Doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej (1989).
Profesor specjalizuje się w dyscyplinie nauki obejmującej mechanikę i budowę okrętu.

Dymitr Rostowcew urodził się 21 grudnia 1929 roku w Ustiużnie. Studia wyższe ukończył w 1953 roku w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów uzyskując tytuł inżyniera budowy okrętów. W 1961 roku uzyskał stopień doktora w dziedzinie budowy okrętów, a w 1972 roku stopień doktora habilitowanego w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów. W latach 1959–1998 pracował w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, gdzie pełnił funkcje: w latach 1976–1998 rektora, w latach 1972-1976 kierownika Katedry Konstrukcji Okrętów. W 1974 roku uzyskał tytuł profesora. Jako visiting professor pracował w latach 1969–1971 na Uniwersytecie w Rio de Janeiro (Brazylia).

Autor, współautor ponad 85 publikacji, w tym 8 książek, między innymi monografii „Hydrosprężystość konstrukcji okrętowych” wydanej w Moskwie w 1978 roku na temat budowy okrętów, hydroakustyki, konstrukcji okrętowych. Był promotorem 10 doktorów.

Specjalista w dziedzinie hydrosprężystości, metod wyznaczania sił hydrodynamicznych podczas slammingu (blokady drzwi) statku, badań obciążeń i kołysania statków na fali, drgań kombinacji okrętowych, zjawisk hydrosprężystych (mechanika ciał stałych i płynów), wibroakustyki, holowań oceanicznych. Stworzył szkołę naukową w zakresie mechaniki konstrukcji okrętowych.

Zainicjował współpracę z władzami Politechniki Gdańskiej i kadrą naukowo-dydaktyczną Instytutu Okrętowego w zakresie kształcenia studentów, wspólnych konferencji naukowych, wymiany nauczycieli akademickich, staży naukowych podoktorskich i habilitacyjnych.

Był członkiem rzeczywistym Akademii Transportu Federacji Rosyjskiej (od 1991 roku), należał do towarzystw naukowych, m.in.: Stowarzyszenia Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej ZSRR.

8 czerwca 1989 roku został wyróżniony godnością doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej za: „pracę naukową i badania naukowe nad nowymi technologiami oraz znaczący wkład w kreowanie międzynarodowej współpracy naukowo-badawczej”. Promotorem był prof. dr inż. Jerzy Doerffer.

Został odznaczony Orderem Rewolucji Październikowej, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz innymi odznaczeniami państwowymi i zagranicznymi.