Pracująca na rzecz nauki, gospodarki społeczeństwa.
Absolwentka Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej, następnie związana z Wydziałem Łączności (obecnie Wydział Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki) PG. Inżynier elektronik, wykładowczyni akademicka i uczona. Organizatorka działalności naukowej i procesu kształcenia. Związana z Polskim Radiem i Radiem Gdańsk. Wychowawczyni młodzieży, uwielbiana przez studentów Politechniki Gdańskiej i darzona ich wielkim szacunkiem.
Marianna Sankiewicz urodziła się 26 września 1921 roku w Przerośli na Suwalszczyźnie. Rodzice kształcili się w Petersburgu w szkołach dla dzieci z dobrych domów. Po zawierusze rewolucyjnej w Rosji przenieśli się na Suwalszczyznę i w Przerośli prowadzili schronisko turystyczne. Tam dorastała, uczęszczała do szkoły powszechnej i Gimnajum im. Marii Konopnickiej w Suwałkach.
W przededniu wybuchu II wojny światowej znalazła się w Starogardzie Gdańskim, gdzie zastała ją wojna. Ewakuowana do Wilna, znalazła pracę przy roznoszeniu gazet. Jednocześnie uczyła się języków i działała w wileńskim harcerstwie. Kiedy w czerwcu 1941 roku do Wilna weszli Niemcy, znalazła pracę w kawiarni Strahla. Zbierała tam informacje i przekazywała swoim harcerskim przełożonym. W czerwcu 1942 roku, gdy formowano transporty do Rzeszy, znalazła się na liście do wywózki i trafiła do pracy przymusowej. Pracując w Szczecinie, nawiązała kontakty z konspiracyjną organizacją działającą w Stalagu II B Hammerstein, podległą rządowi londyńskiemu. Prowadziła nasłuch i zdobywała tajne informacje na temat niemieckiej Wunderwaffe. W tym czasie poznała prof. Janusza Groszkowskiego, swojego późniejszego promotora. Kilkakrotnie cudem uniknęła śmierci z rąk Gestapo, żołnierzy niemieckich i żołnierzy radzieckich.
Po wojnie trafiła do Warszawy. Na gruzach stolicy stanęła 20 lutego 1945 roku. Na Pradze natknęła się na informację o odradzającym się Polskim Radiu i 23 lutego pojawiła się w progach domu na Targowej 63. Tak zaczęła swoją najdłuższą przygodę – z radiem. Tam spotkała prof. Pawła Szulkina, u którego będzie w niebawem studiować.
We wrześniu 1945 roku Mariannę Sankiewicz skierowano do pracy w nowo powstającej rozgłośni w Gdańsku, z którą pozostała związana aż do 1992 roku. Jednocześnie złożyła dokumenty do właśnie powołanej Politechniki Gdańskiej i podjęła naukę z jej pierwszym powojennym rocznikiem. Studiowała na Wydziale Elektrycznym, w Katedrze Radiotechniki, którą prowadził prof. Paweł Szulkin. Pod jego kierunkiem napisała pracę dyplomową, uzyskując tytuł magistra inżyniera elektryka w specjalności radiotechnika. Po ukończeniu studiów pracowała w gdańskim oddziale Polskiego Radia jako tzw. inżynier ruchu. Do jej obowiązków należał nadzór nad techniczną stroną działania rozgłośni.
Kiedy w 1952 roku powstał Wydział Łączności, Marianna Sankiewicz została asystentką w Katedrze Radiotechniki Nadawczej. W 1958 roku awansowała na stanowisko adiunkta, następnie wykładowcy i starszego wykładowcy. Rozprawę doktorską napisała pod kierunkiem prof. Janusza Groszkowskiego i w 1968 roku uzyskała tytuł doktora. Jednocześnie w 1966 roku wraz z mężem Gustawem Budzyńskim, powstańcem warszawskim, żołnierzem Armii Krajowej i WiN, więźniem stalinowskim, założyła Pracownię Elektrofonii, później zamienioną w Zakład Inżynierii Dźwięku, a wreszcie w Katedrę Systemów Multimedialnych.
Równolegle zajmowała się na uczelni pracą organizacyjną. W 1960 roku została powołana na stanowisko prodziekana do spraw studenckich. W latach późniejszych funkcję tę piastowała jeszcze pięciokrotnie. Od 1981 do 1983 była prorektorem do spraw kształcenia. Przez cały ten czas nieprzerwanie, aż do emerytury, na którą przeszła w 1992 roku, wychowywała, kształciła i kształtowała kolejne roczniki studentów, otaczając ich swą opieką i troską. W okresie stanu wojennego zaangażowała się w udzielanie pomocy i wsparcia studentom związanym z opozycją, aresztowanym i internowanym. Również studenci zagraniczni, z Afryki i Azji, których spotykały represje ze strony władz ich krajów, mogli liczyć na jej pomoc, opiekę i wsparcie materialne.
W pracy naukowej specjalizowała się w zagadnieniach związanych z elektroniką, akustyką i elektroakustyką. Publikowała również prace poświęcone historii Politechniki Gdańskiej, była między innymi redaktorką monografii „Księga jubileuszowa XL-lecia Wydziału Elektroniki Politechniki Gdańskiej 1952–1992” (1992), „Forum absolwentów. Jubileusz 50-lecia Wydziału Łączności, Elektroniki oraz Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki (ETI) Politechniki Gdańskiej” (2002).
Była członkinią Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Akustycznego, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Société Française d’Acoustique, Groupement d’Acousticiens de Langue Française, Hellenic Acoustical Society, Audio Engineering Society. W 1991 roku zorganizowała polską sekcję Audio Engineering Society, której została przewodniczącą. W 1995 wybrano ją na wiceprzewodniczącą tego towarzystwa naukowego.
Została odznaczona między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1977), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1965), Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Łączności” (1976), wspólnie z mężem medalem „Zasłużeni w Historii Miasta Gdańska” (2016), medalem Polskiego Towarzystwa Akustycznego oraz Audio Engineering Society Fellowship Award (2005).
W 2011 roku, z okazji jubileuszu 90-lecia jej urodzin, w Wydawnictwie Politechniki Gdańskiej ukazała się publikacja zatytułowana „Marianna Sankiewicz. Dała nam skrzydła...”, zawierająca wspomnienia jej wychowanków.
W dniu 23 września 2019 roku Senat PG jednogłośnie podjął uchwalę o upamiętnieniu Marianny Sankiewicz, wyrażając zgodę na nadanie imienia doc. Marianny Sankiewicz audytorium 2 EA w budynku A Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki i umieszczeniu tablicy upamiętniającej oraz jej rzeźby ufundowanej przez absolwentów Wydziału przed wejściem do audytorium. Tablicę odsłonięto 22 października 2019 roku podczas otwartego posiedzenia Rady Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki PG.
