Doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej (1997).
Profesor specjalizował się w dyscyplinie naukowej obejmującej automatykę i robotykę.
Władysław Findeisen urodził się 28 stycznia 1926 roku w Poznaniu. Od maja 1944 roku był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim (pseudonim „Władek”), następnie więziony w obozie jenieckim Stalag X A Sandbostel.
Studia wyższe ukończył w 1949 roku na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej – uzyskując tytuł magistra inżyniera elektryka. W latach 1948–2011 pracował na Politechnice Warszawskiej, gdzie pełnił funkcje: kierownika Katedry Automatyki w latach 1955–1971, dyrektora Instytutu Automatyki na Wydziale Łączności, Elektroniki w latach 1971–1981, a od kwietnia 1981 roku do listopada 1985 roku funkcję rektora, został odwołany w trakcie kadencji.
Na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej uzyskał stopień doktora w 1954 roku. Na stanowisko docenta został powołany w 1957 roku, profesora nadzwyczajnego w 1962 roku, profesora zwyczajnego w 1971 roku.
Od 1971 roku jest członkiem korespondentem, od 1986 roku członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1977–1978 pracował w Międzynarodowym Instytucie Stosowanej Analizy Systemowej w Laxenburgu w Austrii.
Na emeryturę przeszedł w 1993 roku.
Autor, współautor kilkuset publikacji, w tym 6 książek na temat automatyki, robotyki. Promotor 37 doktorów.
Jest współtwórcą światowej szkoły naukowej teorii systemów, odgrywającej istotną rolę w naukach o sterowaniu, rozwinął teorię sterowania hierarchicznego.
W latach 1966–1979 był przewodniczącym Rady Naukowej Przemysłowego Instytutu Automatyki i Pomiarów. W latach 1963–1967 był przewodniczącym Komitetu Edukacji IFAC (Międzynarodowa Federacja Automatyki).
W Polskiej Akademii Nauk pełnił funkcje: w latach 1972–1974 zastępcy Sekretarza Wydziału IV, w 1973–1981 przewodniczącego Sekcji, członka Prezydium, w latach 1975–1987 był przewodniczącym Komitetu Automatyki PAN. W latach 1978–1980 był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Badań Systemowych PAN. W latach 1990–1992 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk.
Jest członkiem towarzystw naukowych, m.in. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1982), które wyróżniło go godnością członka honorowego. W latach 1956–1975 pełnił funkcję zastępcy redaktora, a w latach 1976-1985 redaktora naczelnego „Archiwum Automatyki i Telemechaniki”.
W latach 1973–1981 był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do spraw Kadr Naukowych, w latach 1988–1990 był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.
W latach 1991–2009 był prezesem w Kasie im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki, od 2010 roku jest członkiem honorowym Fundacji.
W latach 1986–1990 był członkiem i przewodniczącym Społecznej Rady Prymasowskiej. W latach 1988–1990 należał do Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, był uczestnikiem obrad „Okrągłego Stołu”, w latach 1989–1993 senatorem, przewodniczącym Komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej.
Został wyróżniony godnością doktora honoris causa: City University w Londynie (1984), Politechniki Warszawskiej (1996), Technische Universität w Ilmenau (2008).
5 listopada 1997 roku został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej za „wiedzę w pracy naukowej, nowoczesne technologie w pracy badawczej, edukacji technicznej oraz współpracę w międzynarodowym kształceniu i edukacji”. Promotorem był prof. dr hab. inż. Franciszek Milkiewicz.
Laureat indywidualnej Nagrody Państwowej II stopnia (1976). Został odznaczony Orderem Orła Białego, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Medalem „Zasłużony dla Kościoła i Narodu” oraz innymi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i zagranicznymi.
Zmarł 7 marca 2023 roku w Warszawie.