Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor na Wydziale Chemicznym, pracownik nauki, nauczyciel akademicki, specjalista w dziedzinie chemii aminokwasów i peptydów. Dziekan Wydziału Chemicznego PG (1990-1993 i 1993-1996).
Jan Biernat urodził się 20 października 1937 roku w Gdyni. Jest absolwentem Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1960 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera chemika. W 1965 roku uzyskał tytuł naukowy doktora nauk technicznych, a w 1973 doktora habilitowanego. Od 1988 roku profesor nadzwyczajny, a od 1993 roku profesor zwyczajny.
Odbył staże naukowe w: Instytucie Chemii Bioorganicznej Akademii Nauk w Moskwie, ZSRR (1969-1970) oraz Brigham Young University (BYU) w Provo, Utah, USA (1989). Pełnił stanowiska profesora wizytującego w BYU (1985, 1987-1988), Dept. of Analytical Chemistry, University of Hamburg (1989), Dept. of Metallurgical Engineering, University of Utah, USA (1992 i 1993).
Na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej był pracownikiem Katedry Chemii Ogólnej (1960-69), Katedry Chemii Organicznej (1969-1974) oraz ponownie Katedry Chemii Ogólnej jako jej kierownik (1974-1991). W latach 1991-2000 kierował nowo powołaną Katedrą Technologii Chemicznej, a następnie Katedrą Chemii i Technologii Materiałów Funkcjonalnych (2000-2008). Pełnił funkcje wicedyrektora i p.o. dyrektora Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej (1979-1982). W latach 1975-1978 i 1984-1987 był prodziekanem, a w latach 1990-1993 i 1993-1996 dziekanem Wydziału Chemicznego PG. W tym okresie Kolegium dziekańskie dokonało reorganizacji Wydziału, kładąc nacisk na rozwój kadry i badań naukowych, na ekonomiczne aspekty działalności oraz na poprawę dydaktyki poprzez nowe programy.
Tematyka prac badawczych Profesora skorelowana z dydaktyką zmieniała się w czasie. Była to: chemia aminokwasów i peptydów; etery koronowe i azokoronowe, chromojonofory, kompleksy, struktury; czujniki potencjometryczne i optyczne; ekstrakcja jonów metali z wody i transport przez membrany; związki powierzchniowe, generowanie standardowych mieszanin lotnych analitów, np. do kalibrowania aparatów analitycznych.
Po uwieńczonych sukcesem staraniach trzech wydziałów o powołanie międzywydziałowego kierunku studiów „Inżynieria Biomedyczna” pilotował powstanie programu nauczania i badań dla strumienia „Chemia w Medycynie”, prowadził wykłady i badania z zakresu nanotechnologii, chemicznej modyfikacji nanorurek węglowych do enzymatycznych bioogniw oraz syntezy organicznych nanonośników leków (koniugatów), pokonujących barierę układ krwionośny – mózg. Pracował nad syntezą i oznaczaniem składu chemicznego zanieczyszczeń w produktach farmaceutycznych.
Autor / współautor publikacji w czasopismach z listy filadelfijskiej (ponad 200) i odpowiadających im komunikatów / posterów prezentowanych w większości na międzynarodowych seminariach (ponad 200); referatów głównie na zjazdach międzynarodowych (46), patentów (14, w tym 3 USP); opracowań i ekspertyz dla przemysłu farmaceutycznego (około 40), opracowania dla Idaho Nuclear Energy Laboratory, USA w 1993 roku.
Publikacje, patenty, opracowania, szkolenia lub wymiana pracowników, studentów i doktorantów były wynikiem współpracy między innymi z: Institute of Bioorganic Chemistry, AS, Moskwa, USSR (5 prac); BYU, USA (około 15), Institute of Applied Physics, AS of Moldova (około 25); University of Sydney, Australia; Katolickiego Uniwersytetu w Leuven, Belgia; Freie Universität zu Berlin; Uniwersytetu w Hamburgu (Odra Projekt), Uniwersytet Grenoble Alpes, Francja. Wśród polskich instytutów i uczelni były to: Instytut Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN, Instytut Chemii Fizycznej PAN oraz Uniwersytet Warszawski (około 20) i Politechnika Warszawska (4), UMCS w Lublinie (około 8) i macierzysta Katedra Chemii Analitycznej Politechniki Gdańskiej (około 25).
Wypromował 11 doktorów, z których większość uzyskała już stopień doktora habilitowanego. Dwie osoby uzyskały tytuł profesora, a cztery pracują aktualnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego.
Za działalność naukową, dydaktyczna i organizacyjną został odznaczony między innymi: Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996). W 2015 roku wyróżniony tytułem Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.