Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej, pracownik nauki, nauczyciel akademicki, chemik specjalizujący się w technologii żywności. Dziekan Wydziału Chemicznego PG (1973–1975 i 1978–1981). Doktor honoris causa Akademii Rolniczej w Szczecinie (1997).
Zdzisław Edmund Sikorski urodził się 29 października 1930 roku w Wilnie. Od 1933 roku mieszkał w Toruniu, gdzie w 1950 roku ukończył Liceum im. Mikołaja Kopernika. Studiował na Wydziale Agrotechnicznym oraz Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej i już w 1954 roku został asystentem prof. Damazego J. Tilgnera. W 1956 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera chemii, a następnie stopień doktora nauk technicznych (1961), doktora habilitowanego (1965) oraz tytuł profesora nadzwyczajnego (1973) i profesora zwyczajnego (1980). W okresie studiów i kilku lat pracy na Politechnice Gdańskiej odbywał praktyki w zakładach przemysłu żywnościowego w Polsce i w Republice Federalnej Niemiec, a także na trawlerze rybackim na Morzu Północnym.
W latach 1965–1968 kierował Katedrą Technologii Ryb, od 1969 do 2001 roku – Zakładem Technologii Utrwalania Żywności i Mikrobiologii Technicznej (z czasem przekształconym w Katedrę Chemii, Technologii i Biotechnologii Żywności). Był również prodziekanem (1966–1969) i dziekanem Wydziału Chemicznego (1973–1975, 1978–1981). Jako jeden z inicjatorów przyczynił się do powołania na Wydziale Chemicznym studiów biotechnologicznych, był organizatorem i kierownikiem specjalizacji dyplomowej dotyczącej technologii utrwalania żywności oraz kierunku technologia i analiza żywności.
Ponadto jako visiting assistant professor pracował na Uniwersytecie Stanowym Ohio w Columbus (1964–1965), jako senior research fellow w Organizacji Naukowych i Przemysłowych Badań Wspólnoty (CSIRO) w Hobart w Australii (1975– 1976), jako visiting research professor w Department of Scientific and Industrial Research w Auckland w Nowej Zelandii oraz w National Taiwan Ocean University w Keelung (1990–1991).
Od 1969 roku jest członkiem Komitetu Technologii i Chemii Żywności PAN (obecnie Komitet Nauk o Żywności), któremu w latach 1996–2003 również przewodniczył; jest członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności, a od 2003 – członkiem honorowym, ponadto w latach 1991–1994 był wiceprezesem jego Zarządu Głównego, a od 1994 do 1997 prezesem Zarządu Gdańskiego Oddziału. Należy do Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Uczestniczył w radach naukowych kilku instytutów, w tym Instytutu Przemysłu Mięsnego oraz Morskiego Instytutu Rybackiego (1971–2003), któremu przewodniczył przez trzy kadencje. W latach 1977–1988 był członkiem Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 2003 roku wybrano go do International Academy of Food Science and Technology.
Jest członkiem krajowych i zagranicznych rad programowych czasopism związanych z nauką o żywności, autorem wielu podręczników akademickich z zakresu chemii i technologii żywności, autorem lub współautorem około 200 publikacji oraz 18 książek naukowych, między innymi „Chromatografia gazowa” (1962), „Chromatografia gazowa w analizie żywności” (1964), „Technologia żywności pochodzenia morskiego” (1971, 1980), redaktorem i współautorem wielokrotnie wznawianej „Chemii żywności”, inicjatorem, współautorem i redaktorem wydawanej przez amerykańskie wydawnictwo CRC serii „Chemical and Functional Properties of Food Components”, w której do 2017 roku ukazało się szesnaście tytułów, niektóre w kilku wydaniach.
Początkowo, jeszcze pod kierunkiem prof. Damazego J. Tilgnera, Zdzisław Sikorski wraz z zespołem opracował technologię i aparaturę do elektrostatycznego wędzenia żywności w skali przemysłowej. Uczestniczył w badaniach składu i przeciwutleniających właściwości dymu wędzarniczego. Opracował wraz ze swoim zespołem modyfikacje technologii wytwarzania rybnych preparatów białkowych, elementy technologii przetwarzania kryla oraz otrzymywania chityny i chitozanu, metody osadzania enzymów na nośniku chitynowym, modyfikowanie reologicznych właściwości preparatów kolagenowych i farszów mięsnych oraz odzyskiwanie białek z odcieków produkcyjnych i z mniej wartościowych surowców; wyjaśnił niektóre przyczyny zamrażalniczej denaturacji białek ryb i zaproponował sposoby, które pozwalały im zapobiegać. Zbadał możliwości wykorzystania surowców pochodzenia morskiego do wytwarzania preparatów enzymatycznych i hydrolizatów do celów biotechnologicznych. Kilkoro jego byłych doktorantów uzyskało tytuł profesora.
W 1997 roku został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Akademii Rolniczej w Szczecinie. Jest laureatem nagród i wielu wyróżnień. W 1948 roku otrzymał srebrną odznakę za wyścig pracy w 21. Brygadzie „Służba Polsce” we Wrocławiu. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1975), Oficerskim (1990) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1997) oraz Medalem im. Profesora Kazimierza Demela przyznawanym przez Morski Instytut Rybacki (2001). W 2015 roku wyróżniony tytułem Honorowego Profesora Emeritus Politechniki Gdańskiej.
