Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej.
Jan Schwarz urodził się 27.12.1901 w Łasinie (pow. grudziądzki). Siedmioklasową szkołę powszechną ukończył w Łasinie. Po zdaniu matury w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. Bergera w Poznaniu studiował w latach 1923-1928 na Uniwersytecie Poznańskim. Tam też 19.06.1931 roku otrzymał dyplom doktora filozofii po obronie pracy z zakresu psychologii i pedagogiki pt. „Środowisko a rozwój inteligencji”. Następnie jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej pogłębiał studia za granicą. Po powrocie do kraju w 1932 roku rozpoczął organizowanie Instytutu Psychotechnicznego w Poznaniu. Od 1.01.1934 do 31.08.1937 roku redagował kwartalnik „Psychometria", poświęcony zagadnieniom psychologii stosowanej, głównie psychometrii zawodowej i szkolnej. Od 1.10.1932 do 31.12.1934 roku kierował Miejską Pracownią Pedagogiczną w Poznaniu. Prowadził wówczas od 1.11.1932 do 30.06.1934 roku wykłady z psychologii i pedagogiki w ramach Państwowego Wyższego Kursu Nauczycielskiego. Od 1.11.1932 do 31.08.1937 roku kierował Poradnią Zawodową i Gabinetem Psychotechnicznym Wojewódzkiego Inst. Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu. Przewodniczył tu również Okręgowemu Wydziałowi Pedagogicznemu Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP). Od 1.06.1935 do 31.08.1937 roku był kierownikiem Korespondencyjnego Wyższego Kursu Nauczycielskiego. Jako założyciel i dyrektor Państwowego Pedagogium w Toruniu redagował tu od 1.09.1937 roku aż do wybuchu wojny zainicjowany przez siebie kwartalnik „Pedagogium", poświęcony psychologii nauczyciela. Przewodniczył wówczas również Państwowej Komisji Egzaminacyjnej Kuratorium Szkolnego Okręgu Pomorskiego w Toruniu. W czasie okupacji ukrywał się w Krakowie i jako doradca zawodowy wspomagał tajny Zarząd ZNP na okręg poznański z siedzibą w Krakowie.
Po wyzwoleniu Ministerstwo Oświaty delegowało go na Wybrzeże do organizacji szkolnictwa. Od 7.07.1945 roku przewodniczył Państwowej Komisji Weryfikacyjno-Kwalifikacyjnej dla Kandydatów do Szkół Wyższych Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego. Od 11.08.1945 do 1.01.1946 roku był naczelnikiem Wydziału i wicekuratorem Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego w Sopocie. 1.10.1945 roku został też powołany na zastępcę profesora i kierownika kursu wstępnego na Politechnice Gdańskiej (PG) oraz kierownika Zakładu Psychotechniki PG. W Oliwie zorganizował Państwowe Pedagogium, którego dyrektorem był od 1.01.1946 roku, oraz Państwowego Gimnazjum i Liceum, kierowane przez niego od 1.04.1946 roku.
W czerwcu 1946 roku Ministerstwo Oświaty powołało go na przewodniczącego Komisji Organizacyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. Od 1.04.1947 roku był zastępcą rektora tej szkoły. 28.07.1948 roku został zastępcą prof. Katedry Organizacji Pracy Umysłowej i Psychotechniki na Wydziale Mechanicznym PG, zlikwidowanej w 1949 roku, po przejściu uczelni na dwustopniowy system nauczania. Jako zastępca profesora Katedry Organizacji Pracy Umysłowej prowadził na Wydziale Mechanicznym wykłady i ćwiczenia z techniki studiowania (dla I roku) oraz z psychotechniki i naukowej organizacji pracy (dla IV roku). Wykładał także na innych wydziałach. Autor wielu publikacji, długoletni przewodniczący Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, organizator Pracowni Socjopsychologicznej w Gdyni, był odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Zmarł w 1988 roku w Gdańsku.