Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej, nauczyciel akademicki, architekt i urbanista, dwukrotnie dziekan Wydziału Architektury PG.
Mieczysław Kochanowski urodził się w 1934 roku w Wilnie. Od 1946 roku nieprzerwanie przebywa w Gdańsku – jest gdańszczaninem z wyboru i z przekonań. W latach 1953–1959 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. W ich trakcie angażował się w działalność kulturalną środowiska studenckiego, współpracując między innymi z teatrem studenckim Bim-Bom, przy organizacji I i II Juwenaliów, Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego i innych przedsięwzięć kulturalnych – w tym w ramach Klubu Studentów Wybrzeża „Żak” oraz współpracy z prasą studencką. Działalność ta i życie kulturalne w okresie październikowej „odwilży” zostały przez niego opisane w książkach „Radość poważna” (1989, historia teatru Bim-Bom) i „Karnawał 1956–1968” (przygotowywana do druku, o erupcji kultury po październiku 1956).
W 1960 roku, po dyplomie wykonanym pod kierunkiem prof. Władysława Czernego w 1959 roku, został zatrudniony w Katedrze Urbanistyki na stanowisku asystenta. Po kolejnych awansach naukowych otrzymał w 1982 roku stanowisko profesora. Pracując bez przerw do emerytury na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, parokrotnie pełnił funkcję kierownika Katedry Urbanistyki, utworzył od podstaw nową Katedrę Rozwoju Miasta oraz dwukrotnie sprawował funkcję dziekana Wydziału Architektury. Na tym stanowisku szczególnie angażował się w proces kreowania nowych profesorów.
Po przejściu na emeryturę został uhonorowany tytułem profesor emeritus PG. Po zakończeniu pracy na PG zatrudnił się na stanowisku profesora zwyczajnego w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie, wykładając między innymi przedmiot teoria urbanistyki (do 2018).
Równolegle do działalności naukowej na PG pracował w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów – w Biurze Planowania Makroregionu Północnego w Gdańsku, pełniąc kolejno funkcję głównego specjalisty ds. urbanizacji (1972–1978) i dyrektora (1981–1988). W latach 1988–1989 pracował jako dyrektor oddziału gdańskiego Instytutu Ochrony Środowiska w Warszawie. Był także członkiem państwowych gremiów doradczych, w tym Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej oraz Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej.
Niezależnie od pracy naukowej i zawodowej angażował się w działalność Towarzystwa Urbanistów Polskich, pełniąc między innymi funkcję prezesa Zarządu Głównego (2001– 2004). Sprawował też funkcję radnego Gdańska (lata 70. XX wieku). Podsumowaniem jego kariery zawodowej stała się książka „W stronę miasta”, wydana w 2012 roku i współtworzona przez Danutę Kochanowską.