Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa. 
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Pracownik nauki, wykładowca akademicki. Architekt, wybitny projektant. Pełnomocnik Rektora PG ds. Architektury i Przestrzennego Zagospodarowania Zespołu Politechniki Gdańskiej. Główny projektant i kierownik wielobranżowego zespołu projektowego związanego z remontem, modernizacją i rewitalizacją Gmachu Głównego i innych obiektów zabytkowych Uczelni. Sędzia referent krajowych i międzynarodowych konkursów architektonicznych. Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Orłowa.

Wiesław Czabański urodził się 20 maja 1945 roku w Bydgoszczy. Jest absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W latach 1962–1969 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej (PG). Został laureatem konkursu „Czerwonej Róży” i stypendystą naukowym wydziału. Od 1969 do 1975 roku pracował w Katedrze Geometrii Wykreślnej PG kierowanej przez prof. Franciszka Otto. Był wykonawcą części rysunkowej wydanego w 1975 roku podręcznika „Geometrii wykreślnej” autorstwa Franciszka i Edwarda Otto. Pełnił funkcję asystenta na wizji przedmiotu geometria wykreślna w ramach Politechniki Otwartej emitowanej w latach 1969–1971 w Telewizji Polskiej.

Od 1975 roku był wieloletnim pracownikiem Zakładu i Katedry Architektury Służby Zdrowia Wydziału Architektury PG, gdzie jako specjalista architekt przygotowywał dokumentację techniczną obiektów szpitalnych, w tym Kompleksu Klinicznego Pomorskiej Akademii Medycznej i Wojewódzkiego Centrum Rehabilitacji w Szczecinie.

Od 1980 roku do końca zatrudnienia na PG w 2020 roku pracował na etacie dydaktyczno-naukowym na Wydziale Architektury. Jako starszy asystent opiekun studentów pierwszego roku, kół naukowych i praktyk studenckich. Zajmował się architekturą obiektów szpitalnych, w tym Akademii Medycznej w Gdańsku, Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego, Szpitala Miejskiego w Starogardzie Gdańskim i autor licznych prac o charakterze studialno-badawczym.

Zdobyte doświadczenie stało się inspiracją do napisania rozprawy doktorskiej pod tytułem „Modernizacja i rozbudowa szpitali ogólnych na wybranych przykładach z województwa gdańskiego”, obronionej w 1988 roku. Wypracowana w niej metoda rozwiązywania problemów rozbudowy i modernizacji szpitali została wykorzystana w pracach związanych z modernizacją i rewitalizacją Gmachu Głównego PG i jej innych zabytkowych obiektów.

W czasie pracy na PG Wiesław Czabański pełnił funkcje: kierownika Zakładu Architektury Służby Zdrowia (1991–1994), przewodniczącego Zespołu ds. Lokalowych Senackiej Komisji ds. Ogólnych (1990–1993), członka Rady Wydziału Architektury, członka Senatu w kadencji 2002–2006, pełnomocnika Rektora PG ds. Architektury i Przestrzennego Zagospodarowania Zespołu Politechniki Gdańskiej.

W zakresie działalności dydaktycznej był między innymi promotorem kilkudziesięciu magisterskich prac dyplomowych, w tym nagradzanych Dyplomem Roku przez Stowarzyszenie Architektów Polskich, Pomorską Okręgową Izbę Architektów, Towarzystwo Urbanistów Polskich oraz prezydentów Gdańska, Gdyni i Sopotu. Był autorem nowego przedmiotu nauczanego na Wydziale Architektury PG, związanego z współczesnymi systemami instalacyjnymi, architekturą proekologiczną wykorzystującą w maksymalnym zakresie odnawialne źródła energii i zaawansowane rozwiązania, takie jak ogniwa paliwowe i energetykę z wodoru.

Za działalność dydaktyczną i naukowo-badawczą był wielokrotnie wyróżniany Nagrodą Rektora PG (począwszy od 1973 roku), w tym za całokształt dorobku (2010), ponadto otrzymał medal „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2002) oraz medal z okazji „100-lecia politechniki w Gdańsku i 60 lat Politechniki Gdańskiej”. Został odznaczony między innymi: Brązowym (1997) i Srebrnym (2002) Krzyżem Zasługi, Srebrną Odznaką Ministra Kultury RP „Za Opiekę nad Zabytkami”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2018), medalem Prezydenta Miasta Gdyni za działalność społeczną na rzecz Towarzystwa Przyjaciół Orłowa (1996). W 2016 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska dla najlepszej gdańskiej realizacji architektonicznej w latach 2011–2015 za projekt i realizację Wieży Zegarowej na Gmachu Głównym PG.

