Pracownik nauki i absolwent pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Mechanicznego (obecnie Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa) Politechniki Gdańskiej. Pierwszy dziekan Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG.
Wybitny znawca dziejów Gdańska. Honorowy Obywatel Miasta Gdańska.
Urodził się 18 sierpnia 1928 roku w Lidzie (obecnie Białoruś). Jego ojciec, Wiesław Januszajtis, był majorem Legionów Polskich, matka, Anna z domu Chejn, córką urzędnika bankowego. Jeszcze przed wojną, w 1933 roku, wraz z rodzicami zamieszkał w Lublinie. Tam też w 1948 roku zdał maturę w Liceum im. Hetmana Jana Zamoyskiego. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej (PG). W 1952 roku otrzymał tytuł zawodowy inżyniera, w 1954 ukończył studia jako magister inżynier. Od 1953 roku studiował również w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie w klasie fortepianu.
Jako absolwent Wydziału Mechanicznego rozpoczął pracę w II Katedrze Fizyki PG pod kierunkiem prof. Ignacego Adamczewskiego. Swoje zainteresowania naukowe skoncentrował na zagadnieniach detekcji i dozymetrii promieniowania jonizującego. W 1964 roku uzyskał doktorat na podstawie rozprawy „Sprawność cieczowej komory jonizacyjnej w zależności od energii kwantu promieniowania jonizującego”, przygotowanej pod kierunkiem prof. Adamczewskiego. Od 1969 pracował na stanowisku docenta, zajmując się dydaktyką i dalszą pracą naukową w swojej dziedzinie. Między innymi od roku 1967 był wykładowcą ogólnopolskiej Politechniki Telewizyjnej.
Od 1981 do 1983 roku piastował funkcję dyrektora międzywydziałowego Instytutu Fizyki, a następnie został współzałożycielem i pierwszym dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej. Stanowisko to obejmował do 1986 roku. W 1987 roku wykładał historię fizyki na Uniwersytecie w Lund (Szwecja). Przez kolejne lata pracował w Katedrze Fizyki Molekularnej swojego wydziału. Na emeryturę przeszedł w 1993 roku.
Jest zaangażowany w działalność społeczną. W 1989 roku – jako kandydat bezpartyjny – startował w wyborach do Sejmu RP, nie zdobywając jednak mandatu. W 1990 roku – jako reprezentant Komitetów Obywatelskich – został członkiem Rady Miasta, której również przewodniczył (od 11 grudnia 1990 do 19 czerwca 1994). Ponadto zasiadał w Komisji Rozwoju Przestrzennego i w Komisji Kultury (jako jej wiceprzewodniczący).
Przyczynił się do powrotu do Gdańska wielu zabytków wywiezionych w czasie II wojny światowej do Niemiec – były to między innymi: skrzydło ołtarza Ferberów z kościoła Mariackiego oraz 852 woluminy z księgozbioru Towarzystwa Przyrodniczego w Gdańsku. Pod jego kierunkiem w kościele Mariackim został odbudowany zegar astronomiczny z 1470 roku, uruchomiony na nowo 27 kwietnia 1990 roku. Dzięki staraniom Andrzeja Januszajtisa kościół św. Katarzyny uzyskał nowy 50-dzwonowy karylion.
Jako nauczyciel akademicki jest między innymi autorem wielokrotnie wznawianego trzytomowego podręcznika „Fizyka dla politechniki”. Wśród jego publikacji związanych z Gdańskiem należy wymienić przewodniki „Z uśmiechem przez Gdańsk”’ (1968 i 2003) i „Gdańsk” (2008), książki popularnonaukowe: „Kościół św. Katarzyny w Gdańsku” (1989), „Koroną herb twój ozdobiono” (1997), „Tajemnice złotej wódki” (1997), „Zegar astronomiczny w kościele Mariackim w Gdańsku” (1998 i 2015), „Jak do Gdańska nie przyjechał Jan Sebastian Bach” (2000), „Dzieciństwo i młodość Daniela Gabriela Fahrenheita” (2002), „Mr. Fahrenheit, dżentelmen z Gdańska” (2005), „Gdańskie zegary, dzwony i karyliony” (2003), „Legendy dawnego Gdańska” (2005 i 2011), album „Gdańskie Spichlerze – piękno zapomniane” (2011), monografię „Złota Kamieniczka i jej mieszkańcy” (2012), ponadto opatrzony ilustracjami autora zbiór wierszy „Sonety greckie” (2013), a także zbiory felietonów „Krzyże Farnej Wieży” (2007), „Opowieści starego Gdańska” (2009), „Gdański Król Żurawi” (2010), „W ratuszowych izbach” (2013) „Sto jeden razy Gdańsk” (2017), „Domek Młynarzy i inne gdańskie różności” (2018) i „Gdańskie ABC” (2018).
Jest również redaktorem i współautorem „Wielkiej księgi miasta Gdańska” (1997), autorem monografii „Od Gyddanyzc do Wielkiego Gdańska” (2011 i 2014), „Z dziejów gdańskiej nauki i techniki” (2014), „Od Aksamitnej do Żytniej” (2017), „O kościele św. Katarzyny prawie wszystko” (2018) i „Dzieje gdańskich wód” (2018).
Należy do wielu gdańskich organizacji i stowarzyszeń, jest prezesem Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk”, Towarzystwa „Horologium” i Towarzystwa Promocji Młodych Skrzypków im. Aleksandry Januszajtis oraz członkiem honorowym Koła Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki.
Andrzejowi Januszajtisowi, wybitnemu znawcy dziejów Gdańska, prezesowi Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” w 2002 roku nadano honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. Został także odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Krzyżem Zasługi I klasy RFN za wkład w pojednanie polsko-niemieckie (1997), Krzyżem Oficerskim (2014) oraz Krzyżem Komandorskim (2024) Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem „Pro Mari Nostro” Ligi Morskiej i Rzecznej (2017), Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości (2018).