Rektor Politechniki Gdańskiej w latach 1946-1949. 
Profesor specjalizował się w dyscyplinie naukowej obejmującej matematykę.

Stanisław Turski urodził się 15 maja 1906 roku w Sosnowcu. Studia wyższe ukończył w 1928 r. na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, otrzymując tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki, fizyki i astronomii. Na wydziale tym w 1935 roku uzyskał doktorat.

W latach 1927–1939 pracował w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w latach 1928–1939 w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. W 1939 r. został wywieziony do obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau. Po zwolnieniu w 1941 roku podjął w Krakowie konspiracyjne nauczanie na poziomie akademickim i średnim oraz pracę naukową.

W kwietniu 1945 roku na czele Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty przystąpił do organizacji Politechniki Gdańskiej, na której rozpoczął pracę w 1945 roku. Pełnił funkcje: w latach 1945–1949 kierownika Katedry Matematyki I na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej, w latach 1945–1946 prorektora do spraw nauczania, a w latach 1946–1949 rektora.

Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1946, a profesora zwyczajnego w roku 1951. Habilitację uzyskał w 1953 roku na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1949 roku zakończył pracę na Politechnice Gdańskiej i przeniósł się do Warszawy, gdzie został dyrektorem Departamentu Studiów Technicznych i Gospodarczych Ministerstwa Oświaty oraz kierownikiem Katedry Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. W 1952 roku został zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim, na którym w latach 1952–1969 pełnił funkcję rektora. W 1978 roku przeszedł na emeryturę.

Autor i współautor kilkunastu publikacji, w tym 1 książki, na temat matematyki i matematycznej teorii sprężystości. Współzałożyciel kwartalnika „Archiwum Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej”. Promotor 9 doktorów.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego (pierwszy przewodniczący oddziału gdańskiego) i Warszawskiego Towarzystwa Naukowego.

Pełnił liczne funkcje poza Politechniką Gdańską: przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego, Rady Naukowej Centrum Obliczeniowego PAN i Rady Naukowej Urzędu Pełnomocnika Rządu do spraw Elektronicznej Techniki Obliczeniowej, ponadto przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego (założyciel w 1962) i wiceprzewodniczącego Rady Głównej Studiów Uniwersyteckich Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. W latach 1947–1952 był posłem na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Został wyróżniony godnością doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1975) i Politechniki Gdańskiej (1980), a także odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Legii Honorowej (Francja), Wielkim Honorowym Odznaczeniem z Gwiazdą za zasługi dla Republiki Austrii, Komandorią I klasy Orderu Lwa (Finlandia) oraz innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i regionalnymi.

Zmarł 3 stycznia 1986 roku w Warszawie.