Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej (obecnie Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska) Politechniki Gdańskiej. Profesor Politechniki Gdańskiej, pracownik nauki, nauczyciel akademicki. Nestor polskiego mostownictwa, jeden z pierwszych stosujących w tej dziedzinie metody numeryczne, współautor kilku norm mostowych. Dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego PG (1981-1984). Członek honorowy Związku Mostowców RP.
Kazimierz Wysiatycki urodził się w Sędziszowie Małopolskim w 1925 roku. W latach 1938–1939 był uczniem gimnazjum w Rzeszowie. W latach 1941- 1944 pracował jako goniec w Zarządzie Miejskim w Sędziszowie Małopolskim. W 1946 roku ukończył Liceum Ogólnokształcącego w Robczycach.
W roku 1946 rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej, które ukończył w 1951 roku uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. W okresie studiów działał w Bratniej Pomocy Studentów PG oraz w kole naukowym Inżynierii Lądowej.
W roku 1950 rozpoczął pracę w Katedrze Mechaniki Budowli u profesora Nowackiego. Po otrzymaniu dyplomu w 1951 roku, przeniósł się do Katedry Teorii Mostów i Budowy Mostów Stalowych kierowanej przez profesora Błaszkowiaka. W roku 1957 uzyskał stopień doktora na Politechnice Gdańskiej, a w roku 1965 stopień doktora habilitowanego na Politechnice Krakowskiej. Tytuł profesora tytularnego uzyskał w 1975 roku.
W latach 1966–1971 był zastępcą dyrektora do spraw naukowo-dydaktycznych Instytutu Budownictwa i Architektury, 1967–1969 kierownikiem Zakładu Mostów Stalowych, 1977–1979, 1981–1983, 1985–1996 kierownikiem Katedry Mostów, 1984–1986 Zakładu Budowy Kolei, 1981–1984 dziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego. W 1996 roku przeszedł na emeryturę.
Obszarem działalności naukowej Profesora były zagadnienia mechaniki budowli w dziedzinie mostownictwa, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych osiągnięć w dziedzinie numerystyki i wprowadzenie tych osiągnięć w praktykę inżynierską. Był autorem publikacji na temat numeryki, mechaniki budowli, budownictwa, mostów, w tym monografii pt. „Płaskie zagadnienie teorii sprężystości w budownictwie mostowym” (1966). Oprócz prac teoretycznych z teorii sprężystości, był współautorem kilku norm mostowych Był jednym z twórców Polskiej Normy Mostowej.
Ściśle współpracował z przedsiębiorstwami wykonawczymi przy realizacji całego szeregu mostów w Polsce. Konsultował projekty mostów w kraju między innymi mostu na trasie Sucharskiego w Gdańsku, jednego z pierwszych w Polsce mostów z betonu sprężonego. Współpracował z Pracownią Badań Terenowych Katedry Mostów w dziedzinie pomiarów tensometrycznych, co doprowadziło do wprowadzenia najnowszych technologii w zagadnieniach dotyczących betonów sprężonych i dźwigarów powierzchniowych. Był ekspertem ministerstwa budownictwa.
Profesor Kazimierz Wysiatycki wykształcił wiele pokoleń inżynierów mostownictwa. Był promotorem sześciu prac doktorskich i recenzentem przewodów doktorskich. Recenzował wnioski o nadanie tytułu profesora i doktora honoris causa.
Był członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk (1974-1979), Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej (członek honorowy), Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (przewodniczący oddziału gdańskiego). Został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej (1972), Medalem Jubileuszowym PG (2008). W 2015 roku został wyróżniony tytułem Honorowy Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Zmarł 12 maja 2020 roku.