Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1966–1968.
Dyscypliną naukową, w której specjalizował się Profesor była inżynieria materiałowa.
Władysław Bogucki urodził się 16 czerwca 1910 roku w Tarnowie. Studia wyższe ukończył w 1933 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera dróg i mostów. W latach 1932–1934 był zatrudniony w charakterze starszego asystenta na Wydziale Architektury tej uczelni.
Działalność zawodową rozpoczął w 1934 roku, obejmując szereg stanowisk w Urzędzie Wojewódzkim w Stanisławowie (1934–1936), w Powiatowym Zarządzie Drogowym w Tłumaczu (1936–1937), w Urzędzie Miejskim w Krakowie (1937–1945), w Biurze Odbudowy Portów w Gdańsku (1945–1947) i Zespołu Projektantów Rozbudowy Portu w Szczecinie (1948–1949) oraz Biurze Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku (1948–1949), którego był organizatorem.
Na Politechnice Gdańskiej rozpoczął pracę w 1945 roku i uzyskał doktorat w roku 1946. Objął stanowisko zastępcy profesora w roku 1946, zaś w 1950 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1966 roku profesora zwyczajnego.
Jako pracownik Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej pełnił w latach 1950–1952 funkcję dziekana, a po utworzeniu Wydziału Budownictwa Lądowego w 1952 roku dziekana tej jednostki w latach 1952–1954 i 1958–1962. Ponadto w latach 1966–1968 pełnił funkcję rektora Politechniki Gdańskiej. Był organizatorem i wieloletnim kierownikiem Katedr Ustrojów Żelaznych i Drewnianych, Budownictwa Żelaznego i Ustrojów Żelaznych oraz Budownictwa Stalowego, a także od 1948 r. kierownikiem Zakładu Konstrukcji Budowlanych i Mostowych oraz Budownictwa Stalowego, w ramach którego stworzył pierwszą w Polsce pracownię tensometryczną. Będąc rektorem, doprowadził do budowy pływalni oraz skrzydła B Gmachu Głównego. Na emeryturę przeszedł w 1977 roku.
Autor i współautor 60 publikacji na temat konstrukcji stalowych i budownictwa stalowego. Promotor 5 doktorów.
Był członkiem Sekcji Konstrukcji Metalowych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych oraz Akademickiego Związku Sportowego (komandor w latach 1957–1959). Ponadto był członkiem Rady Naukowo-Technicznej Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych, Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Politechniki Krakowskiej oraz przewodniczącym Komisji Budownictwa Morskiego w Polskim Komitecie Normalizacyjnym.
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi.
Zmarł 19 czerwca 1992 roku w Krakowie.