Doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej (2001).
Dyscypliną naukową, w której specjalizował się Profesor była chemia organiczna i makromolekularna oraz chemia polimerów.
Zbigniew Jedliński urodził się 8 października 1922 roku w Warszawie. Był uczestnikiem wojny obronnej 1939 roku w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga walczył pod Kockiem jako ułan. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej, działał w strukturach Kierownictwa Dywersji okręgu warszawskiego, zagrożony aresztowaniem został żołnierzem w partyzantce AK w Górach Świętokrzyskich.
Studia wyższe ukończył w 1948 roku na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej uzyskując tytuł magistra inżyniera chemika, specjalność technologia środków chemicznych. W latach 1950–1958 pracował na Politechnice Gdańskiej. Na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej uzyskał w 1958 roku stopień doktora.
W latach 1959–1961 był wicedyrektorem do spraw naukowych w Przemysłowym Instytucie Badawczym Tworzyw i Lakierów w Gliwicach, w 1962–1965 dyrektorem Zjednoczenia Przemysłu Farb i Lakierów. W latach 1959–1998 pracował na Politechnice Śląskiej, w latach 1960–1962 pełnił funkcję prodziekana, a w 1962–1964 dziekana Wydziału Chemicznego, gdzie w latach 1959–1998 był organizatorem i kierownikiem Katedry Powłok Ochronnych, Instytutu Fizykochemii i Technologii Polimerów (obecnie: Katedra Fizykochemii i Technologii Polimerów). W latach 1968–1974 był dyrektorem Centrum Badań Naukowych PAN, w latach 1975–1991 kierownikiem Zakładu Polimerów PAN w Zabrzu, w latach 1992–1998 kierownikiem Centrum Chemii Polimerów.
Na stanowisko docenta został powołany w 1959 roku, tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1964 roku, a profesora zwyczajnego w 1971 roku. W roku 1971 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a w roku 1980 członkiem rzeczywistym.
Na emeryturę przeszedł w 1998 roku.
Autor, współautor ponad 320 publikacji, w tym 4 samodzielnych książek na temat chemii makromolekularnej. Był twórcą, współtwórcą ponad 65 patentów polskich i 20 zagranicznych (amerykańskich, brytyjskich, włoskich, niemieckich i hiszpańskich). Promotor 42 doktorów.
Opracował oryginalną polską technologię przeciwporostowych farb okrętowych na podwodne części statków, wdrożoną w produkcji farb. W 1976 roku we współpracy z Dowództwem Marynarki Wojennej i Instytutem Okrętowym PG i Stocznią Marynarki Wojennej opracował materiał wykorzystany do budowy flotylli trałowców amagnetycznych typu 207, pod jego kierunkiem zaprojektowano 17 niszczycieli min wykonanych z oryginalnego tworzywa konstrukcyjnego – kompozyty polimerowo-szklane. Prace naukowe prowadził w następujących dziedzinach: wytrzymałościowe i technologiczne badania kompozytów do konstrukcji okrętowych, projektowanie i badania nowych typów okrętowych węzłów konstrukcyjnych, nowe typy konstrukcji kadłubów jednostek pływających w eksploatacji, nowych technologii i ich wprowadzenia do produkcji tworzyw poliestrowych. Badania naukowe znalazły zastosowanie do produkcji żywic poliestrowych do budowy serii jednostek specjalnych dla Marynarki Wojennej, żywic trudnopalnych, żywic konstrukcyjnych o zmniejszonej emisji styrenu. W oparciu o wyniki badań zbudowano trałowce z kompozytów.
Został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej – 21 lutego 2001 roku za „ pracę naukową w badaniach nad nowymi technologiami we flocie, budowy statków, rozszerzenia wiedzy o nowych dziedzinach nauki i zasług w edukacji na najwyższym poziomie dla Polskiej Marynarki Wojennej i floty polskiej” (promotorem był prof. zw. dr inż. Jerzy W. Doerffer) oraz Uniwersytetu Technicznego im. Gh. Asach w Jassy w Rumunii.
Był członkiem towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Królewskiego Towarzystwa Chemicznego w Londynie, Nowojorskiej Akademii Nauk, American Chemical Society, Amerykańskiego Towarzystwa Biodegradowalnych Polimerów, International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC).
Był laureatem zespołowej Nagrody Państwowej II stopnia w 1964 i 1978 roku, Nagrody Państwowej w 1984 roku. Był redaktorem naczelnym czasopisma „Polish Journal of Applied Chemistry” (1998–2007).
Został odznaczony: Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Walecznych, medalem Gutenberga, medalem Döbereinera, medalami Akademii Nauk: Bułgarii, Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz innymi odznaczeniami państwowymi i wojskowymi.
Zmarł 6 czerwca 2008 roku w Warszawie.
