Pracujący na rzecz gospodarki i społeczeństwa.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Profesor, nauczyciel akademicki, dziekan Wydziału Architektury PG (1983–1985). Wybitny architekt. W Jego projektach i realizacjach przebija stylistyka modernizmu, która zostawiła trwały ślad w polskiej architekturze wnosząc znaczący wkład w architekturę lat powojennych w Polsce. Aktywny propagator dobrej architektury. Społecznik.
Lech Zaleski urodził się 27 stycznia 1928 roku w Warszawie. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej. Był uczniem profesora Wacława Tomaszewskiego. W 1950 roku rozpoczął pracę na Wydziale Architektury w Katedrze Architektury Portów i Przymorza. Na tym samym wydziale pracował kolejno na stanowiskach asystenta, adiunkta i docenta, wychowując kolejne pokolenia architektów. Uczelnia powierzyła mu również wiele funkcji organizacyjnych, z których najważniejsze to prodziekan i dziekan Wydziału Architektury w latach 1983–1985, kierownik Katedry Architektury Morskiej i Przemysłowej oraz kierownik Katedry Architektury Mieszkaniowej i Użyteczności Publicznej.
Realizując swoją drogę życiową architekta, pracował w wielu instytucjach Wybrzeża związanych z gospodarką morską, takich jak: Biuro Odbudowy Portów, Biuro Projektów Budownictwa Morskiego, Miastoprojekt-Gdańsk. Był jednym z założycieli Zakładu Studyjno-Projektowego Politechniki Gdańskiej oraz Pracowni Autorskich Artystów Plastyków i Architektów w Gdańsku.
Charakterystyczna twórczość Lecha Zaleskiego, nacechowana stylistyką modernizmu, zostawiła trwały ślad w polskiej architekturze. Prace tego wybitnego architekta wniosły znaczący wkład w architekturę lat powojennych w Polsce. Obiekty takie jak: Dworzec Podmiejski w Gdyni, Muzeum i Akwarium Morskie w Gdyni, Kapitanat Portu w Gdyni, Ośrodek Wczasowy Politechniki Gdańskiej w Czarlinie, Internat Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Projekt bulwaru morskiego w Gdyni, Dworzec Żeglugi Gdańskiej w Gdyni, Hale Sportowe AWF w Gdańsku-Oliwie, Akademicki Ośrodek Sportowy PG, ołtarz papieski w Gdańsku-Zaspie (główny budowniczy) to tylko wycinek bogatego wachlarza projektów jakie wyszły spod ręki tego doświadczonego architekta i praktyka. Wiele z tych realizacji na stałe wpisało się w krajobraz miejski Trójmiasta. Wszystkie pokazują kunszt zawodowy architekta, jego wizjonerskie podejście do architektury oraz ogromny szacunek do miejsca, w którym ona powstaje, i do tych, dla których jest przeznaczona.
Jako aktywny propagator architektury i społecznik, był również członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP), a w latach 1987–1988 prezesem SARP Oddziału Wybrzeże.
Za swoją działalność został odznaczony między innymi Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Pracownik Morza”, „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” i innymi.
Zmarł 29 maja 1988 roku w Gdańsku, został pochowany na gdańskim cmentarzu Srebrzysko.