Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Budowy Okrętów (obecnie Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa) Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej i Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk. Pracownik nauki, nauczyciel akademicki, specjalista z zakresu aerodynamiki turbin, metod ich projektowania, mechaniki płynów, maszyn wirnikowych. Twórca polskiej szkoły naukowej aerodynamiki turbin.
Romuald Puzyrewski urodził się 3 marca 1935 roku w Brasławiu. W 1952 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Łobzie. W tym samym roku rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej, początkowo na Wydziale Mechanicznym, a od 1953 na Wydziale Budowy Okrętów. Ukończył je w 1958 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa okrętowego w specjalności turbiny parowe.
W latach 1958–1994 pracował w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Gdańsku, będąc kierownikiem Pracowni Przepływów Dwufazowych (1970–1985) i jednocześnie wykładowcą na Politechnice Szczecińskiej (1964–1970). Odbył dwa staże naukowe: na Uniwersytecie Technicznym (Katedra Hydrodynamiki) w Sankt Petersburgu (1962) oraz w Instytucie Maszyn Przepływowych w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym w Pasadenie (1963–1964). Doktorat obronił w 1963 roku na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej, tamże w 1969 uzyskał habilitację; od 1973 roku był profesorem nadzwyczajnym, od 1989 – profesorem zwyczajnym.
W latach 1975–2005, jako pracownik Politechniki Gdańskiej, kierował Katedrą Turbin Wodnych i Pomp (1984–1992) oraz Katedrą Maszyn Wirnikowych i Mechaniki Płynów (1992–2005). Był organizatorem, wykładowcą i kierownikiem Środowiskowego Międzywydziałowego Studium Doktoranckiego „Współczesne technologie i konwersja energii”, zorganizowanego dla wydziałów: Mechanicznego, Oceanotechniki i Okrętownictwa oraz Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej, a także Instytutu Maszyn Przepływowych PAN (1996–2005). Był konsultantem naukowym światowych koncernów: Brown Boveri (1980–1981) i Asea Brown Boveri w Szwajcarii (1989–1995).
Stworzył polską szkołę naukową aerodynamiki turbin. Wypromował dziesięciu doktorów. W jego dorobku naukowym znajduje się ponad 170 publikacji, w tym trzy książki i dwa skrypty, między innymi „Podstawy teorii maszyn wirnikowych w ujęciu jednowymiarowym” (1992), „Podstawy mechaniki płynów” (1970), „Podstawy mechaniki płynów i hydrauliki” (1987, wspólnie z Jerzym Sawickim). Był twórcą bądź współtwórcą ośmiu polskich patentów i jednego europejskiego – „Układ zasilania turbiny parowej” (1993).
Należy podkreślić ścisły związek działalności prof. Romualda Puzyrewskiego z przemysłem. Był autorem licznych wdrożeń dla przemysłu energetycznego w Polsce, w tym koncepcji konstrukcyjnej kierowniczej łopatki powłokowej z odsysaniem wody. Uczestniczył w projekcie stworzenia i opatentowania łopatki kierowniczej z lotką do regulacji masowego natężenia przepływu w stopniu adaptacyjnym turbiny 25 MW w Elektrociepłowni II w Łodzi. Współtworzył konstrukcję łopatki wirnikowej wdrożonej w elektrowni Mertaniemi w Finlandii.
Był członkiem licznych organizacji naukowych i społecznych, między innymi Komitetu Mechaniki Płynów PAN, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Związku Nauczycielstwa Polskiego. Za działalność naukową i społeczną został wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1994), Złotym Krzyżem Zasługi (2011) oraz Nagrodą im. Stefana Drzewieckiego, przyznawaną przez Wydział IV Nauk Technicznych PAN (1966). W 2014 roku został wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Zmarł 22 marca 2016 roku w Gdańsku.
