Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej (2021).
Absolwent Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Gdańskiej (obecnie Wydziału Architektury PG). Profesor Politechniki Gdańskiej, nauczyciel akademicki, specjalista w dziedzinie planowania przestrzennego oraz strategicznego regionów i kraju, w szczególności na równoważenie rozwoju i regiony metropolitalne.
Tomasz Parteka urodził się 30 grudnia 1944 roku. Od 1945 roku mieszka w Gdańsku. Po ukończeniu IX Liceum Ogólnokształcącego rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej i w 1970 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera w specjalności transport kolejowy na Wydziale Budownictwa i Architektury. Jego praca magisterska otrzymała nagrodę w konkursie na najlepsze dyplomy Wybrzeża. W trakcie studiów działał w prasie studenckiej („Politechnik”, „Student”) i innych czasopismach Wybrzeża („Tygodnik Morski”, „Litery”). W 1971 roku otrzymał nagrodę „Wiatr od morza” (1971) dla najciekawszego twórcy młodego pokolenia.
Od 1975 roku był związany z Wydziałem Architektury PG, gdzie w 1989 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych w zakresie architektury i urbanistyki, a w 2000 roku stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie architektury, urbanistyki i planowania przestrzennego. W 2011 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nauk technicznych. Jako nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury PG wykładał przedmioty dotyczące planowania przestrzennego oraz strategicznego regionów i kraju, ostatnio z naciskiem na równoważenie rozwoju i regiony metropolitalne. Wypromował pięć doktoratów, w tym cztery nagrodzone i wyróżnione. Oprócz pracy naukowej i dydaktycznej od 1988 roku kierował Studium Podyplomowym Urbanistyki na Wydziale Architektury. 30 sierpnia 2020 roku zakończył pracę w PG i przeszedł na emeryturę.
Jego zainteresowania zawodowe i naukowe obejmowały takie zagadnienia jak: planowanie przestrzenne makroregionów, regionów i aglomeracji (metropolii), metody planowania zintegrowanego, planowania strategicznego i operacyjnego, monitoring przestrzeni strukturalnie zintegrowanej, kształtowanie i projektowanie struktur przestrzennych, metody i procedury ocen skutków i oddziaływania na środowisko przyrodnicze realizacji planów zagospodarowania przestrzennego inwestycji negatywnie oddziaływających na środowisko, strategia mobilności oraz plany transportowe, adaptacja przestrzeni do zmian klimatu.
Jest autorem około 150 publikacji naukowych, w tym czterech monografii. Szczególnie ważne to: „Planowanie strategiczne w równoważeniu struktur regionalnych” (2000) i „Europejskie wyzwania spójności polskiej przestrzeni. Regiony, metropolie, transport” (2008). Kierował zespołami badawczymi projektów Komitetu Badań Naukowych (KBN) i Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, między innymi ważnym projektem KBN „Transformacja zdegradowanych struktur przestrzennych metropolii polskich” (2004–2005) oraz interdyscyplinarnym zespołem wykonującym projekt badawczy „Wytwarzanie gniazd przedsiębiorczości w Trójmiejskim Obszarze Metropolitalnym. Analiza relacji przestrzenno-ekonomicznych małych i średnich przedsiębiorstw”, finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki (2013–2017). Wyniki tych ostatnich badań zostały opublikowane przez Wydawnictwo PG pod tytułem: „Gniazda przedsiębiorczości w polskim modelu miasta krawędziowego” (2018; wersja angielska: 2020).
Łączył pracę naukową i dydaktyczną z praktyką, między innymi był w latach 1999–2011 dyrektorem Departamentu Rozwoju Regionalnego i Przestrzennego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego. Odpowiadał za wykonanie pierwszej po reformie samorządowej strategii rozwoju województwa oraz planu zagospodarowania przestrzennego regionu. Wdrażał prezentowaną w publikacjach naukowych formułę planowania zintegrowanego w warunkach równoważenia rozwoju.
Członek organizacji naukowych, między innymi zasiadał w Prezydium Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk (2007–2014) i w Państwowej Radzie Gospodarki Przestrzennej (od 2000). Aktywny w kontaktach zagranicznych, uczestniczył między innymi w Program United States Information Agency (1992), otrzymał stypendium hospitacyjne w Bremie (1982); realizował też wyjazdy studyjne do Anglii, Szkocji, Szwecji, Hiszpanii, Francji, Włoch.
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1980) i Złotym Krzyżem Zasługi (2004) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2014).