Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej.
Stanisław Przedpełski urodził się 18.12.1911 w Lublinie. Po ukończeniu pięciu klas 8. klasowej Szkoły Średniej Handlowej im. Vetterów w Lublinie przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie po skończeniu nauki w Państwowym Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. Tadeusza Czackiego w 1930 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Po ukończeniu studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej (PW) otrzymał 14.05.1937 roku dyplom inżyniera mechanika. Pracę zawodową rozpoczął w biurze technicznym huty „Baildon" w Katowicach przy projektowaniu Zakładów Południowych „Stalowa Wola". Powołany do wojska, służył od września 1937 do listopada 1938 roku w Szkole Podchorążych Artylerii nr 2 w Zambrowie i w I Pułku Artylerii Najcięższej w Górze Kalwarii. Następnie pracował przy budowie Fabryki Amunicji nr 2 w Dąbrowie-Borze pod Kraśnikiem, w Biurze Technicznym Dyrekcji Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie, a na początku 1939 roku w jej Centralnym Laboratorium Metalograficznym. Zmobilizowany w 1939 roku walczył w I Pułku Artylerii Najcięższej. Po rozpadzie jednostki wrócił spod granicy rumuńskiej do Lublina, gdzie od października 1939 roku uczył w Szkole Budowlanej. W listopadzie został aresztowany i jako zakładnik osadzony na Zamku w Lublinie. Wypuszczony z więzienia, od połowy stycznia do maja 1940 roku rozwoził węgiel, po czym udał się do Rejowca, gdzie jako monter maszynowy pracował w cukrowni. W kwietniu 1941 roku wrócił do Lublina. Do końca okupacji pracował na stanowisku referenta Wydziału Przemysłowego Izby Przemysłowo-Handlowej oraz jako nauczyciel w Szkole Budowlanej. Równocześnie w latach 1941-1943 prowadził kursy na egzaminy mistrzowskie w lubelskim Instytucie Doskonalenia Rzemiosła. Po wyzwoleniu, od końca lipca 1944 roku pracował w Wojewódzkiej Radzie Narodowej (WRN) jako referent Wydziału Przemysłowego. W listopadzie 1944 roku został przeniesiony do Resortu Gospodarki Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego na stanowisko kierownika Referatu Środków Budowlanych i Sprzętu.
Od połowy stycznia do września 1945 roku był adiunktem i kierownikiem Katedry Geometrii Wykreślnej Politechniki Warszawskiej z siedzibą w Lublinie. W październiku 1945 roku objął stanowisko adiunkta na Politechnice Gdańskiej (PG), wykładał geometrię wykreślną na Wydziale Mechanicznym, a rysunek techniczny, geometrię wykreślną i maszynoznawstwo budowlane na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej. Jako zastępca profesora, potem prof. kontraktowy kierował od 1949 roku Katedrą Rysunku Technicznego, a od 1955 roku Katedrą Maszyn Budowlanych na Wydziale Mechanicznym PG. Prowadził także wykłady i ćwiczenia związane z maszynami i mechanizacją w budownictwie na Wydziale Mechanicznym, Budownictwa Lądowego i Wodnego PG oraz w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej.
Oprócz zajęć dydaktycznych sprawował różne funkcje na uczelni. Od 1950 roku był prodziekanem Wydziału Mechanicznego PG, dziekanem Wydziału Mechanicznego Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej i jej rektorem, także prorektorem PG ds. studiów wieczorowych. Poza PG kierował w latach 1946-1949 Biurem Technicznym Gdańskiej Fabryki Obrabiarek, pracował też jako nauczyciel i kierownik Liceum Mechanicznego w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych oraz jako wykładowca w Szkole Techników Budowlanych Ministerstwa Budownictwa Przemysłowego i w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej po jej włączeniu do PG. Będąc od roku akademickiego 1956/1957 pracownikiem naukowym ds. bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP), prowadził wykłady z tej dziedziny na Wydziale Maszynowym i Technologii Maszyn PG. Od 1965 roku był starszym wykładowcą Katedry Budownictwa Stalowego. Brał udział w szkoleniach prowadzonych w biurach i przedsiębiorstwach jako konsultant BHP Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych (WKZZ) z ramienia Centralnej Rady Związków Zawodowych. W latach 1961-1963 pełnił wiele funkcji społecznych na terenie uczelni. Był też członkiem Komisji ds. Realizacji Postulatów i Wniosków Ludności WRN, Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej WRN w Gdańsku, przewodniczącym Zespołu Orzekającego Kolegium przy WKZZ ds. Ochrony Pracy.
Autor skryptów z geometrii wykreślnej, budownictwa stalowego, kreśleń technicznych, wielu referatów
i opracowań oraz odczytów dotyczących ergonomii i BHP, a także rozwiązań mechanicznych znacznej liczby projektów konstrukcyjnych oraz ekspertyz mechanicznych. Laureat licznych nagród resortowych
i związkowych. Był odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi (1951).
Zmarł 25.09.1975 roku w Gdańsku.
