Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwentka Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor, nauczyciel akademicki, specjalistka w dziedzinie inżynierii i środowiska. Stworzyła w PG i ogólnie w Polsce szkołę inżynierii ekologicznej.
Hanna Obarska-Pempkowiak urodziła się w Gdańsku. Tutaj ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika. W szkole średniej lubiła chemię – więc zaczęła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej, gdzie uzyskała dyplom magistra inżyniera. Bezpośrednio po studiach rozpoczęła pracę naukową na macierzystej uczelni, przez pierwsze dwa lata na Wydziale Chemicznym, a potem w Instytucie Hydrotechniki, który (po licznych przekształceniach i połączeniach) od 2004 roku jest częścią Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska (WILiŚ).
W PG uzyskała kolejne tytuły i stopnie naukowe: magistra inżyniera (1971), doktora nauk technicznych (1978), doktora habilitowanego (1993), profesora (2002); pełniła też następujące funkcje: prodziekana ds. nauki (2004–2005 i 2005–2008), kierownika Katedry Technologii Wody i Ścieków (2006–2018). Jest specjalistką z inżynierii i ochrony środowiska.
Jej działalność naukowa dotyczy zagadnień wykorzystania chemicznych i biologicznych metod oczyszczania wód i ścieków ze szczególnym uwzględnieniem technologii hydrofitowej. Wypromowała siedmiu doktorów. Była recenzentem 16 prac doktorskich, 36 prac habilitacyjnych, 12 wniosków o tytuł profesora, 16 monografii i skryptów, 120 grantów krajowych KBN/MNiSW, 300 prac do druku (ponad 100 recenzji w języku angielskim). Brała udział w pozyskiwaniu i realizacji projektów badawczych, między innymi była kierownikiem i głównym wykonawcą 17 projektów krajowych i zagranicznych.
Uczestniczy w życiu naukowym społeczności inżynierii środowiska w Polsce oraz bierze udział w pracach przedsiębiorstw i administracji miasta Gdańska, w tym wygłasza prelekcje na seminariach tematycznych, naukowych i popularyzatorskich poświęconych zagadnieniom związanym z gospodarką komunalną. Doprowadziła do kilkudziesięciu wdrożeń technologii hydrofitowej w gospodarce komunalnej. Uzyskała wyróżnienie Naczelnej Organizacji Technicznej i Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych w konkursie Mistrz Techniki 2010/2011 za wdrożenie i promocję „inżynierii ekologicznej na przykładzie przydomowych oczyszczalni ścieków”. Za działalność na rzecz inżynierii środowiska uzyskała Medal Prezydenta Miasta Gdańska (2014), nagrodę Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w dziedzinie naukowej (2015) oraz medal PG. W 2019 roku otrzymała Zielony Laur – 2018 w konkursie „Zielony Laur” Polskiej Izby Gospodarczej „Ekorozwój” za opracowanie i wdrożenie innowacyjnej technologii hydrofitowej w gospodarce komunalnej oraz Nagrodę Rektora PG za długoletnią służbę, w marcu 2021 roku otrzymała nagrodę „Złota Kielnia” Wydziałowej Rady Studentów Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska w kategorii najlepszy prowadzący w Katedrze Technologii Wody i Ścieków w semestrze letnim 2019/2020 oraz zimowym 2020/2021.
W ramach międzynarodowej współpracy naukowo-badawczej i dydaktycznej w 1994 roku odbyła staż w Swedish University of Agricultural Sciences, Department of Ecology and Environmental Research w Uppsali. Współpracowała w ramach Science for Peace z North Atlantic Treaty Organization (NATO) w sprawie finansowania projektu: The Best Management Practices in the Vardar Valley (2000–2008). W kolejnych latach aplikowała o wspólne projekty z wieloma europejskimi uniwersytetami i przedsiębiorstwami (między innymi z duńską firmą konsultingową ORBICON, Högskolan ze Szwecji oraz z Aquateam z Norwegii). W ramach programu ERASMUS odbyła wiele wyjazdów do Portugalii, Norwegii, Republiki Czeskiej i Danii.
Jest autorką lub współautorką 400 prac naukowych (w tym 160 w czasopismach recenzowanych), dziewięciu książek (w tym trzech w języku angielskim), 60 rozdziałów w monografiach. Jej indeks Hirscha według bazy Web of Science wynosi 15, ogólna liczba cytowań to 675 (bez autocytowań: 474). Na liście WoS znajdują się 82 publikacje, których jest autorem lub współautorem. Stworzyła w PG i ogólnie w Polsce szkołę inżynierii ekologicznej. Jest autorką czterech monografii poświęconych tej tematyce.
Jest członkiem komitetu redakcyjnego „Journal of Water Land Development” (od 2002), Komitetu Naukowego Środkowopomorskiego Towarzystwa Naukowego Ochrony Środowiska (od 2002), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 2004), Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk (2007–2010; w kadencji 2011–2018 zasiadała w jego prezydium, w kadencji 2019–2023 pełni funkcję wiceprzewodniczącej), organizacji International Water Association Specialist Group Use Macrohytes In Water Pollution Control (od 1994, w 2016 roku została jej honorowym członkiem), Zespołu Problemowego PAN ds. Stosunków Wodnych Regionu Żuław (od 1997).
Została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi (1998), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2004). Otrzymała 33 indywidualne nagrody Rektora PG za działalność naukowo-badawczą i za działalność naukowo-dydaktyczną oraz dziewięć nagród zespołowych.