Profesor. Pionier Politechniki Gdańskiej.
Tadeusz Sulma urodził się 16.08.1905 roku w Niepołomicach (pow. Bochnia, woj. Kraków). Do szkoły powszechnej i do 8. letniego gimnazjum klasycznego uczęszczał w Gorlicach. 11.06.1924 roku otrzymuje świadectwo dojrzałości. W październiku 1924 roku zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ) w Krakowie. Studia ukończył dyplomem w 1929 roku. Podczas studiów działał w organizacjach studenckich (także jako sekretarz Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Studentów UJ w latach 1925-1927). Na III roku studiów został przyjęty do pracowni Instytutu Botanicznego UJ prof. Władysława Szafera, a już w 1929 roku oddał do druku pracę doktorską pt. „Zespoły kosodrzewiny w Gorganach”, którą obronił 30.10.1930 roku. W marcu 1931 roku został starszym asystentem Instytutu Botanicznego UJ. W kwietniu 1932 roku, po złożeniu egzaminu, otrzymał dyplom nauczyciela biologii szkół średnich. W czerwcu 1932 roku przeszedł do nowo utworzonego Zakładu Anatomii i Cytologii Roślin UJ na stanowisko starszego asystenta. Opublikował drukiem kilka prac i w latach 1935-1939 przygotował pracę habilitacyjną pt. „Badania cytologiczne nad rozwojem szparek u Aneimia phyllitidis”. W czasie wojny uczył w szkołach tajnego nauczania. W latach 1941-1944 pracował w Instytucie Badania Lasów (przy opracowywaniu map gleb i zespołów roślinnych Puszczy Niepołomickiej).
Po wyzwoleniu Krakowa, 20.01.1945 roku wrócił na UJ na stanowisko adiunkta Zakładu Anatomii i Cytologii Roślin, pełnił funkcję kierownika oraz wykładał. 17.07.1946 roku, po wcześniejszym (14.12.1945) kolokwium habilitacyjnym, otrzymał na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ veniam legendi, zatwierdzone przez Ministerstwo Oświaty i awans na docenta UJ.
W czerwcu 1946 roku został zaproszony przez Radę Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej (PG) do objęcia kierownictwa Katedry Botaniki. Od 1.10.1946 do 31.08.1948 roku zatrudniony na stanowisku zastępcy profesora, potem profesora kontraktowego, a od 24.08.1948 roku profesora nadzwyczajnego PG po uzyskaniu tytułu profesora botaniki. Był współorganizatorem Wydziału Agrotechnicznego. Równolegle, od 1946 roku, współorganizował także Wydział Farmacji w Akademii Lekarskiej w Gdańsku i w latach 1947-1955 był jego dziekanem jako prof. kontraktowy. Z jego inicjatywy zorganizowano w 1948 roku ogród roślin leczniczych Akademii Lekarskiej, a w obrębie Katedry powstało Koło Naukowe. Do 31.01.1963 roku był kierownikiem Katedry Botaniki na Wydziale Chemicznym PG. W latach 1960-1962 pełnił funkcję prodziekana wydziału.
Od 1.02.1963 roku został zatrudniony na Wydziale Farmacji Akademii Medycznej w Gdańsku jako kierownik Katedry Botaniki Farmaceutycznej, w której od 1970 roku był prof. zwyczajnym. W 1975 roku przeszedł na emeryturę. Dużo publikował.
Był autorem lub współautorem 65 prac, z których 19 stanowią ważniejsze publikacje naukowe. Wypromował 4 doktorów. Przez 28 lat był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego Polskiego Towarzystwa Botanicznego, członkiem wielu innych towarzystw naukowych, jak: Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (przez 4 lata zastępca sekretarza generalnego, przewodniczący Komisji Fizjograficznej, członek Komitetu Redakcyjnego), Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika (współzałożyciel i członek zarządu). Był członkiem Komitetu Organizacyjnego Uniwersytetu Gdańskiego oraz szeregu komitetów w ramach PAN. Stał na czele Delegatury Państwowej Rady Ochrony Przyrody na Województwo Gdańskie. Był parokrotnie nagradzany, sześciokrotnie odznaczany za działalność organizacyjną i społeczną oraz pracę naukową.
Zmarł 4.03.1993 roku w Gdańsku.