Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego (obecnie Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska) Politechniki Gdańskiej. Profesor, pracownik nauki, nauczyciel akademicki. Był współtwórcą szkoły naukowej badań konstrukcji i technologii budowy dróg.
Józef Judycki urodził się 4 września 1945 roku we wsi Czaplino w województwie białostockim. W 1963 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Knyszynie, następnie podjął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, które ukończył w 1968 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera komunikacji ze specjalnością budowa dróg i lotnisk. W 1966 roku został laureatem „Czerwonej Róży” dla najlepszego studenta Wydziału Budownictwa Lądowego PG.
Zawodowo związał się z PG, gdzie pracował od 1968 do 2016 roku. W roku 1975 uzyskał stopień doktora nauk technicznych z wyróżnieniem, w 1992 habilitację. Od 1993 był profesorem nadzwyczajnym (uczelnianym), w 1999 otrzymał tytuł profesora tytularnego, a w 2004 roku profesora zwyczajnego.
W latach 1986–1996 kierował Pracownią Badań Drogowych w Zakładzie Budowy Dróg, jednocześnie od 1993 do 1996 roku był prodziekanem ds. nauki na Wydziale Budownictwa Lądowego PG. Następnie kierował Zespołem Budowy Dróg (1997–2000) i Zakładem Budowy Dróg (2000– 2015) w Katedrze Inżynierii Drogowej na Wydziale Inżynierii Lądowej (od 2004 Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska) PG. Od 2006 roku do przejścia na emeryturę w 2011 roku kierował Katedrą Inżynierii Drogowej na Wydziale Inżynierii Lądowej i Środowiska.
Ponadto w okresie 1976–1978 pracował jako konsultant budowy wykładzin asfaltobetonowych w Elektrowni Szczytowo-Pompowej w Żarnowcu, w latach 1978–1981 i 1989– 1990 wykładał na uniwersytecie w Basrze w Iraku i był projektantem dróg w Engineering Consulting Bureau w tym mieście. Między 1991 a 1993 pracował w Laboratorium Drogowym Inżynierii Ruchu na uniwersytecie w Oulu w Finlandii. W latach 1992–2002 pełnił funkcję konsultanta Gdańskiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych SA oraz Rafinerii Lotos Asfalt sp. z o.o. w Gdańsku. W okresie 1991–2016 był dyrektorem, prezesem i współwłaścicielem Biura „Drotest” w Gdańsku, zajmującego się projektowaniem i wdrażaniem nowych technologii w drogownictwie oraz metodami wykorzystania geosyntetyków.
Był współtwórcą szkoły naukowej badań konstrukcji i technologii budowy dróg. Propagował nowe metody projektowania konstrukcji nawierzchni drogowych. Był autorem i współautorem 140 publikacji (40 za granicą), w tym pięciu monografii (trzech w języku angielskim). Wypromował sześciu doktorów oraz 150 magistrów i inżynierów. Był współautorem 180 rozwiązań projektowych, projektantem ponad 40 km dróg, wielu konstrukcji nawierzchni dróg, lotnisk i autostrad (w tym odcinków autostrad A1, A2 i A4) oraz 120 ekspertyz i opinii technicznych. Autor publikacji na temat wytrzymałości materiałów do budowy dróg i recyklingu nawierzchni asfaltowych. Między innymi wraz z Jackiem Alenowiczem współautor monografii „Nowe metody renowacji nawierzchni asfaltowych” (1988) oraz autor monografii „Fatigue of Asphalt Mixes / Asfalttipäällysteiden väsyminen” (1991). W latach 1993–1996 był redaktorem działu „Budownictwo Lądowe” w „Zeszytach Naukowych Politechniki Gdańskiej”.
Był współtwórcą trzech patentów, w tym patentu na masę mineralno-asfaltową (1979). Wraz ze swoim politechnicznym zespołem wykonał ponad 400 opracowań o charakterze projektowym i technologicznym na potrzeby budownictwa drogowego, obejmujących takie zagadnienia jak: projektowanie konstrukcji nawierzchni i technologii budowy dróg i lotnisk, nawierzchni portowych, nawierzchni mostów i estakad; projektowanie nowoczesnych mieszanek mineralno-asfaltowych; badanie materiałów i nawierzchni drogowych oraz ekspertyzy nawierzchni drogowych i lotniskowych. Projekty te wdrożono w pracach nad przebudową zachodniej Obwodnicy Trójmiasta, rozbudową lotniska w Rębiechowie, budową nawierzchni mostów i estakad, w tym mostu w Kiezmarku, Trasy Zamkowej w Szczecinie, odcinka autostrady A1 Gdańsk–Toruń.
Pod jego kierunkiem przeprowadzono badania naukowe i techniczne dotyczące praktycznych problemów technologicznych lub konstrukcyjnych, zainicjowane w związku z rozwojem sieci drogowej przez następujące instytucje krajowe: Generalną Dyrekcję Dróg Publicznych i jej oddziały terenowe, Agencję Budowy i Eksploatacji Autostrad, Rafinerię LOTOS, Rafinerię ORLEN, firmę SKANSKA, Zarząd Dróg i Zieleni w Gdańsku, oraz przez firmy zagraniczne: Danish Geotechnical Institute, Lhoist z Belgii, Rossbahn z Niemiec i Rosji oraz Tarmac z Anglii.
Profesor Józef Judycki był członkiem rad programowych czasopism „Roads and Bridges”, „Baltic Journal of Roads and Bridges”, „International Journal of Pavement Engineering”, członkiem Rady Naukowej Instytutu Badawczego Dróg i Mostów w Warszawie. Był także członkiem towarzystw naukowych: European Flexible Pavement Study Group (1993–2017), International Society of Asphalt Pavements (1998–2008), European Association of Asphalt Pavements, American Association of Asphalt Paving Technologists, Pomorskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. W 2003 roku był współzałożycielem European Asphalt Technology Association, a w latach 2003–2017 członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji.
Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1989) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005).
Zmarł 8 lutego 2017 roku w Gdańsku.