Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej.
Mieczysław Rodkiewicz urodził się 17.11.1903 roku w Odessie. W 1922 roku w Lublinie ukończył 8 klasową Szkołę Handlową (Wydział Rolny). W latach 1922-1929 studiował na Wydziale Elektrycznym Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku. Pracę zawodową zaczął w Hajdukach jako kierownik warsztatów tramwajowych w Śląsko-Dąbrowskim Kolejowym Towarzystwie Eksploatacyjnym. W sierpniu 1930 roku został powołany do służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu, praktykę wojskową odbył w Batalionie Łączności w Jarosławiu. Od 1.10.1931 roku był starszym asystentem Katedry Maszyn Elektrycznych Politechniki Lwowskiej. W czerwcu 1933 roku został kierownikiem warsztatów Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych, potem naczelnikiem Wydziału Elektrycznego i Mechanicznego. W lipcu i sierpniu 1939 roku odbył w Częstochowie ćwiczenia jako ppor. rezerwy kompanii telegraficznej 7. Dywizji Piechoty. 21.08.1939 roku został powołany do służby, jako dowódca plutonu tej formacji, wziął udział w walkach. W okolicach Łodzi dostał się do niewoli i od 4.09.1939 do 30.01.1945 roku przebywał kolejno w obozach: Itzehohe, Bremervorde, Lubece i Woldenbergu (Oflag IIC). W obozie dla strzelców wykładał spawalnictwo, dla studentów-oficerów, maszyny elektryczne oraz trakcje elektryczne. Napisał też pracę pt. „Ewolucja trakcji elektrycznej”.
Oswobodzony, powrócił do Łodzi na dawne stanowisko. Od 15.02.1945 roku, jako naczelnik Wydziału Mechanicznego Łódzkich Elektrycznych Kolei Dojazdowych, potem członek zarządu, pracował przy odbudowie linii kolei elektrycznej i podstacji, organizował i uruchamiał warsztaty. Od 1.12.1945 roku pracował jako adiunkt i kierownik Katedry Maszyn Elektrycznych Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej (PG). W 1946 roku przejął Katedrę Trakcji Elektrycznej, od 30.12.1952 roku przemianowaną na Katedrę Napędu i Trakcji Elektrycznej. Niezależnie od zajęć na PG prowadził budowę linii trolejbusowej w Sopocie i Gdyni jako współwłaściciel firmy „Biuro Urządzeń Elektrycznych" (do 15.06.1947), a pod firmą „Elektro-Trakcja" uruchomił w 1947 roku pierwszą w kraju produkcję aparatury i osprzętu sieci trolejbusowej. Po wywłaszczeniu był do 15.09.1950 roku członkiem zarządu, a potem doradcą technicznym spółdzielni pracy, w którą przekształcono „Elektro-Trakcję". Od roku akademickiego 1951/1952 prowadził wykłady i ćwiczenia z kolejnictwa elektrycznego, projektowania elementów kolei elektrycznej i prostowników w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku. Był tam również kierownikiem katedry. Od 1.03.1954 roku na stanowisku samodzielnego pracownika nauki. Stanowisko docenta uzyskał 28.11.1957 roku.
W 1960 roku obronił pracę doktorską pt. „Odbiór prądu z przewodów jezdnych”. Od 1.09.1960 do 31.08.1966 roku był prodziekanem ds. kształcenia Wydziału Elektrycznego PG. 3.10.1967 roku otrzymał tytuł naukowy prof. nadzwyczajnego. 20.11.1968 roku został przeniesiony do Katedry Wysokich Napięć i Aparatów Elektrycznych na Wydz. Elektrycznym PG i objął kierownictwo Zakładu Naukowego Urządzeń Trakcyjnych w tej katedrze. Od marca 1971 roku kierował Studium Podyplomowym Trakcji Elektrycznej. 30.09.1974 roku przeszedł na emeryturę.
Uczestnik wielu sesji naukowych i zjazdów, autor skryptów z dziedziny napędów elektrycznych, w latach 1952-1965 opublikował 14 pozycji i wygłosił 16 referatów. Do 1945 roku osiem jego projektów związanych z trakcją elektryczną znalazło zastosowanie w praktyce. Do 1965 roku opiekun 40 prac magisterskich i promotor 3 doktoratów.
Zmarł 18.08.1987 roku w Gdańsku. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko.