Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Elektrycznego (obecnie Wydziału Elektrotechniki i Automatyki) Politechniki Gdańskiej. Inżynier elektryk, pracownik naukowo-dydaktyczny, specjalista w zakresie wykorzystania przyrządów wirtualnych w badaniach naukowych i dydaktyce. Dziekan Wydziału w latach 1987-1993. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. Założyciel Fundacji Sapientes et Audentes Fortuna Iuvat.
Ludwik Marek Referowski urodził się 9 marca 1930 roku w Warszawie. Studia wyższe ukończył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej, otrzymując w 1952 roku dyplom inżynierski, a w roku 1954 – magisterski.
Jeszcze jako student podjął pracę naukową w kierowanej przez prof. Stanisława Trzetrzewińskiego Katedrze Miernictwa Elektrycznego Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej. W 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1972 roku został powołany na stanowisko docenta. W 1995 roku przeszedł na emeryturę, ale z macierzystą katedrą był związany przez kolejne osiem lat, pracując na etacie starszego wykładowcy.
Prowadził wykłady z miernictwa klasycznego oraz najnowszych technik pomiarów i przetwarzania danych, organizował nowe laboratoria związane z tymi przedmiotami. Opiekował się pracami dyplomowymi wielu studentów. W ostatnim dziesięcioleciu swojej pracy fascynował się wspomaganiem wykładów i zajęć laboratoryjnych pokazami z wykorzystaniem systemów wirtualnych.
W pracy zawodowej zajmował się pomiarami wybranych wielkości fizycznych z wykorzystaniem techniki komputerowej, diagnostyką maszyn i urządzeń na podstawie analizy sygnałów mechanicznych i elektrycznych, wykorzystaniem przyrządów wirtualnych w badaniach naukowych i dydaktyce.
Jest autorem i współautorem sześciu podręczników akademickich i ponad 70 opracowań opublikowanych w większości w materiałach międzynarodowych konferencji, jedenastu patentów krajowych i zagranicznych. Wypromował trzech doktorów, był recenzentem jedenastu rozpraw doktorskich i wielu opracowań naukowych.
Odbył liczne staże naukowe w uczelniach i zakładach przemysłowych Francji, Danii, NRD i Rosji. Był współorganizatorem Konferencji Metrologów (Gdańsk 1976 i 1992), Krajowego Kongresu Metrologii (Gdańsk 1998), organizatorem II Zjazdu Dziekanów Wydziałów Elektrycznych Wyższych Uczelni Technicznych (Gdańsk 1992), II Konferencji „Wybrane Zagadnienia Elektrotechniki i Elektroniki” (Gdańsk 2001) oraz 14th EAEEIE Annual Conference on Innovation in Education for Electrical and Information Engineering (2003).
W latach 1975–1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej, a od 1987 do 1993 roku dziekana; w okresie 1987–1990 przewodniczył Senackiej Komisji do spraw Kształcenia Politechniki Gdańskiej.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a także nagrodami Ministra: zespołową II stopnia, indywidualną III stopnia, oraz 35 nagrodami Rektora Politechniki Gdańskiej za działalność badawczą, dydaktyczną i organizacyjną.
Jest członkiem i działaczem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (PTETiS). W zarządzie Oddziału Gdańskiego pracuje od 1986 roku, w latach 1991–2020 pełnił funkcję jego przewodniczącego. W 1991 roku uruchomił i prowadził do roku 2020 seminarium Zastosowanie Komputerów w Dydaktyce (przemianowane na Zastosowanie Komputerów w Nauce i Technice). W roku 1999 został wyróżniony godnością Członka Honorowego PTETiS.
Był członkiem stowarzyszenia European Association for Education in Electrical and Information Engineering. Brał czynny udział w wielu konferencjach. W roku 2003 został jego członkiem honorowym.
W 2011 roku założył Fundację Sapientes et Audentes Fortuna Iuvat, której celem jest uhonorowanie w kolejnych latach akademickich wybitnego absolwenta Wydziału Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdańskiej dyplomem i nagrodą w wysokości 50 000 złotych. Fundacja będzie działać przez 20 lat.
