czemu można było ją uruchomić już 18 stycznia 1945 roku. Został dyrektorem elektrowni i funkcję tę pełnił do końca stycznia 1946 roku.

Na Politechnice Gdańskiej rozpoczął pracę w 1946 roku na stanowisku profesora kontraktowego na Wydziale Architektury w zakresie mechaniki budowli i wytrzymałości materiałów. W dalszych latach jako pracownik Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej (do 1952) i Wydziału Budownictwa Wodnego (1952–1969) oraz Wydziału Budownictwa i Architektury (po 1969) był prodziekanem (1949–1951) i dziekanem (1952–1953) oraz rektorem Politechniki Gdańskiej w latach 1956–1960. W latach 1946–1972 obejmował stanowisko kierownika Katedry Budownictwa Wodnego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1949, a profesora zwyczajnego w roku 1964.

Był członkiem Komitetu Gospodarki Wodnej Polskiej Akademii Nauk (sekretarz w latach 1952–1958), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (prezes w latach 1963–1964) oraz posłem na Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w kadencji 1957–1961, Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi oraz Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów.

Konsultant instytucji i przedsiębiorstw w zakresie budowli hydrotechnicznych, a przede wszystkim zapór i elektrowni: Porąbka, Goczałkowice, Przewóz, Brzeg Dolny, Czorsztyn, Dębe, Koronowo, Włocławek, Solina, Żydowo, Porąbka-Żar, Żarnowiec, Młoty, Rożnów i Czchów. Ponadto kierował opracowaniem planu zabudowy górnej i dolnej Wisły.

Autor i współautor ponad 100 publikacji, w tym kilku książek, na temat gospodarki wodnej. Promotor 6 doktorów.

Został odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi. Jego imieniem nazwano Zespół Elektrowni „Rożnów”, ulicę w Gdańsku i Laboratorium Hydrotechniczne we Włocławku.

Zmarł 12 listopada 1972 roku w Gdańsku.