Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej, pracownik nauki, nauczyciel akademicki, specjalista w dziedzinie chemii nieorganicznej.
Jerzy Pikies urodził się 6 lipca 1946 roku w Bydgoszczy. W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej uzyskując dyplom magistra inżyniera chemika. W 1978 roku obronił pracę doktorską, której promotorem był Wiesław Wojnowski. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1991 roku, a tytuł naukowy profesora nauk chemicznych w 2005 roku.
W 1969 podjął pracę zawodową w Zakładzie Chemii Nieorganicznej Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej, będąc kolejno: asystentem stażystą, asystentem, starszym asystentem i adiunktem. Od 1994 roku do 2002 roku był docentem w Katedrze Chemii Nieorganicznej PG, następnie od 2002 roku profesorem nadzwyczajnym PG, a w okresie lat 2003-2009 kierownikiem tej katedry. Od 2012 roku pracował na stanowisku profesora zwyczajnego PG.
Odbył kilka staży naukowych. W latach 1976−1977 na Uniwersytecie w Rostocku w grupie prof. Günthera Schotta, w latach 1983−1985 dwudziesto miesięczny staż naukowy, jako stypendysta Fundacji Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Braunschweigu w grupie prof. Tacke oraz w 1992 roku czteromiesięczny staż naukowy jako stypendysta FAvH na Uniwersytecie w Karlsruhe również w grupie prof. Tacke. W latach 1996−1999 przebywał naukowo na Uniwersytecie w Karlsruhe w grupie prof. Gerharda Fritza. W trakcie pracy na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej wypromował sześciu doktorów.
Tematyka zainteresowań naukowych Jerzego Pikiesa obejmowała zagadnienia chemii związków fosforoorganicznych, badanie chemii niskowalencyjnych związków fosforu, szczególnie kompleksów fosfanylofosfinidenowych.
W 2017 roku został wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.