Data dodania: 2023-11-28
11 projektów z dofinansowaniem w programach OPUS 25 i PRELUDIUM
Ponad 10,6 mln złotych uzyskali naukowcy z Politechniki Gdańskiej na dofinansowanie swoich projektów w ramach konkursów OPUS 25 i PRELUDIUM 22, zorganizowanych przez Narodowe Centrum Nauki. Na 11 zakwalifikowanych do finansowania projektów, aż 6 prowadzonych będzie na Wydziale Chemicznym.
Projekt „Związki modulujące funkcje białek telomerowych TRF1 i TRF2”, kierownik projektu: prof. Maciej Bagiński, Wydział Chemiczny. Kwota dofinansowania 2 813 440,00 zł (OPUS 25). Projekt realizowany będzie we współpracy z Uniwersytetem Gdańskim.
Białka telomerowe nazywane z ang. shelterins stanowią istotny element strukturalny i funkcjonalny ochraniający końce chromosomów komórek eukariotycznych w tym ludzkich. Prawidłowe funkcjonowanie tych białek zapewnia właściwy podział komórkowy i ochrania końce telomerowego DNA przed uszkodzeniami. W skład grupy białek telomerowych wchodzą m.in. białka TRF1 i TRF2 które pełnią rolę strukturalną. W komórkach nowotworowych białka TRF1 i TRF2 pełną szczególne znaczenie, gdyż telomery w tych komórkach są krótsze i wszelkie zaburzanie kompleksu białek telomerowych staje się letalne dla tych komórek. Dlatego też od kilku lat postuluje się, że białka TRF1 i TRF2 mogą stanowić nowy cel molekularny w chemoterapii przeciwnowotworowej. Projekt pod kierownictwem prof. Macieja Bagińskiego jest kontynuacją wcześniejszego projektu, w którym udało się naukowcom znaleźć wiodące związki blokujące oddziaływanie białek TRF1 i TRF2 z białkiem TIN2. W bieżącym projekcie głównym celem jest poszerzenie tych badań poprzez poszukiwanie pochodnych tych związków, które wykazują jeszcze lepsze parametry chemoterapeutyczne.
Projekt „Alternatywne rozwiązanie dla dodatków stopowych: zaawansowane powłoki ochronne niskokosztowych stali z zastosowaniem w technologii stosów stałotlenkowych ogniw elektrochemicznych”, kierownik projektu: dr hab. Yevgeniy Naumovich z Instytutu Energetyki. Partnerem w projekcie jest prof. Piotr Jasiński z Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki. Kwota dofinansowania: 2 283 352,00 zł (program OPUS 25).
Celem projektu jest opracowanie i scharakteryzowanie zaawansowanych powłok ochronnych ogólnodostępnych stali ferrytycznych o wysokiej zawartości chromu, które można wykorzystać do konstrukcji interkonektorów dla stosów ogniw stałotlenkowych (SOC, ang. Solid Oxide Cell). Dotychczas, w badaniach naukowych, pracach B+R i rozwiązaniach komercyjnych, wykorzystuje się przede wszystkim kosztowną, specjalistyczną stal o składzie zoptymalizowanym pod kątem wysokosprawnego działania SOC w wysokich temperaturach (powyżej 750°C) – stal typu Crofer® (niemieckiej firmy VDM Metals). Wykorzystanie szeroko dostępnej stali o niższym koszcie, pozwoli na obniżenie kosztu wytwórczego SOC oraz zminimalizuje ryzyko związane z ograniczoną ilością stali typu Crofer® na rynku (jeden dostawca), co niewątpliwie zwiększy atrakcyjność rynkową technologii SOC. Motywacją do podjęcia badań jest zapotrzebowanie na nowoczesne, niskoemisyjne technologie efektywnie wytwarzające i magazynujące energię, które mogłyby bilansować sieć elektroenergetyczną ze źródłami odnawialnymi. Technologia SOC jest bardzo obiecującą perspektywą, która oferuje zarówno wsparcie produkcji energii, jak i produkcję wodoru jako formy magazynowania energii czy też konwersji energii do syntezy paliw gazowych, ciekłych, bądź amoniaku. Jednocześnie, od strony naukowej istnieje potrzeba lepszego poznania mechanizmów degradacji stali ferrytycznych w temperaturach 600-700°C w atmosferze utleniającej i redukcyjnej oraz określenie właściwości materiałów mogących tworzyć skuteczne powłoki ochronne przewidziane do pracy w analogicznych warunkach. Spodziewanym efektem projektu jest znaczący postęp w technologii SOC, wykraczający poza aktualny stan wiedzy, jak również otrzymanie nowego materiału ochronnego i opracowanie efektywnej techniki jego depozycji dla interkonektorów SOC bazujących na ogólnodostępnych stalach ferrytycznych.
