Doktor honoris causa PG – 2004 roku
Profesor specjalizuje się w dyscyplinie naukowej obejmującej nauki prawne.
Leon Kieres urodził się 26 maja 1948 roku w Kolonii Zielonej (obecnie Zielona). Studia wyższe ukończył w 1970 roku na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskując tytuł magistra prawa. Od 1970 roku pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim, początkowo w Bibliotece Uniwersyteckiej, od 1971 roku na Wydziale Prawa i Administracji, od 2001 roku na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii, gdzie pełni funkcję od 2001 roku kierownika Zakładu Prawa Administracyjno-Gospodarczego.
W 1976 roku na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskał stopień doktora, a w 1985 roku stopień doktora habilitowanego. W 1991 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego, tytuł profesora otrzymał w 1996 roku, od 2000 roku na stanowisku profesora zwyczajnego.
W latach 1980–2000 działacz NSZZ „Solidarność”, był doradcą delegacji regionu Dolny Śląsk. W latach 1992–2004 był przedstawicielem Polski w Radzie Europy, gdzie w latach 1995–2004 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Izby Regionów Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych.
W latach 1990–1998 radny miasta Wrocławia, przewodniczący Prezydium samorządowego Sejmiku Województwa Wrocławskiego, delegat do krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego, a w latach 2006–2007 przewodniczącym Sejmiku Województwa Dolnośląskiego.
Senator Rzeczypospolitej Polskiej IV i VII kadencji (1997–2000, 2007–2011), członek Komisji senackich: Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej (wiceprzewodniczący), Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, Komisji Spraw Zagranicznych (przewodniczący w latach 2007–2011).
Twórca i pierwszy prezes Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie (2000–2005). Członek Krajowej Rady Sądownictwa (2009–2011), od 2012 roku jest sędzią Trybunału Konstytucyjnego.
Do jego osiągnięć należą: udział w budowie instytucji samorządu terytorialnego w Polsce, prace nad przygotowaniem regulacji prawnych, koncepcji powiatu i województwa samorządowego.
6 października 2004 roku został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej za „wybitne osiągnięcia w środowisku akademickim, obiektywizm w prowadzonych badaniach naukowych, przeciwstawianie się fałszywym interpretacjom, promocji dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i zasad demokracji i wolności, wkład w powstanie Instytutu Pamięci Narodowej i propagowanie ideałów najwyższej kultury humanistycznej, znajomości prawa, umiłowania prawdy i etycznych zasad dla dobra Polski”. Promotorem był prof. dr hab. inż. Edmund Wittbrodt.
Autor i współautor ponad 300 publikacji, w tym 3 książek na temat prawa: administracyjnego, publicznego i gospodarczego, samorządu terytorialnego. Promotor 8 doktorów.
Był członkiem Wydziału I – Nauk Społecznych i Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Klubu Rzymskiego, Association of Regional Studies.
Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Dolnego Śląska. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem św. Jerzego, papieskim orderem św. Sylwestra oraz innymi odznaczeniami państwowymi i zagranicznymi.
