Doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej (1988). 
Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1981-1984.
Dyscyplina naukową, w której specjalizował się Profesor była budowa i eksploatacja maszyn.
 

Jerzy Doerffer urodził się 21 kwietnia 1918 roku w Wielkiej Łęce. W 1938 roku uzyskał półdyplom na Wydziale Okrętowo-Lotniczym na Politechnice Gdańskiej. W sierpniu 1939 roku wyjechał na praktykę do stoczni J. Samuel White & Co w Cowes w Anglii. Od stycznia do kwietnia 1940 roku marynarz na ORP „Błyskawica”, w latach 1942–1945 projektant w stoczni angielskiej Vickers–Armstrongs Ltd. w Barrow in Furnes.

Tytuł inżyniera budowy okrętów uzyskał w 1942 roku w Sekcji Okrętowej Uniwersytetu w Glasgow, a tytuł magistra inżyniera budowy okrętów na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej w 1950 roku.

Po powrocie do Polski w 1945 roku pracował w latach 1946–1951 w Stoczni Gdańskiej jako główny inżynier, następnie kierownik Biura Studiów (kierownik budowy statku „Sołdek”), w 1951 roku objął stanowisko dyrektora technicznego, był pracownikiem Centralnego Zarządu Przemysłu Okrętowego.

W latach 1947–1949 był nauczycielem w Liceum Budowy Okrętów „Conradinum” w Gdańsku, a w latach 1951–1952 w Stoczni Szczecińskiej został doradcą do spraw budowy nowych statków.

W 1948 roku rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, pełniąc funkcje: w latach 1952–1988 kierownika Katedry i Zakładu Technologii Okrętów, w latach 1953–1954 i 1958–1964 dziekana Wydziału Budowy Okrętów, w latach 1964–1967 prorektora do spraw ogólnych, w latach 1968–1975 zastępcy dyrektora Instytutu Okrętowego, a w latach 1981–1984 rektora Politechniki Gdańskiej.

Stopień doktora uzyskał w 1960 roku na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Na stanowisko zastępcy profesora został powołany w 1952 roku, na stanowisko docenta w 1958 roku. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1964 roku, a profesora zwyczajnego w 1969 roku.

Pełnił wiele funkcji poza Politechniką Gdańską: w latach 1963–1976 był przewodniczącym Oddziału Wojewódzkiego Naczelnej Organizacji Technicznej w Gdańsku, w latach 1970–1973 prezesem Towarzystwa Przyjaciół Gdańska.

W latach 1960–1992 był przewodniczącym Komitetu Towarzystw Klasyfikacyjnych: Polskiego Rejestru Statków i Det Norske Veritas, w latach 1977–1988 członkiem Podkomisji do spraw Projektowania i Wyposażenia Statków Międzynarodowej Organizacji Morskiej(IMO),w latach 1982–1988 członkiem Komisji Helsińskiej (HELKOM), w latach 1963–1988 Zespołu Dydaktyczno-Naukowego Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego.

Był organizatorem, współzałożycielem, prezesem (1993–2003), od 2003 roku prezesem honorowym „Forum Okrętowego”.

Autor i współautor 207 publikacji, w tym 6 samodzielnych książek, na temat okrętownictwa i ochrony środowiska, 50 patentów, 9 wzorów użytkowych. Promotor 14 doktorów. Był autorem 4 tomów wspomnień.

Był laureatem zespołowych Nagród Państwowych: I stopnia w 1970 roku i II stopnia w 1986 roku.

Został wyróżniony godnością doktora honoris causa Instytutu Budowy Okrętów w Leningradzie (1970), Uniwersytetu w Glasgow (1983), Uniwersytetu w Rostoku (1987), Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (2002), Politechniki Szczecińskiej (2003).

1 października 1988 roku został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej za „wiedzę w pracy naukowej, nowoczesne technologie w pracy badawczej, edukacji technicznej oraz współpracę w międzynarodowej nauce”. Promotorem był prof. zw. dr hab. inż. Robert Szewalski.

Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą, Medalem św. Wojciecha oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi, regionalnymi i zagranicznymi.

Zmarł 9 sierpnia 2006 roku w Sopocie.