Na zdjęciu: Studenci podczas ćwiczeń w laboratorium elektrycznym. Źródło: Sekcja Historyczna BPG
Lata międzywojenne przyniosły znaczny wzrost liczby studentów: w semestrze zimowym roku 1922 było ich 1651, w roku 1929 - 1630, w 1933 - 1548. Największym powodzeniem cieszyła się z reguły Budowa Maszyn, najmniejszym - Humanistyka. Podobnie jak poprzednio byli także wolni słuchacze, których liczba wahała się od 26 do 134 oraz goście, których było od 63 do 428. Jak zawsze i wszędzie tylko część studentów dochodziła do dyplomu. Egzaminów dyplomowych odbyło się w r. 1921/22 - 77 a w 1928/29 - 202, liczba doktoratów wynosiła odpowiednio 18 i 17. Najwięcej doktoratów - 30 - przyznano w roku 1923/24.
Ogółem do końca roku 1928 wydano 1976 dyplomów i 225 doktoratów. Liczba kierunków dyplomowania wzrosła do 18 (bez nauk humanistycznych). Należy tu również wspomnieć o działalności kulturalnej. Najbardziej znanym zespołem muzycznym była założona w roku 1926 orkiestra zwana Collegium Musicum, prowadzona przez prof. Gottholda Frotschera.
Warunkiem przyjęcia na studia było nadal świadectwo dojrzałości - gdańskie, niemieckie lub równoważne. Jeżeli od chwili ukończenia szkoły upłynął dłuższy czas, a kandydat nie był w tym czasie studentem gdzie indziej, musiał przedstawić także świadectwo moralności. Studenci innych uczelni składali odpowiednie potwierdzenia zaliczeń. Obcokrajowcy, z wyjątkiem Polaków, musieli przedkładać paszport. Studia były płatne.
Podobnie jak w poprzednim okresie rozróżniano regularnych studentów, słuchaczy i gości. Opłata za wpis dla dwóch pierwszych kategorii studiujących wynosiła w roku 1929 - 30 gld; goście płacili 5 gld za semestr. Wszyscy płacili po 3 gld za 1 godzinę zajęć w tygodniu (w skali semestru). Zryczałtowane czesne wynosiło 70 gld, a opłata semestralna 150 gld. Do tego dochodziły opłaty za egzamin przejściowy i dyplomowy w wysokości 60 i 120 gld. Nie były to sumy małe.
Za studentów z Gdańska część opłat uiszczał Senat (Zarząd Miejski), studentów z Niemiec wspierało założone w 1922 r. w Berlinie Towarzystwo Przyjaciół Politechniki Gdańskiej. Studenci polscy mogli się ubiegać o pożyczkę Towarzystwa Opieki Kulturalnej Nad Polakami Zamieszkałymi Za Granicą lub o stypendium istniejącego od roku 1921 Towarzystwa Pomocy Naukowej w Gdańsku. Możliwe było także znalezienie dodatkowej pracy - najczęściej dorywczej.