Ustawa o otwartych danych | Politechnika Gdańska

Nowe przepisy mają zwiększyć ilość danych publicznych, które będzie można zastosować na przykład do prowadzenia analiz, badań lub na potrzeby rozwiązań sztucznej inteligencji, w tym także dla biznesu i przemysłu, czy też modelowania kryzysowego.

Nowa ustawa zastępuje dotychczasowe przepisy i uwzględnia zmiany wprowadzone dyrektywą 2019/1024/UE z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego. Jednocześnie zawiera rozwiązania wykraczające poza minimum przez nią określone. W ramach dostosowania polskich przepisów do wymogów prawa Unii Europejskiej wyodrębniono nowe kategorie informacji sektora publicznego, tj.:

• dane o wysokiej wartości, których wykorzystywanie wiąże się z istotnymi korzyściami dla społeczeństwa, środowiska i gospodarki,
• dane dynamiczne, czyli dane podlegające częstym aktualizacjom lub aktualizacjom w czasie rzeczywistym (np. dane środowiskowe, dane wygenerowane przez czujniki, dane o ruchu).

Jednocześnie wprowadzono szczególne wymogi dotyczące udostępniania takich informacji do ponownego wykorzystywania i poszerzono zakres ich ponownego wykorzystywania, obejmując regulacją ustawy część danych badawczych. Oprócz regulacji, które dostosowują polskie przepisy do wymogów unijnej dyrektywy w sprawie otwartych danych, w ustawie pojawiają się również dodatkowe rozwiązania. Tworzą one szeroki kontekst regulacyjny dla otwierania danych w Polsce - oparty na trzech filarach: organizacyjnym, instytucjonalnym oraz technicznym.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu dotyczącego udostępniania danych dynamicznych w celu ponownego wykorzystania, który wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.