Projekt „Sygnatura stresu oksydacyjnego w chorobie wieńcowej”, pod kierownictwem prof. Miłosza Jaguszewskiego z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, gdzie partnerem jest prof. Anna Stanisławska-Sachadyn z Wydziału Chemicznego. Kwota dofinansowania: 2 186 884,00 zł (program OPUS 25)
Choroba sercowo-naczyniowa (CVD) jest zaburzeniem wieloczynnikowym i według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest wciąż największą przyczyną zgonów na świecie. W świetle najnowszych badań wydaje się, że stres oksydacyjny może odgrywać kluczową rolę w powstawaniu i progresji miażdżycy. Bezpośredni pomiar wolnych rodników w organizmie jest trudny, ponieważ ich okres półtrwania jest bardzo krótki, w związku z tym nie kumulują się w ilościach wystarczających do wykrycia. Istnieją jednak pewne pośrednie sposoby pomiaru stresu oksydacyjnego we krwi, które można zastosować. Do obecnego projektu została wybrana populacja osób, które przeszły badanie przesiewowe niskodawkowej tomografii komputerowej (LDCT) w celu poszukiwania raka płuca w roku 2016-2017. Do badania włączono osoby, które nie miały rozpoznanego raka, ale zdiagnozowano u nich miażdżycę naczyń wieńcowych określoną, jako wskaźnik uwapnienia tętnic wieńcowych (CAC score) - jako dodatkowy parametr. Jako grupę kontrolną do porównania wybrane zostały osoby ze zdrowymi tętnicami wieńcowymi. Na tej grupie osób planowane jest przeprowadzenie szeroko zakrojonej analizy molekularnej związane ze stresem oksydacyjnym: analizy rozszerzonego profilu lipidowego, parametrów biochemicznych, oznaczenie niecelowanej metabolomiki, poziomów microRNA i polimorfizmów genetycznych (SNVs).
Projekt „Opracowanie nowatorskiego podejścia do biodelignifikacji w celu konwersji zasobów lignocelulozy do zaawansowanych rodzajów biopaliw”, kierownik projektu: dr Muhammad Bilal, Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Kwota dofinansowania: 1 999 580,00 zł (program OPUS 25).
W ostatnich latach, obserwuje się gwałtowny rozwój badań nad produkcją biopaliw, ze szczególnym uwzględnieniem biokonwersji materiałów lignocelulozowych. Bogate zasoby biomasy w Polce pozwalają na stosunkowo dużą podaż biomasy, przy czym potencjał biomasy lignocelulozowej sięga 46,7 mln ton suchej masy rocznie i pochodzi głównie z odpadów, pozostałości rolniczych i leśnych. Przewiduje się, że wdrażając odpowiednią politykę i najnowocześniejsze podejścia, Polska będzie miała znaczącą szansę na maksymalizację wykorzystania biomasy lignocelulozowej, co z kolei będzie sprzyjać rozwojowi biogospodarki w kraju do 2030 r. Produkcja zaawansowanych biopaliw i wysokowartościowych produktów chemicznych na skalę przemysłową z bioodnawialnych zasobów lignocelulozowych (tj. pozostałości odpadów rolniczych i leśnych) stanowi atrakcyjną alternatywę dla obecnych metod, które zwykle opierają się na ropie naftowej i paliwach kopalnych. Niemniej efektywne wykorzystanie biomasy lignocelulozowej pozostaje wyzwaniem ze względu na jej oporność i złożoną budowę. Wstępna obróbka lignocelulozowych pozostałości rolniczych w celu skutecznego usunięcia lub zmniejszenia bariery w postaci frakcji ligniny otaczającej włókna celulozowe jest kluczową przeszkodą w opracowaniu opłacalnego i przyjaznego dla środowiska procesu produkcji biopaliw. Niektóre enzymy, m.in. pozyskiwane z grzybów, mają zdolność katalizowaniarozkładu biomasy lignocelulozowej. Enzymy ligninolityczne, m.in. pozyskiwane z grzybów, w tym peroksydaza ligniny (LiP), peroksydaza manganowa (MnP) i lakaza, wykazują niezwykłą wszechstronność jako biokatalizatory do delignifikacji pozostałości lignocelulozowych do produkcji biopaliw, biowybielania i bioroztwarzania w przemyśle celulozowo-papierniczym, produkcji dżinsów itp. Do tej pory więcej, uwagi poświęcono wykorzystaniu pojedynczych enzymów do tego celu, zamiast badać ich połączone/synergiczne zastosowanie do degradacji lignocelulozy. W celu depolimeryzacji ligniny głównym celem badawczym tego projektu jest stworzenie nowatorskiej metody de lignifikacji opartej na enzymach ligninolitycznych, która pozwoli na bardziej przyjazne dla środowiska przetwarzanie odpadów lignocelulozowych. Konsorcjum ligninolityczne, które składa się głównie z trzech enzymów (Lac, LiP i MnP), zostanie wykorzystane do rozkładu ligniny zarówno pojedynczo, jak i w różnych kombinacjach.
Projekt „Badanie skoordynowanej regulacji ilości lipopolisacharydów (LPS) i fosfolipidów przez niezbędne białka składania LPS LapB/LapC oraz przez udział nowej tioesterazy”, kierownik projektu: prof. Satish Raina, Wydział Chemiczny. Kwota dofinansowania: 1 812 920,00 zł (program OPUS25).
Najbardziej definiującą i wyróżniającą cechą bakterii Gram-ujemnych, takich jak Escherichia coli, jest obecność asymetrycznej błony zewnętrznej (OM), która jest niezbędna dla ich żywotności. Asymetria ta wynika z występowania lipopolisacharydu (LPS) w zewnętrznej warstwie OM i fosfolipidów w części wewnętrznej. LPS należy do najważniejszych czynników wirulencji bakterii chorobotwórczych i jest przyczyną sepsy bakteryjnej. LPS pokrywa blisko 70% powierzchni komórki, a jego synteza i translokacja do OM wymaga ponad 50 genów, z których około 30 jest niezbędnych do życia, stanowiąc 10% wszystkich koniecznych do życia genów u E. coli. Ponieważ wiele z nich jest kluczowych i unikalnych dla bakterii, są one atrakcyjnymi celami do odkrywania nowych antybiotyków i szczepionek. Aby u bakterii występował zrównoważony wzrost, musi istnieć ścisła równowaga między fosfolipidami a LPS, posiadającymi wspólny prekursor metaboliczny. Jakiekolwiek zaburzenie stosunku ilości LPS do fosfolipidów powoduje śmierć bakterii. Omawiana równowaga jest osiągana poprzez regulację ilości białka LpxC, które katalizuje pierwszy nieodwracalny etap biosyntezy LPS, oraz przez enzym FabZ, który inicjuje syntezę fosfolipidów. LpxC jest niestabilnym białkiem, którego stabilność jest kontrolowana przez wiele czynników. W ciągu ostatnich kilku lat zespół wykazał, że białka FtsH i LapB pośredniczą w proteolizie LpxC, a nowo odkryte, niezbędne do życia białko LapC hamuje aktywność LapB i zapobiega niepożądanemu usuwaniu LpxC. Ponieważ nie wiadomo, w jaki sposób jest regulowana aktywność LapB i LapC w odpowiedzi na zapotrzebowanie na LPS i które aminokwasy w LapB i LapC pośredniczą w interakcji z LPS, aspekty te są przedmiotem badań niniejszego projektu.
Projekt „Nowe monowalentne i multiwalentne rekombinowane białka Borrelia burgdorferi sensu lato jako potencjalne antygeny do wykrywania swoistych przeciwciał w surowicach pacjentów z boreliozą”, kierownik projekt: prof. Lucyna Holec-Gąsior, Wydział Chemiczny. Kwota dofinansowania: 1 507 920,00 zł (program OPUS 25).
Borelioza z Lyme (LB, ang. Lyme borreliosis) jest chorobą wielonarządową wywołaną przez grupę spokrewnionych krętków Borrelia burgdorferi sensu lato (sl), które są przenoszone na człowieka podczasugryzienia przez kleszcze należące do niektórych gatunków rodzaju Ixodes. Pomimo znacznych wysiłków mających na celu poprawę nadzoru i kontroli LB w ostatnich dziesięcioleciach, nadal jest to najbardziej rozpowszechniona choroba przenoszona przez stawonogi w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. Obecnie diagnostyka boreliozy oparta jest na objawach klinicznych i dwustopniowej detekcji przeciwciał anty-Borrelia. Najpierw wykonuje się test ELISA, a następnie przeprowadza się analizę Western blot, w celu potwierdzenia wyników pierwszego badania serologicznego oraz identyfikacji gatunku B. burgdorferi sl. Niestety komercyjnie dostępne testy diagnostyczne różnią się swoistością i czułością. Testy te oparte są na preparatach lizatów pełnokomórkowych antygenów natywnych, oczyszczonych antygenach krętów (takich jak np. flagelina, białko budujące wici) lub antygenach pełnokomórkowych wzbogaconych białkami rekombinantowymi. Złożoność kompozycji antygenowej wśród genotypów Borrelia i zróżnicowana ekspresja genów kodujących poszczególne białka w gospodarzu i wektorze (tj. czasowa i przestrzenna zmienność antygenowa) stanowią niezmiernie istotne wyzwania dla prawidłowej serodiagnostyki boreliozy. Ostatnie osiągnięcia w dziedzinie inżynierii genetycznej i biotechnologii, mające na celu opracowanie nowych form monowalentnych i multiwalentnych/chimerycznych rekombinantowych antygenów syntetyzowanych w mikroorganizmach transformowanych genami kodującymi zakonserwowane fragmenty antygenów charakterystycznych dla genogatunków należących do kompleksu B. burgdorferi sl, mogą sprostać wspominanym wyzwaniom diagnostycznym. Nowy trend w generowaniu rekombinantowych antygenów polega właśnie na opracowaniu tzw. chimerycznych białek (multiwalentnych), złożonych z fragmentów pochodzących z dwóch, trzech lub więcej antygenów. Z tego też powodu celem niniejszego projektu badawczego jest otrzymanie nowych białek rekombinantowych B. burgdorferi sl w prokariotycznym systemie ekspresyjnym, a następnie określenie ich właściwości antygenowych.
Projekt „Metoda oceny emisji cząstek zużycia ze styków ślizgowych oparta na nowatorskiej konstrukcji komory aerodynamicznej”, kierownik projektu: dr hab. inż. Oleksii Nosko. Kwota dofinansowania: 732 000,00 zł (program OPUS 25).
Ogólnym celem projektu jest opracowanie nowej metody oceny emisji cząstek zużycia ze styków ślizgowych z uwzględnieniem temperatury kontaktowej. Koncepcja projektu opiera się nawykorzystaniu oryginalnej komory aerodynamicznej do pomiarów zawartości cząstek zużycia w powietrzu, oryginalnej metody pomiaru temperatury kontaktowej za pomocą termopar igłowych oraz hipotezy energetycznej emisji cząstek zużycia do powietrza. Komora aerodynamiczna zostanie zaprojektowana w celu zapewnienia maksymalnie liniowego, laminarnego i równomiernego przepływu powietrza od styku ślizgowego do wylotu, co umożliwia wysokosprawne pobieranie cząstek zużycia o wielkości od 6 nm do 10 μm i dokładne określenie intensywności emisji cząstek. Dokładny i wiarygodny pomiar temperatury w styku ślizgowym będzie wykonywany za pomocą termopar igłowych opartych na oryginalnej konstrukcji „drut w wydrążonym walcu”. Znane hipotezy dotyczące emisji cząstek zużycia do powietrza zostaną zweryfikowane eksperymentalnie, ze szczególnym rozważeniem hipotezy energetycznej, która uwzględnia siłę tarcia.
