Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej.
Rektor Politechniki Gdańskiej (1968-1970).
Stanisław Rydlewski urodził się 29.10.1911 roku w Rogowie (pow. Pińczów). Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w 1930 roku w II Gimnazjum w Tarnowie zdał egzamin konkursowy na Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. W latach 1934-1935 służył w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty we Lwowie. Po uzyskaniu w 1937 roku absolutorium pracował od 1.02.1938 roku w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie jako zastępca kierownika budowy drogi państwowej nr 9. Zmobilizowany 1.09.1939 roku do 26. Pułku Piechoty jako ppor. rezerwy, brał udział w obronie Warszawy. Wzięty do niewoli 1.10.1939 roku, przebywał kolejno w oflagach: X B, XVIII C i II C w Woldenbergu (dzisiaj Dobiegniewie), gdzie był od 1.06.1940 do 25.01.1945 roku. W oflagu prowadził wykłady z zakresu żelbetu dla techników i studentów politechniki, w Kole Inżynierów Lądowych wykładał mechanikę budowli i nawierzchni betonowych, uczestniczył też w pracach Studium Dokształcania Politechnicznego.
Po zwolnieniu z niewoli przybył do Łodzi, gdzie od 8.02. do 15.08.1945 roku pracował w Zarządzie Miejskim. Następnie kierował Biurem Odbudowy Portów w Gdyni do 1.06.1946 rok. Jednocześnie od 1.11.1945 roku pracował jako asystent Katedry Mechaniki Budowli na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej (PG). 17.12.1945 roku zdał na PG z odznaczeniem egzamin magisterski i 1.03.1946 roku awansował na adiunkta Katedry. Na Wydziale Architektury PG wykładał statykę budowli, a na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej w roku akademickim 1947/1948 konstrukcje drewniane i mosty. Od 1.09.1948 roku objął jako zastępca profesora kierownictwo Katedry Budownictwa Drewnianego oraz zastępstwo dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PG. Od semestru letniego 1951/1952 kierował Katedrą Statyki i Konstrukcji Budowlanych na Wydziale Architektury PG, nadal wykładając konstrukcje drewniane na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, na którym 10.02.1949 roku obronił swą pracę doktorską pt. „Drgania własne układów kratowych o węzłach sztywnych”.
W roku akademickim 1950/1951 pełnił funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej, a od 1.06.1951 do 15.09.1954 roku jej rektora. W latach 1953-1956 jako członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego był przewodniczącym Zespołu Wieczorowych Szkół Inżynierskich. 12.11.1953 roku został powołany na rzeczoznawcę Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej. W latach 1954-1968 był prorektorem ds. nauczania PG. 29.06.1955 roku otrzymał nominację na prof. nadzwyczajnego. W 1956 roku przebywał w Chinach jako rzeczoznawca z ramienia Ministerstwa Handlu Zagranicznego. W latach 1968-1970 był rektorem Politechniki Gdańskiej.
Pełnił wiele funkcji społecznych i politycznych. W latach 1947-1949 był sekretarzem Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego, od 1949 rok kuratorem Bratniej Pomocy Studentów PG, w latach 1952-1954 przewodniczącym Komitetu Uczelnianego Frontu Narodowego, a od 1953 roku członkiem Prezydium Miejskiego Komitetu Frontu Narodowego. W 1953 roku organizował na PG Ligę Przyjaciół Żołnierza. Od grudnia 1954 do stycznia 1957 roku był radnym wojewódzkim i przewodniczącym Komisji Finansów, Budżetu i Planu, później do 1958 roku członkiem Rady Techniczno-Ekonomicznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku oraz członkiem Kolegium Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego. W 1958 roku wchodził w skład Prezydium Komitetu Naukowego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa oraz Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Od 1965 roku przewodniczył Zespołowi Kierunkowemu Budownictwa Sekcji Technicznej Rady Głównej, od 1968 roku był członkiem Rady Naukowej Zakładu Badań nad Szkolnictwem Wyższym. Wielokrotnie odznaczany za swe dokonania, między innymi Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari (przyznanym 29.09.1939 roku, otrzymanym w 1966 roku), Krzyżem Kawalerskim (1954), Oficerskim (1960) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1966), uhonorowany tytułem „Zasłużony Nauczyciel PRL" (1968), dwukrotnie otrzymał Nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego I stopnia (1964, 1967).
Autor publikacji naukowych, licznych artykułów, recenzji prac doktorskich i habilitacyjnych oraz 225 orzeczeń technicznych, był też projektantem lub współprojektantem wielu konstrukcji, między innymi chłodni w Gdyni, Świnoujściu i Białymstoku, magazynów w Gdyni i Nowym Porcie, łukowego mostu drogowego w Czarnej Wodzie dla Marynarki Wojennej.
Zmarł 28.02.1970 roku w Gdańsku. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko.