Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor, pracownik nauki, wybitny dydaktyk, rzecznik ścisłej współpracy środowiska naukowego ze środowiskiem gospodarczym. Wybitny specjalista w dziedzinie korozji i technologii zabezpieczeń przeciwkorozyjnych. Przedstawiciel Polski w Światowej Radzie Korozji, ekspert w UNIDO (Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłowego).
Romuald Juchniewicz urodził się 1 października 1925 roku w Wilnie, gdzie ukończył szkołę powszechną, a następnie Państwowe Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta. W 1940 rozpoczął naukę w Szkole Technicznej (późniejsza Wyższa Szkoła Techniczna). Po uzyskaniu matury w 1944 roku studiował najpierw w Łodzi, a od 1946 roku na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, który ukończył w 1948 jako inżynier chemik, magister nauk chemicznych. W roku 1954, po obronie pracy „Zależność potencjału nieodwracalnej elektrody (stali) od pH środowiska jako wskaźnik trwałości antykorozyjnej”, uzyskał stopień doktora nauk chemicznych. We wrześniu 1957 roku wyjechał na roczny staż naukowy, który odbył w Katedrze Metalurgii Uniwersytetu Cambridge. Pracę habilitacyjną „Badania anodowej korozji platyny wywołanej przepływem prądu nałożonego z wzrastającą sinusoidalną składową zmienną o częstotliwości 50 Hz” obronił na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej w 1967 roku. W 1978 nadano mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, profesorem zwyczajnym został w 1988 roku.
W trakcie studiów na Wydziale Chemicznym jednocześnie pracował jako nauczyciel chemii i fizyki w I Gimnazjum i Liceum w Gdańsku, w Liceum Przetwórstwa Rybnego w Sopocie oraz w Szkole Asystentek Technicznych Akademii Lekarskiej w Gdańsku. Już pod koniec studiów (1947) pracował w Katedrze Chemii Fizycznej, później we wchodzącym w jej skład Zakładzie Korozji Morprof. zw. dr hab. inż. Romuald Juchniewicz skiej na macierzystej uczelni, przechodząc kolejne stopnie kariery naukowej i uczelnianej (począwszy od młodszego asystenta w 1948 roku). W latach 1969−1991 był kierownikiem Zakładu Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych, a następnie od 1991 do 1995 kierownikiem Katedry Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych. Jednocześnie w okresie 1988–1991 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej oraz Korozji na Wydziale Chemicznym. Bardzo ważnym przedsięwzięciem z tego okresu była nadbudowa trzeciego piętra na budynku Chemii „C” zrealizowana ze środków własnych katedry.
W latach pięćdziesiątych doprowadził do utworzenia na Wydziale Chemicznym oryginalnego kierunku technologia zabezpieczeń przeciwkorozyjnych, opracowując cykle ćwiczeń laboratoryjnych i wykładów oraz podręczniki: „Katodowa, protektorowa i anodowa ochrona metali w technice” (1960), „Z zagadnień korozji metali” (1965), „Technika przeciwkorozyjna”, cz. I i II (1974 i 1976). W roku 2000 w ramach prestiżowej serii „Materials Science” wydawnictwo Wiley-VCH opublikowało dwutomową pracę „Corrosion and Environmental Degradation” – rozdział „Cathodic and anodic protection” został opracowany przez prof. Romualda Juchniewicza i współpracowników. Oprócz tego był autorem ponad stu publikacji oraz współautorem kolejnych 650, a także licznych referatów konferencyjnych. Jako autor lub współautor opracował około pięćdziesięciu patentów, związanych między innymi z ochroną katodową podziemnych zbiorników paliwowych, zabezpieczeniami korozyjnymi puszek konserwowych, ochroną katodową wewnętrznych powierzchni rurociągów i instalacji wody ciepłowniczej, nowymi materiałami anodowymi, ochroną filtrów studziennych i studni głębinowych.
Pod opieką prof. Juchniewicza od 1969 na kierunku technologia zabezpieczeń przeciwkorozyjnych dyplomy magisterskie i inżynierskie otrzymało czterystu absolwentów. Czterysta sześćdziesiąt osób ukończyło utworzone przez niego w 1970 roku dwusemestralne Studium Podyplomowe Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych. W powołanym z jego inicjatywy Studium Stacjonarno-Zaocznym Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych, które kształciło w latach 1992–1997, dyplomy uzyskało 140 słuchaczy. Profesor był również promotorem w ośmiu przewodach doktorskich.
Należał do rad wydawniczych i programowych czasopism „Corrosion Science”, „Corrosion Review” oraz „Ochrona przed Korozją”. Był przedstawicielem Polski w Światowej Radzie Korozji. Za swoją działalność został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000).
W 1995 roku przeszedł na emeryturę, ale nadal pracował naukowo. Zmarł w Gdańsku 9 lipca 2001 roku.
Profesor Romuald Juchniewicz łączył osiągnięcia naukowe z ich praktycznym wykorzystaniem. Jego rozwiązania inżynierskie zostały zastosowane w ochronie szybów kopalni miedzi w Lubinie, Polkowicach i Rudnej, a także studni głębinowych w bełchatowskiej kopalni węgla brunatnego. Kierował pracami projektowymi dotyczącymi systemów ochrony katodowej instalacji przemysłowych, infrastruktury komunalnej oraz rurociągów – sposób ochrony katodowej wewnętrznych powierzchni tych ostatnich został wyróżniony brązowym medalem na międzynarodowej wystawie EUREKA ’95 w Brukseli. Opracował, a następnie wdrożył w International Paper Kwidzyn ochronę elektrochemiczną filtrów bielarskich. Brał udział w opracowaniu i zainstalowaniu systemów ochrony katodowej na statkach zakotwiczonych na Jeziorze Gorzkim. Jako ekspert UNIDO rozwiązywał problemy techniczne i kształcił specjalistów w Peru, Brazylii, Kubie i Kuwejcie.
Jako człowiek był pogodny i życzliwy, przyciągał do siebie ludzi i cieszył się ich wielką sympatią. Jego pasją była ochrona elektrochemiczna i pelargonie, którymi ozdabiał między innymi pomieszczenia obecnej Katedry Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej.