Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Od 1972 roku związany z Instytutem Okrętowym (obecnie Wydziałem Inżynierii Materiałowej i Okrętownictwa) PG, gdzie nadzorował budowę nowego kompleksu budynków instytutu oraz uczestniczył (od 1973) z ramienia uczelni w negocjacjach z Ministerstwem Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych Algierii w sprawie projektu organizacji, a następnie budowy Instytutu Okrętowego w Oranie. Zasłużony w działalności na rzecz społeczności akademickiej, w tym AZS.
Janusz Rybicki urodził się 24 listopada 1940 roku w Częstochowie, gdzie w 1957 roku ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta. Następnie podjął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej (PG), a w 1965 roku obronił tam pracę dyplomową z zagadnień ochrony przed korozją pt. „Anodowa ochrona stali 1H18N9 w 30% kwasie siarkowym. Badanie i wyjaśnienie wpływu niektórych parametrów związanych z kształtem chronionej konstrukcji”, napisaną pod kierunkiem prof. Romualda Juchniewicza. W trakcie studiów w 1964 roku odbył u prof. Jeana Talbota w École Nationale Supérieure de Chimie w Paryżu wakacyjny staż z dziedziny walki z korozją.
Okres studiów był dla niego także czasem aktywnej działalności społecznej i sportowej. Od 1961 do 1966 roku Janusz Rybicki pełnił funkcję prezesa Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego (AZS) PG, a w 1962 roku jako członek drużyny koszykówki AZS Gdańsk awansował do I ligi rozgrywek państwowych oraz trzykrotnie (1961, 1963, 1965) zdobywał tytuł mistrza Polski politechnik w koszykówce. Pełnił także liczne funkcje społeczne w Zrzeszeniu Studentów Polskich (ZSP) jako poseł do Uczelnianego Parlamentu ZSP, a w latach 1967–1968 był wiceprzewodniczącym Rady Okręgowej ZSP oraz dyrektorem Międzynarodowego Hotelu Studenckiego w Gdańsku (Almatur – 1966 i 1967).
Po odbyciu stażu w Katedrze Metaloznawstwa na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym uczęszczał w latach 1968–1972 na zajęcia studium doktoranckiego na Wydziale Chemicznym PG. W okresie 1978–1980 na Uniwersytecie Gdańskim odbył studia podyplomowe w zakresie ekonomiki i organizacji handlu zagranicznego.
Od 1972 roku był związany z Instytutem Okrętowym PG, gdzie jako zastępca dyrektora ds. administracyjnych nadzorował budowę nowego kompleksu budynków instytutu. Równolegle od 1973 roku uczestniczył z ramienia uczelni i Instytutu Okrętowego w negocjacjach z Ministerstwem Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych Algierii w sprawie projektu organizacji, a następnie budowy Instytutu Okrętowego w Oranie. Był to jedyny, kompleksowo przygotowany projekt „eksportu” wyższej uczelni i jej myśli naukowo-technicznej: od przygotowania sylwetki absolwenta, programu studiów, podręczników, przez dobór i wysłanie kadry wykładowców, po nadzór nad technologią i wyposażeniem laboratoriów (w ramach projektu polskiego biura projektowego).
W celu realizacji tego zadania w 1978 Janusz Rybicki został oddelegowany do Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Polservice”. Jako pełnomocnik Rektora PG wyjechał w 1980 roku do Oranu, nadzorując realizację kontraktu oraz pracując jako wykładowca na Uniwersytecie Technicznym w Oranie. Przygotowywał również, w języku francuskim, dokumentację przetargów międzynarodowych związanych z wyposażeniem technologicznym laboratoriów.
Po powrocie do kraju rozpoczął w 1986 roku czteroletnią ścisłą współpracę z prof. Lechem Kobylińskim, który w tamtym czasie pełnił funkcję kierownika Centralnego Programu Badań Naukowych (CPBR) 9.5, programu związanego z badaniami i wdrożeniem nowych urządzeń i technologii w przemyśle okrętowym i gospodarce morskiej. Duże nakłady finansowe związane z realizacją programu pozwoliły na znaczne wzbogacenie bazy aparaturowej i informatycznej jednostek naukowych w nim uczestniczących.
W 1990 roku powrócił do działalności społecznej. Został radnym Rady Miasta Gdańska, wiceprzewodniczącym komisji sportu i turystyki, członkiem zarządu i Prezydium Zarządu Głównego AZS oraz członkiem zespołu w Polskim Komitecie Olimpijskim.
W 1988 roku podejmuje decyzję o zainwestowaniu swoich środków finansowych w firmę Erka, zajmującą się importem i dystrybucją urządzeń dla przemysłu mięsnego. Pomysł trafił idealnie w potrzeby ówczesnego rynku, ale Rybicki, pomimo uzyskania bardzo dobrych rezultatów finansowych, w 1990 roku podejmuje decyzję o zmianie pracy na rzecz największej szwajcarskiej firmy Glencore International AG, zajmującej się obrotem strategicznymi surowcami na rynkach światowych. Odstępuje swoje udziały w firmie Erka i kończy działalność administracyjną na PG. Organizuje przedstawicielstwo Glencore w Polsce, a następnie uzyskuje zgodę na stworzenie firmy-córki, Glencore Polska sp. z o.o., i zostaje prezesem jej zarządu i dyrektorem zarządzającym. Przez lata udało mu się zgromadzić znakomitą kadrę fachowców pozwalających wypracować około miliard dolarów przychodów rocznie i zainwestować w kilka poważnych przedsięwzięć gospodarczych w kraju i za granicą. W poczuciu dobrze spełnionego wyzwania organizacyjno-biznesowego na arenie światowej w 2008 roku przeszedł na emeryturę. Poświęcił się działalności społecznej zarówno w AZS-ie, jak i w gdańskiej loży Biznes Center Club, Polskiej Radzie Biznesu, zarządzie Izby Polsko-Szwajcarskiej oraz Politechnicznym Klubie Biznesu PKB+.
Za zaangażowanie w pracę zawodową, działalność sportową i społeczną został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1978) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989). Jest laureatem indywidualnej nagrody Ministra Edukacji Narodowej III stopnia. Organizacje studenckie AZS i ZSP uhonorowały go złotymi odznakami, a zjazd AZS nadał godność członka honorowego Akademickiego Związku Sportowego. Ponadto wyróżniono go złotym medalem „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1981), złotą odznaką Izby Gospodarczej Metali Nieżelaznych (1971).