Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1968–1970.
Dyscypliną naukową, w której specjalizował się Profesor było budownictwo.
Stanisław Rydlewski urodził się 29 października 1911 roku w Rogowie. W 1937 roku uzyskał absolutorium na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. W latach 1938–1939 był zatrudniony w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie (budowa dróg). Był żołnierzem wojny obronnej 1939 roku, brał udział w obronie Warszawy. Został jeńcem Oflagu II C w Woldenbergu (wykładał tam w Kole Inżynierii Lądowej i Wodnej w ramach Studium Dokształcania Politechnicznego).
W latach 1945–1946 pracował w Zarządzie Miejskim w Łodzi oraz Biurze Odbudowy Portów w Gdańsku.
Pracę na Politechnice Gdańskiej rozpoczął w listopadzie 1945 roku na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej, na którym ukończył w 1945 roku studia wyższe, uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa. W 1949 roku uzyskał doktorat. Na stanowisko zastępcy profesora został powołany w 1949 roku, a na docenta w 1955 roku. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1955, zaś profesora zwyczajnego w roku 1966.
Jako pracownik Politechniki Gdańskiej pełnił następujące funkcje: w latach 1948–1951 kierownika Katedry Budownictwa Drewnianego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej, w latach 1951–1970 kierownika Katedry oraz Zakładu Statyki i Konstrukcji Budowlanych na Wydziale Architektury, w latach 1950–1951 dziekana Wydziału Budownictwa i w latach 1954–1956 rektora Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej, w latach 1954–1956 i w latach 1959–1968 prorektora ds. nauczania, a następnie w latach 1968–1970 rektora.
Autor licznych publikacji naukowych na temat konstrukcji budowlanych.
Był członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Rady Głównej Ministerstwa Oświaty (w latach 1954–1956 przewodniczący Sekcji Technicznej), Rady Naukowo-Technicznej Zakładu Badań i Doświadczeń Gdańskiego Zjednoczenia Budownictwa (przewodniczący) oraz Rady Naukowej Zakładu Badań nad Szkolnictwem Wyższym.
Laureat indywidualnej Nagrody Państwowej I stopnia w 1963 roku, został też odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi i regionalnymi.
Zmarł 28 lutego 1970 roku w Gdańsku.