Pracujący na rzecz nauki, gospodarki i społeczeństwa. 
Profesor nauk technicznych, inżynier, specjalista z zakresu automatyki, telekomunikacji, elektroniki i informatyki. Profesor Politechniki Gdańskiej, dziekan jej Wydziału Łączności. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Laureat Nagrody Państwowej II stopnia. Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

Jerzy Antoni Seidler urodził się 6 września 1927 roku we Lwowie. W 1942 roku został absolwentem tajnego nauczania w gimnazjum w Piotrkowie, a w 1944 roku prywatnego liceum typu matematyczno-fizycznego Stowarzyszenia Oświatowego Nauczycieli Byłych Szkół im. Ludwika Lorentza w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego został we wrześniu 1944 roku wywieziony do obozu przejściowego w Pruszkowie, z którego zbiegł w grudniu tego roku.

W latach 1945–1948 studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, uzyskując tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki. Do Gdańska przybył w 1948 roku. W 1952 roku ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Gdańskiej jako magister inżynier elektryk w specjalności radiotechnika. W latach 1948–1950 był członkiem Bratniej Pomocy Studentów Politechniki Gdańskiej, od 1950 do 1952 roku działał w Zrzeszeniu Studentów Polskich.

W okresie 1952–1955 uczył się na studiach doktoranckich. W 1955 roku obronił pracę doktorską w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (PAN). Od 1957 roku pracował na stanowisku docenta. W 1963 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 profesora zwyczajnego.

W latach 1948–1952, 1955–1977 i 1983–1985 był zatrudniony na Politechnice Gdańskiej. W 1956 roku zorganizował na Wydziale Łączności Katedrę Podstaw Telekomunikacji, którą kierował do 1965 roku. W latach 1964–1966 pełnił funkcję dziekana tego wydziału, następnie w latach 1966–1970 kierował Katedrą Teorii Sterowania i Informacji na Wydziale Łączności (od 1967 roku, po zmianie nazwy, na Wydziale Elektroniki). W latach 1969–1971 był dyrektorem Instytutu Cybernetyki Technicznej na Wydziale Elektroniki.

W latach 1955–1962 pracował w Instytucie Automatyki PAN i jednocześnie od 1959 do 1960 na uniwersytecie w Birmingham. Ponadto w latach 1977–1995 był zatrudniony w Instytucie Podstaw Informatyki PAN, a od 1984 do 1986 roku pełnił tam funkcję przewodniczącego rady naukowej. Od 1995 roku przebywał na emeryturze. Nie zrezygnował jednak z aktywności zawodowej i w latach 1995–2009 pracował w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, a następnie od 2010 do 2017 roku w Fachhochschule w Salzburgu.

Był specjalistą w zakresie automatyki, telekomunikacji i informatyki, teorii kodów i statystycznej teorii telekomunikacji, cyfrowych systemów telekomunikacyjnych, sieci komunikacji komputerowej, inteligentnych systemów informacyjnych i kompresji informacji. Stworzył polską szkołę systemów telekomunikacyjnych, informacyjnych metod statystycznych w telekomunikacji. Był autorem publikacji (w języku polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim) na temat cybernetyki technicznej, teorii informacji, między innymi pracy „Teoria kodów” (1965).

W 2001 roku został wyróżniony doktoratem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie za całokształt osiągnięć w dziedzinie systemów informatycznych, a w szczególności za stworzenie polskiej szkoły systemów teleinformatycznych oraz za wybitny wkład w rozwój kadr naukowych.

Od 1969 roku był członkiem korespondentem, a od 1983 członkiem rzeczywistym PAN (Wydział IV – Nauk Technicznych), ponadto członkiem Komitetu Informatyki PAN, w latach 1970–1973 jego przewodniczącym, a także przewodniczącym Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN. Od 1962 roku należał do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, w latach 1965–1970 pełnił funkcję jego wiceprzewodniczącego. Był też członkiem Oddziału PAN w Gdańsku, The Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE; senior member) i Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych (URSI). Przewodniczył Krajowej Komisji Programowej dla Wydziałów Elektroniki Politechnik w Polsce, był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.

Został odznaczony między innymi Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Był laureatem Nagrody Państwowej II stopnia w dziedzinie nauki, techniki oraz kultury i sztuki. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu.

15 października 2018 roku w Audytorium nr 2 na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci.