Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej (2017).
Absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego (obecnie Wydziału Inzynierii Lądowej i Środowiska) Politechniki Gdańskiej. Profesor nauk technicznych, pracownik nauki, nauczyciel akademicki, specjalista z zakresu projektowania, budowy i eksploatacji dróg szynowych. Prorektor ds. kształcenia PG (2002–2008).
Władysław Koc urodził się 6 sierpnia 1946 roku w Aleksandrowie Kujawskim. Tam też ukończył w 1964 roku Liceum Ogólnokształcące. W latach 1964–1969 studiował budownictwo na Wydziale Budownictwa Lądowego PG i w 1969 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera komunikacji. Od 1 października tegoż roku podjął pracę na macierzystym Wydziale, przechodząc następnie na PG wszystkie szczeble kariery akademickiej, od asystenta-stażysty do profesora zwyczajnego. W październiku 1976 roku obronił swoją pracę doktorską, w 1991 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, a w 2005 roku – tytuł naukowy profesora nauk technicznych.
W okresie swojej aktywności zawodowej pełnił na Uczelni szereg zaszczytnych i odpowiedzialnych funkcji. W latach 2002–2008 był prorektorem ds. kształcenia PG, w latach 1999–2002 prodziekanem ds. kształcenia Wydziału Inżynierii Lądowej i przewodniczącym Uczelnianej Komisji Wyborczej, a w latach 2003–2016 kierownikiem Katedry Inżynierii Kolejowej (następnie Katedry Transportu Szynowego i Mostów). Podczas pełnienia przez niego funkcji prorektora wprowadzono cały szereg istotnych rozwiązań, m. in. opracowano programy i uruchomiono 10 nowych kierunków studiów, powołano Zamiejscowe Ośrodki Dydaktyczne w Grudziądzu i Kościerzynie, stworzono Uczelniany System Zapewnienia Jakości Kształcenia, wprowadzono jednolitą numerację dyplomów w skali całej Uczelni, utworzono Uczelniane Centrum Personalizacji ELS i rozpoczęto wydawanie elektronicznej legitymacji studenckiej, wprowadzono elektroniczny album studenta, zaczął działać uczelniany Samorząd Doktorantów PG, wprowadzono centralną rekrutację na studia (z wykorzystaniem Internetu) oraz stworzono i wprowadzono w życie uczelniane systemy przyznawania stypendiów socjalnych, miejsc w domach studenckich oraz stypendiów za wyniki w nauce. W latach 2009-2016 odpowiadał – jako Pełnomocnik Rektora – za wdrażanie na PG Krajowych Ram Kwalifikacji. Był również Pełnomocnikiem Rektora ds. Rozwoju Transportu Kolejowego.
W ramach działań na rzecz poprawy jakości kształcenia podjął newralgiczną kwestię lepszego przygotowania kandydatów na studia z przedmiotów matematyka i fizyka, wziął udział w powołaniu (w 2004 roku) Konsorcjum w celu koordynacji działań w zakresie dokształcania na odległość młodzieży szkół średnich z matematyki i fizyki (odpowiednie porozumienie podpisali rektorzy pięciu renomowanych uczelni technicznych) i wreszcie uczestniczył w utworzeniu na PG (z dniem 1 września 2006 roku) Studium Nauczania Matematyki (obecnie Centrum Matematyki). Jako współorganizator wszystkich tych działań uzyskał w 2007 roku (wraz z prof. Barbarą Wikieł) nagrodę zespołową Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za działalność dydaktyczną. Kontakty ze środowiskiem szkolnictwa średniego podtrzymywał dalej, będąc w latach 2006–2009 członkiem Gdańskiej Rady Oświatowej.
