Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Mechanicznego (obecnie Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa) Politechniki Gdańskiej. Profesor, pracownik nauki, pracownik Politechniki Gdańskiej i Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk, specjalista zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów, podstaw budowy maszyn. Poseł na Sejm PRL VII kadencji.
Józef Więckowski urodził się 12 maja 1928 roku w Warszawie. Od 1932 roku wraz z rodzicami – był synem oficera Wojska Polskiego – przebywał w Toruniu. W 1947 roku zdał maturę i w tym samym roku rozpoczął studia wyższe na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej. Ukończył je w 1952 roku jako magister inżynier nauk technicznych w specjalności ogólnokonstrukcyjnej.
Już na II roku studiów został młodszym asystentem w katedrze Matematyki Politechniki Gdańskiej. W 1953 roku rozpoczął studia aspiranckie w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Warszawie. W 1957 obronił pracę doktorską z teorii drgań okrętu i pod koniec tego samego roku powierzono mu kierowanie Katedrą Mechaniki Ustrojów Okrętowych na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. W 1958 roku został docentem i kierownikiem Zakładu Mechaniki w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN. W 1967 uzyskał stopień doktora habilitowanego, w roku następnym – profesora nadzwyczajnego. W 1972 roku powołano go na członka korespondenta PAN na Wydziale IV Nauk Technicznych, a w lutym 1975 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
W latach 1960–1962 i 1966–1969 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Budowy Okrętów. We wrześniu Naukowiec, profesor Politechniki Gdańskiej, pracownik Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk, specjalista zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów, podstaw budowy maszyn. Poseł na Sejm PRL VII kadencji. 1975 roku został dyrektorem Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej, które to stanowisko pełnił do 1981 roku. Zasiadał w prezydium PAN, był też przewodniczącym jej oddziału w Gdańsku (1980–1984). W 1976 roku otrzymał mandat posła na Sejm PRL (1976–1980) z okręgu gdańskiego. Zasiadał w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi oraz w Komisji Nauki i Postępu Technicznego.
Był wybitnym specjalistą zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów w różnych stanach załadunku i podstaw budowy maszyn; autorem prac z zakresu budowy okrętów, podstaw budowy maszyn, dynamiki cieczy i wytrzymałości materiałów, między innymi „Równania drgań giętych kadłuba statku (1957), „Wytrzymałość materiałów” cz. 1 i 2 (1975–1979), „Wstęp do mechaniki ośrodków ciągłych” (1980).
Został odznaczony między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie), Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką honorową „Za Zasługi dla Gdańska”.