Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa. 
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Profesor, wybitny architekt. Laureat Honorowej Nagrody SARP (2000) oraz Nagrody Państwowej RP I stopnia za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie architektury (2001).

Stanisław Fiszer urodził się w 1935 roku w Warszawie jako syn architekta, również Stanisława. W latach 1953–1959 studiował na Politechnice Gdańskiej. Od 1963 do 1964 roku pracował w biurze projektowym Ministerstwa Prac Publicznych w Kambodży. W 1965 został asystentem Michela Écocharda w Paryżu, w latach 1966–1971 pracował w biurze architektów Christiana Ducharme’a i Jeana-Pierre’a Minosta, działających w Paryżu i Abidżanie na Wybrzeżu Kości Słoniowej. W 1972 rozpoczął samodzielną praktykę zawodową w Paryżu.

Od 1997 roku realizuje swoje projekty również w Polsce, w działającym w Warszawie oddziale Fiszer Atelier 41, a od 2004 roku w pracowni Fiszer Atelier 41 Warszawa. W latach 1972–2000 był profesorem tytularnym w L’école nationale supérieure d’architecture w Nancy. W 1993 roku został przyjęty do Francuskiej Akademii Architektury. Od wielu lat pełni funkcje przewodniczącego jury w konkursach architektonicznych, między innymi przewodził Międzynarodowemu Biennale Architektury w Krakowie (1993 i 2001), Ogólnopolskiemu Konkursowi „Życie w Architekturze” w Warszawie (1999) oraz Fundacji Baczko i Zakrzewski w Warszawie (2000– 2016).

W latach 1988 i 1995 był nominowany do nagrody Prix de l’Équerre d’argent, a w 1992 do nagrody Grand prix d’architecture, w 1993 otrzymał Medal Akademii Architektury im. le Soufache w Paryżu oraz został Komandorem Orderu Sztuki i Literatury (Ordre des Arts et des Lettres).

W 2000 roku został laureatem Honorowej Nagrody SARP, w 2001 Nagrody Państwowej RP I stopnia za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie architektury.

W życiu prywatnym jest miłośnikiem gry w szachy, literatury Brunona Schulza i dzieł Stanleya Kubricka.

Za swoją dewizę, którą podziela z innymi postmodernistami, uważa przekonanie, że „jeżeli rzecz nic nie przypomina, to znaczy, że nie ma w niej ani pamięci, ani wiedzy”. Jego eklektyczny styl, choć nawiązuje do dzieł wielkich modernistów, traktuje tę inspirację przewrotnie. Istotną rolę odgrywa u niego wybór materiału, jego naturalne właściwości, masa i faktura.

Wśród najważniejszych realizacji z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych oraz początku XXI wieku należy wymienić:

  • budynek Dyrekcji Służb Technicznych Departamentu Meuse w Bar-le-Duc we Francji (1983),
  • Centrum Badawcze przy Archiwach Państwowych w Paryżu (1988),
  • siedzibę Grupy André w XIX dzielnicy Paryża (1990),
  • teatr i mediatekę w Saint-Quentin-en-Yvelines we Francji (1993),
  • zespół budynków biurowych ZAC Manin-Jaures w Paryżu (1993), • plac Henry Frenay (dawniej plac Châlon) w Paryżu (1995),
  • renowację fasady paryskiej siedziby Louis Vuitton/Moet Hennessey (1997),
  • renowację fasady ambasady Japonii w Paryżu (1997),
  • Giełdę Papierów Wartościowych – Centrum Giełdowe SA w Warszawie (z Andrzejem Chołdzyńskim; 2000),
  • Termy Narodowe w Aix-les-Bains we Francji (2000),
  • centrum multifunkcyjne w Montauban we Francji (2000), • renowację Teatru Wybrzeże w Gdańsku (2001),
  • renowację Instytutu Polskiego w Paryżu (2001), • budynek Prefektury w Besançon we Francji (2002),
  • budynek biurowy Articom Center w Warszawie (2003),
  • hotel Hilton Paris-Monceau (2004), • konserwatorium muzyki i mediatekę w Dreux we Francji (2005),
  • Konserwatorium Muzyczne i salę sportową w St. Maurice we Francji (2008),
  • renowację Arkad Kubickiego w Warszawie (2009),
  • siedzibę firmy Orange w Warszawie (2013),
  • herbaciarnię i punkt informacji turystycznej w Łazienkach Królewskich w Warszawie (2014),
  • renowację Wielkiej Zbrojowni w Gdańsku (2016).