Przez cały okres swojej pracy zawodowej (a także po przejściu na emeryturę) prowadził bardzo intensywną działalność naukową. Jest autorem ponad 350 publikacji naukowych, które w zdecydowanej większości zostały wydane w czasopismach zagranicznych. Uczestniczył w kilkudziesięciu projektach badawczych, pełniąc najczęściej funkcję ich kierownika lub głównego wykonawcy. Prowadził badania eksperymentalne nad zagadnieniami konstrukcyjno-wytrzymałościowymi toru kolejowego, które dotyczyły określania rzeczywistego charakteru pracy szyn ciągłych spawanych w torze bezstykowym podczas eksploatacji i procesu regulacji naprężeń. Uczestniczył w realizacji tematów badawczych obejmujących zagadnienia technologii robót torowych. Na podstawie obszernej analizy, która objęła całą sieć PKP, określono istniejący stan techniki i technologii w dziedzinie napraw głównych nawierzchni, strukturę realizowanych procesów technologicznych i występujące kierunki rozwojowe. Prowadził też prace nad problematyką zużywania się szyn w torze kolejowym oraz techniką ich smarowania (przy współpracy z prof. Adamem Barylskim opracował pełną dokumentację techniczną i przeprowadził próby wdrożeniowe smarownicy szyn Sm 88). W szczególnym stopniu skoncentrował się nad zagadnieniami modelowania układów geometrycznych toru. Przeprowadził pierwsze w Polsce eksperymentalne realizacje krzywych przejściowych z nieliniowymi rampami przechyłkowymi oraz sformułował uniwersalne zasady ich projektowania i realizacji. W ramach problematyki granicznych prędkości jazdy na łukach linii kolejowych, przeanalizował efekty wynikające z zastosowania taboru z wychylnymi nadwoziami. Opracował nową (analityczną) metodę projektowania układów geometrycznych, obejmującą projektowanie rejonu zmiany kierunku trasy oraz projektowanie łuków koszowych i łuków odwrotnych. Podjął kwestię wydłużania krzywych przejściowych i zaproponował nową, wygładzoną postać krzywej przejściowej, dostosowanej do warunków eksploatacyjnych. Przedstawił sposób kształtowania toru zwrotnego rozjazdu kolejowego z odcinkami krzywizny liniowej i nieliniowej oraz analityczne podejście do problematyki poszerzania międzytorza, łukowania rozjazdów i łączenia torów równoległych położonych w łuku. Opracował metodę wyznaczania krzywizny osi toru z wykorzystaniem ruchomej cięciwy, która umożliwia identyfikację układu geometrycznego eksploatowanej trasy kolejowej. Współpracując z prof. Cezarym Spechtem, przez szereg lat stosował unikalną technikę mobilnych pomiarów satelitarnych toru, w celu wykorzystania ich wyników w projektowaniu i eksploatacji dróg szynowych. Wszystkie prowadzone badania obejmowały zagadnienia bardzo istotne z punktu widzenia rozwoju reprezentowanej przez niego dyscypliny naukowej. Podejmowana problematyka była zbieżna z tematyką badań realizowanych w wiodących ośrodkach naukowych. Uzyskiwane wyniki były na bieżąco prezentowane i poddawane dyskusji na konferencjach naukowych w kraju i za granicą. Większość spośród wykonanych prac miało istotne znaczenie praktyczne, niektóre zaś – charakter wdrożeniowy.
Przez niespełna pół wieku był nauczycielem akademickim w Politechnice Gdańskiej. W tym czasie, nieprzerwanie, prowadził zajęcia dydaktyczne ze studentami na kierunkach „budownictwo” i „transport” na studiach dziennych, wieczorowych i zaocznych. Zajęcia te obejmowały szereg przedmiotów, kluczowych dla specjalności "Drogi kolejowe" oraz "Inżynieria transportowa"; były to m. in. drogi kolejowe, technologia robót kolejowych, niezawodność dróg kolejowych, inżynieria ruchu kolejowego i seminaria dyplomowe. Pod Jego kierunkiem wykonano sto kilkadziesiąt prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich. Opracowywał programy studiów oraz oferty obejmujące różne formy kształcenia dla pracujących (w tym program Studium Podyplomowego). W ramach kształcenia młodej kadry, był promotorem 6 ukończonych przewodów doktorskich.
Był aktywnym członkiem różnych organizacji naukowych, a wśród nich: Sekcji Inżynierii Komunikacyjnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, Sekcji Organizacji i Zarządzania Komitetu Transportu PAN, Komitetu Nauki Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji RP oraz Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Ponadto był przewodniczącym Rady Naukowej Kolei Dużych Prędkości przy PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Jest przewodniczącym Rady Naukowej kwartalnika „Problemy Kolejnictwa – Railway Reports”, wydawanego przez Instytut Kolejnictwa w Warszawie. Pełnił także funkcję wiceprezesa Zarządu Fundacji Rozwoju Inżynierii Lądowej, a w latach 2007–2015 był członkiem Podkomitetu Monitorującego Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki Województwa Pomorskiego. Wiele spośród realizowanych zadań dotyczyło opracowywania programów kształcenia i doskonalenia zawodowego obejmującego umiejętności niezbędne na rynku pracy.
Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1990). Otrzymał też Medal Komisji Edukacji Narodowej W 2017 roku został wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
