Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1984–1987.
Dyscypliną naukową, w której specjalizuje się Profesor jest budownictwo i mechanika.
Eugeniusz Dembicki urodził się 18 grudnia 1929 roku w Wielkich Walichnowach. Studia wyższe dwustopniowe ukończył w 1956 roku na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. Pracę na Politechnice Gdańskiej rozpoczął w 1953 roku. Doktorat uzyskał w 1962 roku na Uniwersytecie Josepha Fouriera w Grenoble, a habilitację w 1965 roku na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej. Na stanowisko docenta został powołany w 1966 roku, tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1971, tytuł profesora zwyczajnego w roku 1977.
W latach 1971–1975 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Hydrotechniki, w 1984–1987 rektora Politechniki Gdańskiej. Kierownik: w 1967–1969 Katedry Fundamentowania, w 1972–1983 Zakładu Budownictwa Morskiego i Geotechniki, w 1983–2000 Katedry Geotechniki, a w latach 1993–2001 Studium Doktoranckiego z Geotechniki w Budownictwie i Ochronie Środowiska. Na emeryturę przeszedł w 2000 roku.
Zatrudniony w Instytucie Morskim w Gdańsku (1987–1999), Instytucie Budownictwa Wodnego PAN oraz Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (1991–2004), kierownik Zakładu (1996–1999) oraz w Katedry Geotechniki (1999–2004). Pełnił szereg funkcji poza Politechniką Gdańską: przewodniczący Kolegium Rektorów Uczelni Wybrzeża Gdańskiego (1984–1987), członek Europejskiej Konferencji Rektorów (1984–1987), przedstawiciel Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w Europejskim Komitecie Normalizacji CEN w Brukseli.
Członek Komisji Współpracy z Zagranicą Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Komisji Nauk Stosowanych KBN (przewodniczący Sekcji Budownictwa 1991–1993), Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów Naukowych (1996–1999), ekspert Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (1997–2001), Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Inżynierii Geotechnicznej (członek Prezydium w latach 1993–2002). Jest założycielem (1979) i redaktorem naczelnym czasopisma „Inżynieria Morska”, przekształconego w 1991 roku w „Inżynierię Morską i Geotechnikę”.
Autor i współautor ponad 650 publikacji, w tym 25 książek (12 samodzielnych) na temat mechaniki gruntów, budownictwa morskiego, fundamentowania i geotechniki. Autor 4 patentów, w tym 1 europejskiego, promotor 28 doktorów.
Wyróżniony godnością doktora honoris causa Uniwersytetu Josepha Fouriera w Grenoble (1987), Politechniki Wrocławskiej (1999), Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (2003), Politechniki Łódzkiej (2008), Politechniki Białostockiej (2013). Członek Rosyjskiej Akademii Transportu.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej Republiki Francuskiej, Złotym Medalem za Zasługi Politechniki Gdańskiej oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi.
