Pracująca na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwentka Wydziału Budowy Okrętów (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa) Politechniki Gdańskiej. Pasjonatka żeglarstwa. Jachtowy kapitan żeglugi wielkiej. Jako pierwsza kobieta na świecie opłynęła samotnie kulę ziemską (1978). Członkini elitarnego „The Explorers Club” w Nowym Jorku.
Krystyna Chojnowska-Liskiewicz urodziła się 15 lipca 1936 w Warszawie. Po zakończeniu II wojny światowej przeniosła się wraz z rodziną do Ostródy. Studiowała na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej, który ukończyła w 1960 roku. Dyplom magisterski obroniła w katedrze prof. Romana Lipowicza. Po ukończeniu studiów pracowała jako projektant kolejno w: Stoczni Gdańskiej, Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 1, Centralnym Ośrodku Konstrukcyjno-Badawczym, Stoczni Remontowej „Radunia” oraz Centrum Techniki Okrętowej w Gdańsku. Zajmowała się nadzorem konstrukcyjnym i projektowaniem systemów i urządzeń pokładowych na statki budowane w Stoczni Gdańskiej. Głównie projektowała urządzenia ładunkowe o udźwigu od 3,0 t do 100 ton. Projektowała system urządzeń cumowniczych na pierwszy budowany w Polsce „panamax”. W Centrum Techniki Okrętowej zajmowała się implementacją norm okrętowych EN i ISO do polskiego systemu normalizacji w trakcie wchodzenia Polski do Unii Europejskiej.
Poza pracą zawodową zajmowała się żeglarstwem w Akademickim Klubie Morskim. W 1966 roku otrzymała patent jachtowego kapitana żeglugi wielkiej. W marcu 1976 roku na s/y „Mazurek”, skonstruowanym przez jej męża inż. Wacława Liskiewicza, wypłynęła z Las Palmas w samotny rejs dookoła świata. Trasa wyprawy biegała przez Atlantyk, Kanał Panamski, Ocean Spokojny, Australię, Ocean Indyjski i wokół Afryki. Pętlę rejsu Krystyna Chojnowska-Liskiewicz zamknęła 20 marca 1978 roku na Oceanie Atlantyckim po 28 696 milach morskich żeglugi, do Las Palmas powróciła w kwietniu tegoż roku. Tym samym jako pierwsza kobieta na świecie samotnie opłynęła Ziemię. Wyprzedziła konkurujące z nią Angielkę i Francuzkę.
Za ten rejs została w 1978 roku odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, złotym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, francuskim medalem Ministra Młodzieży i Sportu. Uhonorowana Srebrnym Sekstantem Rejsu Roku w 1978 roku. Rejs wpisano do Księgi Rekordów Guinnessa. Była członkiem i laureatką nagrody „Slocum Society” oraz członkiem elitarnego „The Explorers Club” w Nowym Jorku.
W 2008 otrzymała prestiżową nagrodę „Super Kolosa” za całokształt osiągnięć i sukcesów w żeglarstwie. Była członkinią Klubu Matek Chrzestnych Armatorów Wybrzeża Gdańskiego (chrzciła statki „Ostróda” i „Zew” oraz liczne jachty). W 2019 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim odebrała medal „Kalos Kagathos” za osiągnięcia zawodowe i sportowe.
Zmarła 12 czerwca 2021 roku w Gdańsku.