Pracujący na rzecz nauki, gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej (obecnie Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska) Politechniki Gdańskiej. Profesor, pracownik nauki, wybitny dydaktyk. Dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego (1962-1966) oraz Wydziału Budownictwa i Architektury (1969-1971).
Autor licznych publikacji dotyczących teorii płyt, badań doświadczalnych modeli konstrukcji oraz analiz rzeczywistych obiektów budowlanych.
Roman Kazimierczak urodził się 15 stycznia 1915 roku w Warszawie. W latach 1935–1939 pracował przy budowie kolei linowej na Kasprowy Wierch. Wojnę spędził w niewoli niemieckiej w oflagu II C Woldenberg, gdzie rozpoczął studia w zakresie inżynierii lądowej i wodnej. W 1946 roku uzyskał dyplom ukończenia studiów na Politechnice Gdańskiej. W 1952 roku otrzymał tytuł zastępcy profesora, w roku 1955 tytuł naukowy i stanowisko docenta, w 1962 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1978 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Był autorem ponad 40 opracowań naukowych, około 120 rozpraw naukowo-badawczych, doświadczalnych i teoretycznych, wielu ekspertyz technicznych i projektów konstrukcyjnych. Jego publikacje dotyczyły teorii płyt, badań doświadczalnych modeli konstrukcji oraz analiz teoretycznych rzeczywistych obiektów budowlanych.
Piastował liczne funkcji administracyjne na macierzystym wydziale. Przez 33 lata, w okresie od 1952 do 1985 roku, był kierownikiem Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli, przemianowanej w 1953 roku na Katedrę Mechaniki Budowli. Ceniony jako wychowawca licznej kadry naukowej, był między innymi promotorem ośmiu rozpraw doktorskich. Za działalność naukowo-dydaktyczną otrzymał dwie nagrody I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki, trzy nagrody II stopnia oraz 11 nagród z tytułu prac organizacyjnych.
Był człowiekiem wyjątkowo skromnym, o prostym i bezpośrednim sposobie bycia, stosującym zasadę, iż zwierzchnik powinien być przede wszystkim przyjacielem podwładnych.
Zmarł nagle 22 października 1994 roku.