Działalność projektowa na Politechnice Gdańskiej

  • Praca w Senackiej Komisji ds. Ogólnych i w Zespole ds. Lokalowych obnażyła zakres problemów całej PG, a w szczególności w Gmachu Głównym, i była początkiem działalności badawczej i projektowej w tym zakresie (patrz Pismo PG Nr 7 i 8 z 2004 roku).
  • Wykonawca i koordynator prac inwentaryzacyjnych realizowanych przez zespoły studentów Wydziału Architektury i pracowników Katedry Historii Architektury i Konserwacji Zabytków. Pomysłodawca adaptacji nieużywanych poddaszy Gmachu Głównego na cele brakujących powierzchni dydaktyczno-naukowych oraz przeszklenia dziedzińców.
  • Główny projektant i kierownik wielobranżowego zespołu projektowego związanego z remontem, modernizacją i rewitalizacją Gmachu Głównego i innych obiektów zabytkowych PG. Na podstawie „Projektu koncepcyjnego adaptacji poddaszy i przeszklenia obu dziedzińców” z roku 1998 oraz „Projektu budowlanego modernizacji całego gmachu głównego w powiązaniu z remontem dachów i adaptacji poddaszy” z 2001 roku kolejno realizowano poszczególne wydzielone bloki i elementy funkcjonalne. To między innymi remont konstrukcji, wymiana pokrycia dachu, termoizolacja, modernizacja piątej kondygnacji i adaptacja poddaszy. Lata 2003–2005 to modernizacja Auli Gmachu Głównego z systemem klimatyzacji i projektem wnętrz oraz rewaloryzacja zdegradowanych obu dziedzińców i ich przeszklone zadaszenie. W 2006 roku wykonano zamienny projekt budowlany związany z adaptacją przeszklonych dziedzińców. Na podstawie projektów autorskich zrealizowano remonty, modernizację i adaptację obu domków przy Głównej Bramie Wjazdowej na teren PG. W roku 2011 wykonano projekt rekonstrukcji wieży zegarowej na Gmachu Głównym, zrealizowanej w 2012 roku pod osobistym nadzorem autorskim.

Działalność zawodowa i społeczna poza uczelnią:

  • Wieloletni członek Oddziału Wybrzeże Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz członek Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów w Gdańsku.
  • Sędzia referent krajowych i międzynarodowych konkursów architektonicznych, w tym między innymi na: Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku (2007), projekt rozbudowy Urzędu Miejskiego w Gdańsku (2008), projekt rozbudowy Gdyńskiego Centrum Onkologii przy Szpitalu Morskim im. PCK w Gdyni (2009), projekt Muzeum Historii Polski w Warszawie (2009), projekt budynku Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku (2010), Centrum Dziedzictwa Historycznego Miasta Gdańska (2012), projekt kładki pieszej przez Motławę na wyspę Ołowianka w Gdańsku (2012) oraz udział w wielu architektonicznych sądach konkursowych otwartych i zamkniętych.
  • Działalność projektowa w własnej Autorskiej Pracowni Projektowej w latach 90. ubiegłego stulecia.
  • Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Orłowa, wieloletni przewodniczący sekcji architektury i ochrony zabytków. Autor wykonanego w 1990 roku projektu remontu i adaptacji domu mieszkalnego przy ul. Orłowskiej 8 na siedzibę towarzystwa i muzeum Stefana Żeromskiego.
  • Wykonawca dokumentacji architektonicznej (2008) odtworzenia na podstawie zachowanej ikonografii i opisów całkowicie zniszczonego w 1939 roku kościoła pw. św. Józefa w Kolibkach i projektu zagospodarowania terenu „Wyspy Kolibkowskiej” pasa drogowego al. Zwycięstwa w Gdyni.
  • Autor rewaloryzacji i „Odsłonięcia Więźby Dachowej” zabytkowej (z 1586 roku) prezbiterialnej części kościoła pw. Matki Bożej Bolesnej w Gdyni-Orłowie (2009).
  • Weryfikator i sprawdzający dokumentację pokonkursową Muzeum II Wojny Światowej i współautor opracowań technologicznych (2011–2012).
  • Autor artykułów w czasopiśmie „Inżynieria i Budownictwo”, propagujących w szczególności rewaloryzację i modernizację obiektów zabytkowych.
  • Propagator zagadnień architektonicznych w postaci wykładów prowadzonych w Domu Technika w Gdańsku, Muzeum Miasta Gdyni, Towarzystwie Przyjaciół Orłowa, na licznych konferencjach branżowych związanych ze szpitalnictwem. W Pomorskiej Okręgowej Izbie Architektów i Urzędzie Miejskim w Gdańsku prezentuje zagadnienia związane z występowaniem negatywnych zjawisk w przestrzeni urbanistycznej związanych z architekturą piątej elewacji budynków i realizacją widocznych elementów infrastruktury technicznej na dachach „złomowisk industrialnych”.