Projekt „Opracowanie dwufunkcyjnych warstw o właściwościach osteoindukcyjnych i antyonkogennych na implantach metalicznych dedykowanych do odbudowy kości po resekcji nowotworu uzyskanych w wyniku dwuetapowego utleniania mikro-łukowego z ultradźwiękami”, kierownik projektu: mgr inż. Balbina Makurat-Kasprolewicz, z Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa, opiekun projektu: dr inż. Mohammad Reza Saeb. Kwota dofinansowania: 209 880,00 zł (program PRELUDIUM)
Projekt ma na celu opracowania, wytworzenie i scharakteryzowanie nowatorskich, osteoindukcyjnych i antyonkogennych, dwufunkcyjnych warstw ceramicznych na implantach metalowych (stop Ti13Zr13Nb i magnez) przeznaczonych do inżynierii tkanki kostnej, zwłaszcza do odbudowy kości po resekcja guza, uzyskanych w wyniku dwuetapowego utleniania mikro-łukowego wspomaganego ultradźwiękami (ang. UMAO). Skład proponowanych powłok ceramicznych będzie oparty na (i) octanie wapnia uwodnionym jako źródle wapnia wykazującym właściwości osteogenne, (ii) β-glicerofosforanie pentahydracie soli disodowej jako źródle fosforu wykazującego właściwości osteogenne oraz (iii) selenianie sodu lub dwutlenek selenu (warstwa wewnętrzna) i cisplatynie lub metotreksacie (warstwa zewnętrzna) jako związkach chemicznych o działaniu odpowiednio antyonkogennym i przeciwnowotworowym. Główne problemy tego projektu do rozwiązania to (i) odpowiedni dobór składu chemicznego roztworu oraz (ii) dostosowanieparametrów procesu w celu uzyskania warstw o pożądanych właściwościach.
Projekt „Uczenie maszynowe w wersji meta-learning jako narzędzie ukierunkowania eksperymentalnego ulepszania właściwości sorpcyjnych cieczy jonowych”, kierownik projektu: mgr inż. Karol Baran, opiekun projektu: dr hab. inż. Adam Mirosław Kloskowski. Kwota dofinansowania: 195 505,00 zł (program PRELUDIUM).
Sztuczna inteligencja (AI) i uczenie maszynowe oferują ogromny potencjał rozwoju materiałoznawstwa i badań chemicznych. Sztuczna inteligencja jest w stanie analizować ogromne zbiory danych, rozpoznawać złożone wzorce i dokonywać dokładnych prognoz znacznie wykraczających poza to, co jest możliwe dla ludzkich badaczy, którzy nie wykorzystują jeszcze potencjału tych złożonych metod obliczeniowych. Możliwości te mogą znacznie przyspieszyć rozwój nowych materiałów o zoptymalizowanych właściwościach do szerokiego zakresu zastosowań. Narzędzia sztucznej inteligencji są szczególnie obiecujące, jeśli chodzi o przyspieszenie rozwoju nowych materiałów funkcjonalnych, takich jak ciecze jonowe. Te projektowalne rozpuszczalniki składają się w całości z jonów i wykazują intrygujące właściwości, które czynią je potencjalnie użytecznymi w szerokim zakresie zastosowań komercyjnych i przemysłowych. Jednak synteza cieczy jonowych o zoptymalizowanych właściwościach do konkretnych zadań pozostaje trudnym procesem prób i błędów. W tym projekcie algorytm Model Agnostic Meta Learner może zaoferować skuteczne podejście do szybszego przewidywania zdolności sorpcyjnych nowych cieczy jonowych. Poprzez trenowanie modeli na danych z powiązanych, ale innych zadań sorpcyjnych, meta-uczenie ma na celu wyodrębnienie ogólnych wzorców, które umożliwiają modelowi szybkie i skuteczne dostosowanie się do nowych zadań przy niewielkiej ilości danych. Może to przesunąć projektowanie cieczy jonowych w kierunku paradygmatu bardziej opartego na danych, który uwzględnia wcześniejszą wiedzę chemiczną, aby zmaksymalizować wydajność eksperymentu i szybkość odkrywania nowych związków. Analiza modelu posłuży jako podstawa do bardziej wydajnego projektowania nowych, specyficznych dla zadania cieczy jonowych, których zdolność sorpcyjna zostanie oceniona na etapie eksperymentalnym projektu dla amfoterycyny i tlenu. W związku z tym zostanie zbadane, w jaki sposób ten nowy algorytm może usprawnić badania strukturalne nad związkiem między absorpcją, a chemicznymi grupami strukturalnymi.
Projekt „Ocena potencjalnego toksykologicznego ryzyka związanego ze spożywaniem kwasów nukleinowych utlenionych podczas obróbki termicznej produktów mięsnych”, kierownik projektu: mgr inż. Anna Kościelak, opiekun projektu: prof. dr hab. inż. Agnieszka Bartoszek-Pączkowska. Kwota dofinansowania: 139 934,00 zł (program PRELUDIUM).
