Pracownik Politechniki Gdańskiej niebędący nauczycielem akademickim.
Była dyrektor administracyjna i kanclerz Uczelni. Zaangażowana w działalności pozauczelnianej na rzecz szkolnictwa wyższego, a także społecznie na rzecz społeczności lokalnej, w szczególności służby zdrowia.
Ewa Mazur urodziła się w 1947 roku w Radzyniu Wsi. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Wąbrzeźnie, następnie kontynuowała naukę w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, którą ukończyła w 1969 roku uzyskując tytuł magistra ekonomii.
W 1969 roku podjęła pracę w Przedsiębiorstwie Spedycji Krajowej, gdzie pracowała do 1972 roku. W 1972 roku została zatrudniona na Politechnice Gdańskiej, w dziekanacie Wydziału Elektroniki. W latach 1980–1982 pracowała w Dziale ds. Studenckich, prowadząc sprawy związane z domami studenckimi, stołówkami i bufetami, organizacjami i klubami studenckimi. Doprowadziła między innymi do rozwiązania niekorzystnych, obciążających uczelnię umów z PSS Społem oraz przekazania stołówek i bufetów firmom, na warunkach korzystnych dla uczelni. Współpracowała ze wszystkimi organizacjami studenckimi, dbając o to, aby nie doprowadzać do konfliktów pomiędzy nimi, czego wynikiem była między innymi pomoc i wspólna obrona studentów – działaczy przed aresztowaniami w okresie stanu wojennego. W latach 1982–1983 była pracownikiem Działu Nauczania i Spraw Studenckich oraz Nowych Technik Nauczania, a następnie kierowała Działem Nauczania Politechniki Gdańskiej (1983–1992). Po zmianach politycznych w Polsce w 1989 roku, w wyniku konkursu została powołana na stanowisko dyrektora administracyjnego (1992– 2005), a następnie kanclerza Politechniki Gdańskiej, którą to funkcję pełniła do przejścia na emeryturę w 2009 roku.
Ewa Mazur była bardzo wysoko oceniania przez wszystkich rektorów, za których kadencji zajmowała stanowisko dyrektora i kanclerza (prof. Edmunda Wittbrodta, prof. Aleksandra Kołodziejczyka, prof. Janusza Rachonia i prof. Henryka Krawczyka).
Pełniąc funkcję dyrektora administracyjnego, następnie kanclerza Politechniki Gdańskiej, miała istotny wkład w realizację inwestycji i remontów na uczelni. Kierując zespołem kompetentnych pracowników doprowadziła do wybudowania między innymi budynku Wydziału Zarządzania i Ekonomii, Nowej Elektroniki oraz Audytorium Novum. Remontem i modernizacją został objęty Gmach Główny, w wyniku czego dziedzińce Heweliusza i Fahrenheita zyskały zadaszenie.
Dbała o przeprowadzanie remontów kapitalnych domów studenckich, podnosząc ich standard, co znacząco poprawiało warunki mieszkaniowe studentów. Jej osobistym sukcesem było wygranie długotrwałego procesu sądowego z Miastem Gdańsk, w wyniku którego politechnika przejęła na własność grunty zlokalizowane przy ulicy Wileńskiej i Czubińskiego, a także kilka mniejszych działek z budynkami o łącznej powierzchni ponad 16 ha.
Ewa Mazur dbała o ułożenie dobrych relacji ze związkami zawodowymi w trudnych sprawach pracowniczych, zwłaszcza dotyczących redukcji etatów w okresie transformacji.
Na uwagę zasługuje wysoka ocena jej działalności pozauczelnianej na rzecz szkolnictwa wyższego. Była członkiem zespołu roboczego powołanego przez Ministra Edukacji Narodowej ds. opracowania nowego taryfikatora dla pracowników niebędących nauczycielami akademickimi oraz członkiem zespołu ds. opiniowania aktów prawnych odnoszących się do zagadnień zarządzania i finansowania uczelni wyższych. Brała też czynny udział w pracach związanych z programem reformy szkolnictwa wyższego i badań naukowych prowadzonych przez Instytut Spraw Publicznych, dotyczących w szczególności analizy i stosowania modeli zarządzania uczelniami akademickimi. Jest autorką rozdziału w monografii „Model zarządzania publiczną instytucją akademicką”.
Ewa Mazur działała aktywnie społecznie. Uczestniczyła w pracach rad społecznych przy Specjalistycznym Zespole Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Gdańsku, ZOZ dla Szkół Wyższych w Gdańsku, Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym w Gdańsku. Działalność w tym zakresie miała wpływ na usprawnienie działalności oraz finansowanie placówek medycznych.
Praca dla niej to był nie tylko obowiązek, ale także przyjemność obcowania z ludźmi zaangażowanymi w sprawy Uczelni, niezależnie od zajmowanego stanowiska.
Za działalność zawodową i społeczną została wyróżniona między innymi: Srebrnym (1996) i Złotym Krzyżem Zasługi (2000), Medalem Złotym za Długoletnią Służbę (2008). Uczelnia wyróżniła Ewę Mazur Medalem (1998) oraz Złotym Medalem „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2002) oraz Medalem Pamiątkowym Politechniki Gdańskiej (2025).