Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej.
Laureat Nagrody Państwowej.
Zygmunt Ledóchowski urodził się 13.11.1898 roku w Warce (woj. warszawskie). W latach 1911-1914 ukończył II, III i IV klasę gimnazjum ogólnokształcącego w Gostyninie pod Płockiem. Po rocznej przerwie pozostałe klasy ukończył w latach 1915-1918 w Warszawie. Od 1.09.1918 do 31.08.1922 roku pracował jako nauczyciel w wiejskich szkołach powszechnych w okolicach Warszawy. W 1921 roku rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1922-1928 nauczał na poziomie szkoły powszechnej. Doktorat z filozofii w zakresie chemii obronił w 1931 roku na podstawie rozprawy pt. „Studia w dziedzinie organicznych związków złota” (promocja 18.01.1932). Od 1.09.1929 do 31.03.1934 roku pracował na etacie chemika w Dziale Chemii Państwowego Zakładu Higieny (PZH) w Warszawie (przy kontroli leków), a od 1.04.1934 do 1.09.1939 roku w Okręgowej Izbie Kontroli w Warszawie (przy kontroli przemysłowych zakładów chemicznych). Od 1.02.1940 do 21.07.1944 roku wrócił ponownie do pracy w PZH. Od 1.03.1945 roku, już po ofensywie sowieckiej, zostaje kierownikiem Oddziału Specyfików Leczniczych w PZH, przeniesionym do Łodzi. 1.09.1946 roku awansuje na kierownika Działu Chemii tego zakładu. Od 1.12.1946 roku wraz z Zakładem przenosi się do Warszawy. W latach 1946-1947 dodatkowo bierze udział w pracach Komisji Specyfików Leczniczych Pochodnych Arsenobenzenowych i Organopreparatów. Prowadzi też wykłady zlecone z chemii nieorganicznej i organicznej na wydziałach: Lekarskim i Stomatologicznym Uniwersytetu Łódzkiego.
Od 1.09.1947 roku na zaproszenie Rady Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej (PG) (z dnia 12.02.1947) obejmuje kierownictwo Katedry Technologii Środków Leczniczych (po nominacji z dn. 24.08.1948 już jako prof. nadzwyczajny) Od 1.04.1950 roku kieruje zespołem Katedr Chemii i Technologii Organicznej PG. Nominację na prof. zwyczajnego uzyskał 12.09.1962 roku. W maju 1965 roku został dziekanem Wydziału Chemicznego PG. Jego zainteresowanie chemią leków dotyczyło głównie badań nowych sulfamidów i sulfonów jako leków przeciwgruźliczych. Od 1954 roku zajął się badaniem nowych związków przeciwnowotworowych wśród akrydyny. Autor i współautor wielu prac specjalistycznych i skryptów. W jego zespole powstał pierwszy polski lek przeciwnowotworowy o nazwie „Ledakrin”, za co 1.05.1966 roku otrzymał pośmiertnie wraz z zespołem nagrodę państwową I stopnia. Do 1964 roku członek i kierownik wielu organizacji specjalistycznych. Na PG wypromował 12 doktorów.
Zmarł nagle 15.09.1965 roku w Gdańsku. Został pochowany w grobowcu rodzinnym w Warce.