Celem projektu będzie sprawdzenie jak obróbka termiczna i zawartość żelaza hemowego wpływają na powstawanie produktów utlenienia NA w wybranych próbkach mięsa oraz zbadanie za pomocą testów biologicznych czy ekspozycja na zmodyfikowane NA i ich składniki może mieć szkodliwy wpływ na komórki przewodu pokarmowego. Pośrednio o tym, że w przypadku komórek przewodu pokarmowego jest to potencjalny czynnik ryzyka świadczyć może to, że charakteryzują się one podwyższoną aktywnością trifosfatazy MTH1. Jest to enzym hydrolizujący trifosforany zawierające utlenione zasady azotowe znajdujące się w wewnątrzkomórkowej puli nukleotydów. Trifosfataza MTH1 jest uważana za element mechanizmu prewencyjnego zapobiegającego wbudowywaniu utlenionych nukleotydów w trakcie syntezy DNA. Utlenione zasady azotowe w sekwencji DNA mogą prowadzić do mutacji, a te są uznaną przyczyną powstawania chorób nowotworowych. Istnieje ryzyko, że wspomniane mechanizmy protekcyjne mogą okazać się niewystarczające przy znacznym zwiększeniu ekspozycji komórek jelita na utlenione NA. W projekcie przewidziano jakościowe i ilościowe oznaczenie produktów utlenienia NA powstałych podczas obróbki termicznej mięsa. Do badań wybrano próbki mięsa różniące się zawartością żelaza hemowego. Następnie, na liniach komórkowych stanowiących model ludzkiego przewodu pokarmowego narażonego na bezpośredni kontakt z trawioną treścią pokarmową przeprowadzone zostaną testy biologiczne. Zbadana zostanie cytotoksyczność i genotoksyczność utlenionych NA oraz ich składników budulcowych. Porównane zostaną wyniki testów biologicznych wykonanych z użyciem modeli komórkowych z normalną oraz zahamowaną aktywnością enzymu MTH1. Oczekuje się, że proponowane badania dostarczą obecnie niedostępnych danych eksperymentalnych, które pozwolą odpowiedzieć na pytanie, czy utlenione NA pochodzące z przetworzonej żywności powinny być uważane za czynnik ryzyka toksykologicznego.
Projekt „Czujnik gazów wspomagany światłem wykorzystujący grafen i nanostruktury metaliczne z efektem rezonansu plazmonowego”, kierownik projektu; mgr inż. Katarzyna Drozdowska, opiekun projektu: prof. dr hab. inż. Janusz Marek Smulko. Kwota dofinansowania: 69 520,00 zł (program PRELUDIUM)
Celem projektu jest wytworzenie czujnika gazów bazującego na kombinacji kilku materiałów niskowymiarowych (w tym dwuwymiarowych (2D) płatków grafenowych, nanostruktur tlenku metalu oraz nanostruktur metalicznych), którego działanie wspomagane będzie promieniowaniem z zakresu ultrafioletu (UV) lub światła widzialnego. Hybrydowa struktura wykorzystująca metaliczne nanostruktury złota wykazywać będzie zlokalizowany powierzchniowy rezonans plazmonowy w celu poprawienia czułości i selektywności prototypowego czujnika. Jest to zjawisko wzbudzane światłem, którego właściwości bardzo silnie zależą od otoczenia, co można wykorzystać w detekcji. Warstwy gazoczułe wytworzone zostaną prostą metodą roztworową, obejmującą zmieszanie dyspersji płatkówgrafenowych oraz nanostruktur ditlenku tytanu (TiO2), następnie umieszczenie powstałej mieszaniny na wybranym podłożu oraz modyfikacja powstałej powierzchni nanocząstkami złota (Au) w celu wytworzenia platformy plazmonicznej. Hybrydowa struktura łączyć będzie wysoką czułość grafenu na zmiany w otoczeniu, fotokatalityczne właściwości TiO2 oraz plazmoniczne właściwości nanostruktur Au. Połączenie materiałów metalicznych oraz półprzewodnikowych da możliwość modulacji pracy czujnika za pomocą światła. Ta stosunkowo prosta technika wytwarzania warstw ze struktur w nanoskali stanowi metodę o niskiej ingerencji w środowisko, natomiast praca takiego czujnika wymagać będzie niewielkiego kosztu energetycznego. Jednocześnie, za pomocą tak prostej techniki i odpowiednio opracowanej metodologii można wytworzyć czujniki gazów wysokiej czułości, które będą efektywnymi sondami z potencjałem do zastosowań praktycznych w różnych dziedzinach.
1613 wyświetleń
